دلم بال بال می زند برای زیارت🕊 برای مدینه برای بقیع اما افسوس😞 بلند می شوم پرچم سبز متبرک را پیدا می کنم روی زمین گوشه اتاق پهن می کنم 🍃 روی یک کاغذ بزرگ می نویسم: *السلام علیک یا رسول الله* و دلم تاب نمی آورد. گوشه کاغذ با خط ریز می نویسم: بابای مهربونم چقدر دلتنگتون هستم. منو دریابید. و بغض نشسته در گلویم ناگهان باز می شود😭😭😭 ناخودآگاه می‌روم سمت اتاق بچه‌ها زهرا و حسین جا می خورند از دیدن صورت خیسم. مثل کسی که برای رفتن عجله دارد خم می شوم، حسین را بغل می‌کنم، دست زهرا را می گیرم و آرام از کنار اسباب بازی‌ها بلندشان می‌کنم. حیرت زده نگاهم می کنند. از بغض من بغض می‌کنند.🥺 من ولی دست خودم نیست. حالا که زیارت مهیا شده دلم نمی آید تنها باشم. « بیاین بچه‌ها! بیاین!🥺 این گوشه خونه رو می بینین؟ اینجا مثلاً حرمه! 😭 بیاین روضه پیامبر بخونیم با همدیگه. روضه امام حسن بخونیم.😭 آخه امروز روز شهادته🌷 آقامون زائر نداره😭 بدوین بیاین. یادتونه گفتم پیامبر، بابای مهربون همه ما هستن؟ بیاین به پدر سلام کنیم.» بچه‌ها حالا به شوق آمده‌اند.❤️🖤 کنارم می نشینند دستم را به سینه می‌گذارم حسین زیرچشمی نگاهم می‌کند دستش را مثل من روی سینه اش می گذارد. زهرا هم! زیر لب زمزمه می کنم: باباجان خودم و بچه هام نذر راه شما به غربت امام مجتبی نگذارید دستهامون از دستای شما رها بشه. السلام علیک یا رسول الله #زیارت_از_بعید #مادرانه @BehrouzTeam🏴