. دکتر جلیلی چندین بار در آخرین مناظره ی انتخاباتی از یک نوع "نگاه" به مردم فرمودند که با آن یک جهان فرصت پیش پای مردم قرار می گیرد و می توان به یک ایران جهش امیدوار بود. به این مناسبت صوتِ "نگاه با صفا" بارگذاری می گردد. @behyaarstf_ir

پیرامون صوتِ *نگاه باصفا* نگاه حاج قاسم، نگاهی برای آشکار شدن انسان ها 🔹در شهر ها و منطقه ها باید نگاهی داشت که خودِ انسان های آن شهر و دیار آشکار شوند و از خودشان بیگانه نشوند و مجال بروز خودِ انسان ها را دهیم و با واژه ی محرومیت، یک شخصیت کاذب به انسان ها تحمیل نکنیم و اوج این نگاه را در حاج قاسم می شود دید. @behyaarstf_ir @eghtesad_daneshbonyan

. نقش مجموعه های مردمی تولیدی و دانش بنیان در تحققق شعار "یک جهان فرصت، یک ایران جهش، هر ایرانی یک نقش باشکوه" چهارشنبه ۶ تیر ۱۴۰۳، ساعت ۱۴ شهرک علمی و تحقیقاتی اصفهان سالن کنفرانس ساختمان شیخ بهایی #مجموعه_دانش_بنیان_بهیارصنعت @eghtesad_daneshbonyan @behyaarstf_ir

#یک_ایران_جهش #هر_ایرانی_یک_نقش_باشکوه به این نمودار ها توجه کنیم، حرف های بسیار مهمی با خود دارد. روند حرکت یک مجموعه ی تولیدی که به معنای واقعی کلمه دانش بنیان هست، به این معنا که اولا کاملا خصوصی است و ثانیا تولیدی که انجام می دهد مونتاژی نیست و فقط متکی بر دانش و توانایی انسان هاست. این روند ها و نمودار ها به ما می گوید که برای جهش به یک نگاه دیگر نیاز داریم. نگاهی که در آن انسان ها با شناخت خودشان به جای اصالت دادن به امکانات و سرمایه، همدیگر را پیدا می کنند و خودشان به معنای واقعی در صحنه حاضر می شوند و پشت ابزار آلات و ماشین ها و خط تولید های مونتاژی قرار نمی گیرند. قدم زدن در مسیر تولید دانش بنیان نیازمند نوعی نگاه است که در این نگاه انسان ها مکان و نقطه ای که در آن هستند را می بینند و در آن نقطه با توانایی که دارند، شاهکار وجودشان خلق می شود. در مجموعه های دانش بنیان وقتی انسان ها کنار هم قرار می گیرند و توانایی آن ها در کنار هم قرار می گیرد، نقطه اثر ها و کار ها و فناوری هایی ایجاد می شود ما فوق تصور اولیه ی مهندسان آن مجموعه. با کمی حرکت مجموعه به توانایی های جدیدی می رسد و با دیدن آن امکان های جدید، خود را متوقف نمی کند. با بیشتر شدن توانایی فقط محصولات بیشتر و پیشرفته تر تولید نمی شود، بلکه زمینه ی ورود افراد بیشتر فراهم می شود. باری تولید دانش بنیان بسیار متکی به نگاه و فرهنگی است که در آن انسان قدر خود و توانایی هایش را می شناسد و در توهم و آرزو های فانتزی سیر نمی کند. در این نگاه جهشی در جمع افراد مجموعه پیش می آید. @eghtesad_daneshbonyan @behyaarstf_ir

