‌ #ببینید 🎥...لبیک یا حسین(ع)... روایتی از ایام شهادت سید حسن نصرالله و همزمان برگزاری دیدار رهبر انقلاب با نخبگان علمی و استعدادهای برتر کشور 🔸 لینک با کیفیت #روایت لبیکَ یا حُسین در آپارات #سیمای_هنر_و_اندیشه https://aparat.com/v/wwu83dj #هرکس_میخواهد_ما_را_بشناسد_داستان_کربلا_را_بخواند #غزه @soha_sima @behyaarstf_ir

. "دانش بنیان راه بدون توقف در آینده..." بخشی از مصاحبه مهندس نجات بخش با تحریریه‌ "شهریار" دانشجویان دانشگاه امیرکبیر ۲۷/۰۷/۱۴۰۴ تفاوت گفتمان حضرت آقا با بقیه نگاه‌ها را بررسی کنید. حضرت آقا در سال دانش‌بنیان می‌فرمایند ما راهی غیر از این مسیر دانش‌بنیان نداریم. یعنی اگر حاکمیت با این نگاه جلو نرود نمی‌شود. بقیه می‌گویند می‌خواهیم حمایت کنیم. خیلی فرق است بین این دو نگاه. وقتی می‌خواهند حمایت کنند دانش بنیان در بهترین حالت روی توصیه آقا از آن ها حرفی زده می‌شود. ولی باید بپرسیم آقای وزیر بهداشت مگر شما می‌توانید بدون شتابدهنده تولید داخل مسئله درمان سرطان را حل کنید؟ اگر می‌توانستیم در این سال ها حل می‌شد، یا مسئولین گمرک، آیا می توانید بدون ایکسری تولید داخل مسئله قاچاق را حل کنید؟ دانش بنیان راه رسیدن به مسائل کشور است. نگاهمان به دانش بنیان چیست؟ مثل نگاه یک آدم به بچه اش هست. شما یکبار به بچه تان به چشم‌ بچه نگاه می‌کنید یکبار به چشم‌دانشمند آینده نگاه می کنید و جوری رفتار می کنید که او دانشمند می شود. ما به دانش‌بنیان چگونه نگاه می‌کنیم؟ یکسری آدم هستند که می خواهیم بهشان نان دهیم؟ نه اینگونه نیست، اگر حاکمیت کنار این افراد بایستد مسئله‌اش حل می‌شود بدون تحقیق و توسعه مسئله‌اش حل نمی‌شود. در زمینه‌ی اقتصاد، دانش بنیان به معنای واقعی گنج است. اگر‌ یکی ایکسری بخواهد بسازد و بگوید من ده همت پول دارم، ولی نمی تواند بسازد. اما در بهیار با توانایی انسان ساخته می‌شود. دانش و توانی آمده است که ساخته می‌شود. به معنای واقعی دانش‌بنیان قدرت حل مسئله و ثروت است. ولی از یک جهت کسی وارد دانش بنیان می‌شود به معنای نقدینگی و پول داشتن نمی‌شود. چون دانش‌بنیان یک راه بدون توقف در آینده است. یک روز بهیار تخت می‌ساخته است، دویست تا فروخته، تحقیق و توسعه کرده و اولین چراغ ال ای دی اتاق عمل کشور را ساخته است، آن ها را فروخته و وام گرفته و شتابدهنده ساخته، آن ها را فروخته و وام‌گرفته و رفته بالا تر، هیچ وقت از آن ثروت به معنای پول بیرون نمی آید، ولی هیکل و توانش بزرگ‌تر می‌شود یعنی حجم مسائلی که برطرف می‌شود و انسان هایی که میدان پیدا می‌کنند بیشتر می‌شود. بویینگ در آمریکا، سال های متمادی ضرر ده است ولی چرا آمریکا نگهش می‌دارد؟ ابهت آمریکا است. چون دائم باید تحقیق و توسعه بکند، هزینه بکند برود هواپیمای بعدی، کار بعدی و هر‌ وقت شما بخواهید پول از این به معنای ثروت بیرون بکشید. یعنی رشدش را متوقف کردید. همین هست که می گوییم دانش بنیان به معنای عدالت هم هست، یعنی شخصی که ثروتمند به معنای اینکه ریال داشته باشد، ندارد، ولی توان مجموعه بزرگ و بیشتر می‌شود. @behyaarstf_ir

بخشی از مصاحبه مهندس نجات‌بخش با تحریریه "شهریار" دانشجویان دانشگاه امیرکبیر تحقیق و توسعه؛ رمز و راز پیشرفت @behyaarstf_ir

‌‌ جدی ترین نفس را حسین(ع) در مسیر کشیده است..‌. #علامه‌جعفری ◇اِعمَل لِدُنياكَ كَأَنَّكَ تَعيشُ أبَدا،◇ ◇وَاعمَل لاِآخِرَتِكَ كَأَنَّكَ تَموتُ غَدا◇ #استاد_اصغر_طاهرزاده: ✍☘️این یعنی فرهنگ دانش بنیان و حضور در آینده‌ای که در عین در جهان بودن ، قدسی زندگی کنیم. ☘️ #فرهنگ_فرزانگی @skybook @behyaarstf_ir

. سخنی با نودانشجویان ارائه: مهندس نوید نجات بخش در جمع دانشجویان دانشگاه امیرکبیر @behyaarstf_ir

