داستان یک کوچ؛ از کوه‌میان تا شلمچه...! شهادت: ۲۲ دی ماه ۱۳۶۵ شاید روزی که علیرضا در نوروز سال ۴۱ در روستای کوه‌میانِ گلستان به دنیا می‌آمد، هیچکس فکرش را هم نمی‌کرد که تنها ۲۴ سال بعد، در شبی زمستانی و در جایی دور به نام شلمچه، از دنیا برود. جنگندگی و سرسختی در ذات مردمان کوهستان است و علیرضا کوهستانی نیز از این قضیه مبرا نیست. او آنقدر به جنگیدن ادامه داد که آخرش تنها از روی پلاکش، قادر به شناسایی او شدند! علیرضا در دامان کوهستان قد کشید و وقتی میهنش را در خطر دید به سوی مرزها شتافت اما قلبش اجازه‌ی گرفتن اسلحه را به او نمی‌داد، در عوض یک کوله‌ی بهداری بر دوش انداخت و به یاری زخمیان رفت و آنقدر متعهد بود که به جانشینی بهداری لشکر ۲۵ کربلا ارتقا یافت. او سرانجام در دی‌ماه سال ۶۵ و در منطقه عملیاتی شلمچه، بر اثر اصابت خمپاره، به سوی خالق خویش کوچ کرد. احمد درویشی، دوست و همرزم علیرضا، درباره چگونگی شهادت او می‌گوید: وقتی به خط مقدم رفته بود، مورد اصابت تیر مستقیم دشمن قرار گرفت، ابتدا دستش قطع شد و او فقط ذکر یا حسین (ع) و یا مهدی (عج) بر زبانش جاری بود که ناگهان خمپاره‌ای به ایشان اصابت کرد و دو پایش نیز قطع شد و در کنار شهید «عبدالحکیم جهاندار» به شهادت رسید. از علیرضا دو یادگار به نام‌های زهرا و هادی به جا مانده است. گزیده‌ای از وصیت‌نامه سردار شهید «علیرضا کوهستانی» ای امت شهيد‌پرور، امروز اسلام غريب است و اين درخت نيمه‌جان نياز به خون دارد و بايد به پای آن خون بريزيم تا بارور شود و جان بگيرد... امروز مسئوليت ما ايرانيان بسيار سنگين است، چرا که خداوند بر ما منت گذاشته و انقلاب اسلامی را در ايران ما به تحقق و پيروزی رسانيده است... تنها پلاکت از تو به جا مانده ای رفیق اما همین بس است برای پیام تو بر زخم‌های کهنه‌ی من جای دست توست هرگز نگو که برده‌ام از یاد... نام تو 🔹️🔹️🔹️🔹️🔹️🔹️ @behdarirazmi1396 🔹️🔹️🔹️🔹️🔹️🔹️ #بهداری_رزمی_دفاع_مقدس_و_مقاومت #شهید_علیرضا_کوهستانی #دفاع_مقدس | #شلمچه | #بهداری_رزمی