. #سخنی_با_دانشجویان بسم الله الرحمن الرحیم در دورانی زندگی می‌کنیم که انسان ها بیش از هر تاریخی معنای زندگی خود را از دست داده‌اند و هر کس در یک روز‌مرگی در پی گذران شب‌ و‌ روز زندگی‌اش است و به دنبال کاری برای درآمد و محلی برای خرج کردن درآمد‌هایش است و کمتر کسی به این فکر می‌کند که من برای چه زندگی می‌کنم و عمر و زندگی من چگونه سپری می‌شود. منطق های جامعه ی جدید، ما را ناچارا در این زندگی در بند کرده است، (درس خواندن، کنکور دادن، کار پیدا کردن و کسب درآمد، منتظر شدن برای بازنشستگی و یا جمع کردن پول کافی برای کار نکردن و...) و به کمتر کسی مجال فکر کردن به این اوضاع و نهایتا خروج از این وضعیت را می‌دهد. در بهترین حالت ما در دنیای تکنیک هر یک به مثابه یک چرخ دنده از یک نظام واحد جهانی در یک کار تعریف می‌شویم و احتمالا دست مزدی هم می‎گیریم. شاید این اوضاع در کشور ما بحرانی تر نیز به نظر برسد و خیلی نتوان از یک نظام واحد صحبت به میان آورد. در این میان انقلاب اسلامی به عنوان یک تاریخ جدید و نه صرفا یک تحول سیاسی و حکومتی، این مجال را برای ما فراهم می‌کند تا آهسته آهسته با فکر و همت، هر کس از این چرخه بیرون بیاید و زندگی دیگری را تجربه کند. همانطور که در انقلاب خودمان شاهد زندگی دیگری بودیم که مردم در انقلاب و یا دفاع مقدس فارغ از سود و زیان در نسبتی خارج از این روزمرگی زندگی می‎کردند و کمتر کسانی توانستند همانند حاج قاسم، این حیات را ادامه دهند و او توانست فاصله خود را قدم به قدم از این مناسبات رایج زیاد کند. در برهه‌هایی، ندای ضعیف این فرصت ها شنیدنی می‌شود و عده ای که به این اوضاع فکر می‌کنند می‌توانند به این ندا گوش بسپارند و خود را در این میدان حاظر کنند. زمانی در انقلاب و دفاع مقدس، زمانی دیگر در جهاد سازندگی و در دفاع از حرم و حال فرصتی به نام دانش‌بنیان در روبروی ما قرار گرفته است. وقتی از دانش بنیان صحبت به میان می‌آید منظور ما فقط مجموعه‌ای از شرکت ها نیستند بلکه داریم از یک نوع نگاه و یک بستر جدید صحبت می‌کنیم، همانطور که در اوایل انقلاب بسیج صرفا یک سازمان نبود، بلکه به عنوان یک نگاه، فرصت حضور مردم را برای حل مشکلات آن روز فراهم می‌کرد. دانش بنیان نیز یعنی تک تک ما دانشجویانی که در سراسر این کشور در حال علم آموختن هستیم بتوانیم به مسايل این کشور فکر کنیم و برای حل این مسایل پا در میدان بگذاریم. پنجاه درصد از ناوگان هوایی ما زمین گیر است، میانگین سرعت ناوگان ریلی باری ما کمتر از ۵ کیلومتر بر ساعت است، کارخانه جات ما غالبا فرسوده و بازدهی پایینی دارند و خودرو سازی ما اصلا وضع مطلوبی ندارد، سطح کیفی غذاهای ما پایین است، بهره وری در معادن ما و ذخایر نفت و گاز ما بسیار کم است، ترافیک و آلودگی هوا زندگی را برایمان سخت کرده، نشناختن ظرفیت های روستا‌ها و شهر‌ها منجر به ‌مهاجرت از روستا به شهر های بزرگ شده، مشکلات اجتماعی و نابود شدن هزاران خانواده در روز،‌ به خطر افتادن سنت ها و فرهنگ های اقوام و هزاران مسئله این چنین که گره اصلی آن به دست دانش حل می‌شود و آن فقط در اختیار شما جوانان و دانشجویان این کشور است و هیچ دولتی قادر به حل آن به تنهایی نیست. یک راه، انتظار کشیدن برای فراهم کردن زندگی راحت از طرف دولت است و یک راه عزم کردن همه مردم در راه دانش‌بنیان برای حل مسائل اساسی کشور می‌باشد و در طول تاریخ جوامع و در تجربه یک قرن اخیر ایران هیچ گاه راه اول موفقیت امیز نبوده است. اگر ما از #یک_جهان_فرصت، #یک_ایران_جهش، هر ایرانی یک نقش باشکوه، صحبت به میان می‌آوریم، یعنی هزاران دانشجو هرکدام در یک گوشه از این کشور به مسائل پیرامون خود فکر کند و برای حل آن پا در میدان بگذارد. نگاه دانش‌بنیان در دولت یعنی فراهم کردن امکان حضور مردم در این عرصه‌ها و رفع موانع پیش رفتن در این مسیر، همانند بسیج که مردم هر یک باری را بر دوش خود احساس کردند و گوشه ای از کار را گرفتند. امید ما به خداست امید ما به خداست تا به ما فرصت دهد تا بتوانیم دوباره دولت و مردم در کنار یکدیگر زندگی‌ را به وسعت زندگی حاج قاسم‌ها هرچند سخت اما شیرین تجربه کنیم و آینده‌ای روشن را قدم به قدم بسازیم. @eghtesad_daneshbonyan