بسم رب الحسین معیارهای عاشورایی گفتار چهارم: زنان حرمسرا آیا تاریخ هرگز مشابه چنین بانویی را به خود دیده است که در هنگام فرستادن فرزندانش به میدان مجاهدت در سبیل عشق، خود لباس رزم بر ایشان بپوشاند و موهای آنها را با مهر بی نظیر مادری شانه زند و در نهایت، در زمانه­ ی بازگرداندن جنازه­ ی فرزندانش، خیمه را ترک نگوید تا مبادا أجر این مجاهدت با خجل شدن مولایش زائل شود؟ آیا آزادگی و شجاعت را در هیچ زنی این چنین نظاره کرده اید که رنجور و داغدار از پرپر شدن هجده عزیزش، در حال اسارت و در مقابل پادشاهی خونریز بایستد و در باب آنچه بر او و عزیزانش رفته است سرود « ما رأیت الا جمیلا » سر داده باشد؟ آه ای خواهرم! اگر هنوز نتوانسته ­ای تا خود را به خیل عظیم پیروان مکتب زینب(س) برسانی، و در عین حال می خواهی تا در مجلس این بانوی داغدار حاضر شوی، خود را مانند زنان حرمسرای آل­ أبی­ سفیان زیور و زینت مکن تا مبادا چونان نمک بر زخم دل غمدار زینب(س) شوی! #نویسنده : آقای سجاد رستمعلی #گوینده : سرکارخانم حکیمی پ.ن: ما رأیت الا جمیلا: چیزی جز زیبایی ندیدم، پاسخ زینب(س) به سوال ابن زیاد که برای تحقیر ایشان پرسید:«کار خدا را با برادرت چگونه دیدی؟»، امام (ره) در شرح این نگاه فرمودند:«ملتی که شهادت برای او حرکت در مسیر مشیت خدا: زیباترین جلوه این است که انسان، یک عمل و حادثه را در بستر «مشیة الله » و همسو با «خواست خدا» ببیند . مگر به حسین بن علی (ع) از غیب، خطاب نیامده بود که خواسته خدا آن است که تو را کشته ببیند؟ «ان الله شاء ان یراک قتیلا» آیا با این تحلیل و نگاه، حادثه عاشورا زیبا نیست؟»