به وقت شونزدهم تیرماه هزارُچهارصدُسه انتخابات ١۴٠٣ برای من سراسر خیر بود. از همان ابتدا که خبر فوت آقای رئیسی را شنیدم تا همین امروز که آقای پزشکیان به عنوان منتخب مردم رئیس جمهور ایران عزیزمان شد. واقعیت این است که من مسیر تغییر خودم را، بزرگ شدنم را، رشد کردنم را در این چند ده روز دیدم. آقای جلیلی نه تنها در این انتخابات که در دو انتخابات قبلی هم گزینه انتخابی من بودند(اگر در انتخابات ١۴٠٠ میماندند). اما به واقع انتخاب امسال من تومنی صنار با قبلی‌ها فرق داشت. ✨اعتراف میکنم که تا قبل از امسال زحمت تحلیل کردن و فکر کردن را بیشتر به دوش دیگران می انداختم و خود صرفا نتیجه را دست گرفته و میگفتم بنظرم این درست است و اصلا همین باعث شده بود که زبانم قاصر باشد از دفاع و حمایت محکم از خودم و انتخابم. ✨اعتراف میکنم که همیشه پس‌زمینه ذهنم این بود که ایستادن کنار کسی که کمتر کسی به آن راغب است یعنی شکست. ✨اعتراف میکنم نمی‌توانستم از رئیس جمهور رئیسی دفاع کنم چون فکر میکردم محبوبیت ندارد. ✨اعتراف میکنم زمانی که از او گله می‌کردند و غر می‌زدند و می‌گفتند دور دوم را نخواهد دید با آنکه قلبا میدانستم که دارد تمام تلاشش را می‌کند اما زبان به کام میگرفتم و هیچ سخن نمیگفتم تا مبادا مورد اتهام قرار گیرم و دوست‌نداشتنی جلوه کنم. ✨اعتراف میکنم که ضعف داشتم و بسیار ضعف داشتم و این‌ ضعف‌ها باعث شده بود در برابر کسانی که عقاید متفاوت داشتند یا عصبی شوم و صدا بالا ببرم یا سکوت کنم و حرص بخورم. ✨اعتراف میکنم که جمله «هر کسی نظری دارد» را نه از این جهت که به طرف مقابلم احترام بگذارم، بلکه برای اینکه خودم را راحت کنم میگفتم. ✨اعتراف میکنم که مسئولیت‌م نسبت به دیگران را نادیده میگرفتم و از آن طرف سرشان غر میزدم که چرا اینگونه‌اید. ✨اعتراف میکنم که هر صبحی که متوجه میشدم نتیجه انتخابات، دلخواه من نیست در ذهنم سر مردم خیالی داد میزدم که لیاقتتان همین‌ است. ✨اعتراف میکنم که بلد نبودم فکر کردن را، بررسی کردن را، چرا پرسیدن را، معیار چیدن را، کار خود تشخیص دادن را، و تمام تلاش خود کردن را. اعتراف میکنم و خوشحالم که فهمیدم همه این ضعف‌ها را؛ و اینجا با افتخار برای چندمین بار معرفی میکنم #پیشقدمی که شد نقطه سرآغاز من برای تغییر کردن، برای بهتر شدن، برای ارزش نهادن به فکر کردن، برای یاد گرفتن فکر کردن، برای رشد کردن، برای بزرگ شدن، برای بالا رفتن و نگاه کردن، برای انتخاب کردن آن چیزی که قلبم را لمس می‌کند، برای انسان بودن و انسان ماندن. از همپات و دوره‌های شیرین پیشقدم و دیدارش سپاسمندم که مرا با تمام ترس‌هایم مواجه کرد و کنارم ماند تا روی تک تک آنها به اندازه‌ای که میتوانم قدم بگذارم. این انتخابات برایم خیر بود چون این «من» بودم که فکر کردم و بررسی کردم، نگاه کردم و گوش کردم، ترسیدم و ترس‌هایم را دیدم و برایشان اقدام کردم، اشک ریختم و بعد بلند شدم شجاعانه و مسئولانه انتخاب کردم، از دایره امنم عبور کردم، پرسیدم و نه جواب گرفتم، خواهش کردم و دیدم که نمردم، آگاه شدم و در نظر گرفتم و تلاش کردم و تلاش کردم، به اندازه خودم تلاش کردم و به اندازه دانسته‌هام انتخاب کردم. نتیجه این تغییر حال خوب امروز صبح من است. فشاری احساس نمیکنم و هنوز امیدوارم به آینده و به خودم که می‌توانم بهتر و قوی‌تر باشم.