‌ شما اکنون در دانشگاه هستید، با دو تصور می‌شود رفت یا با تصور معمول و مرسوم، یا با تصور دانشمند شدن. دانشمند شدن پایه اش تفکر است. تخصص و "می‌دانیم" آفت ما است. فرق است شما با "می‌دانم" در یک کاری بروید یا "نمی‌دانم". اگر با "نمی‌دانم" بروید همه حواست جمع می‌شود که راه را پیدا کنی، ولی اگر با "می‌دانم" بروید، خیر. چشمتان یک چیز‌هایی را نمی‌‌بیند، گوشتان یک چیز هایی را نمی‌شنود و این چیز خوبی نیست. وقتی با "نمی‌دانم" می‌روید مترصد هستید. شما چگونه می‌توانید صاحب علم شوید؟ چگونه علم از آنِ ما می شود تا به درد بخورد، تا از آنِ ما نشود به درد نمی‌خورد و این پایه اش تفکر است.‌ این ساده‌لوحی که در فضای علم داریم ثمری ندارد. این تفکر جایی می‌آید که شما با تمام وجودتان با مسئله مواجه می‌شوید و دانشمندان عالم از این جنس اند. تا تمام سلول های بدن به حرکت در نیاید ما صاحب علم نمی شویم. یک تصور فانتزی از علم داریم، فکر می کنیم با "خواندن"، صاحب علم می شویم. @behyaarstf_ir

"اصحاب نخلستان" کمیل و میثم و مالک و ... همه این ها اصحابی هستند که در نخلستانند. این ها کسانی هستند که تمام زندگی‌شان را در نسبت با مناسبات اقصادی حضرت امیر(ع) تعریف کردند، به این جهت سخن حق را می شنیدند. به زبان امروز، در مواجهه با آمریکا وقتی زندگیمان وابستگی داشته باشد به دلار و فضای اقتصادی که آمریکا ایجاد کرده است، حرف هایی که رهبری می زنند برایمان مبهم می شود و جایی قرار می‌گیریم که قبول کردن این حرف ها شدنی نیست. راه امیرالمومنین (ع) و مسئله چاه ها و نخلستان ها این است که چگونه زندگی ما می تواند بر اساس توانایی خودمان باشد. @behyaarstf_ir

باسمه تعالی #رادیو_دانش‌بنیان #منظرگاه_فناوران قسمت اول: "صبری که سنگ را لعل می‌کند" اهالی تحقیق و توسعه در دانش‌بنیان، خبر از منظر و افقی‌‌ باصفا و شوق‌انگیز که مدنظر دارند می‌دهند. ندایی که آنان را به سوی خود می کشاند و شیرینی قدم زدن در این مسیر هیچ قدر و قیمتی ندارد. #منظرگاه_فناوری روایت هایی روان و ساده از ردپای انسان هایی است که ناگاه خود را در قصه‌ای یافتند که هیچگاه حسابش را نمی‌کردند. روایت انسان هایی که در نهایت سادگی‌ و بدون تدابیر ویژه، ناگاه خود را جایی یافتند که می توانند امید به دانشمند شدن داشته باشند و صاحب حیات و روحی تازه شوند و در حل مسائل کشور صفایی را بچشند که می‌تواند تمام وجود آدمی را تسخیر کند. آنان از کوره راهی می‌گویند که در پیج‌ و خم‌های روزگار و سختیِ فراز و نشیب مسیر، آنان را به خود خوانده است و قدم به قدم با نگاه به آنچه مدنظر دارند، راه پیش پایشان روشن شده است. این روایت ها نکات کارآفرینی و کسب و کار مشهور را آموزش نمی‌‌دهد و حرف پرطمطراق و پیچیده نمی‌زند و هیج وعده‌ای برای موفقیت نمی‌دهد، بلکه تنها از شوقی که می‌تواند چون جرقه‌ای وجود انسان را گرم کند، خبر می‌دهد. قسمت اولِ "منظرگاه فناوران" روایت شنیدنی برادر محمد تقی صمدی از اهالی تحقیق و توسعه بخش فیزیک و متالوژی مجموعه بهیار صنعت است که‌ از مسیر و منظرگاه خودش می گوید. ترسم که اشک در غمِ ما پرده‌در شود وین رازِ سر به مُهر به عالَم سَمَر شود گویند سنگ لَعل شود در مقامِ صبر آری شود، ولیک به خونِ جگر شود @behyaarstf_ir

. با شنیدن روایت برادر صمدی یادی کنیم از سخن شهید آوینی که در روایت فتح دفاع مقدس فرمودند: قهرمانانش بسیجی های محله های خودمان هستند، همان ها که معمولا جثه های نحیف دارند و به ندرت در میان شان افرادی عظیم الجثه پیدا می شود؛ همان ها که نماز مغرب و عشاء دور و بر مساجد می لولند، اما در کار معاش غالبا، اما نه همیشه، «بی دست و پا» هستند چرا که برای دلشان زندگی می کنند نه برای شکم شان. وقتی می گویند «دل»، دست خود را روی «قلبشان» می گذارند نه روی «معده شان» و غالباً از بچه های جنوب شهر هستند. در جبهه ها هم همواره با کمبود امکانات دست به گریبان بودند و تلاش می کردند که با آنچه دارند، بسازند؛ همان ها که بعد از شکست های بزرگ و تقدیم قربانی از صمیمی ترین دوستان شان باز هم می توانستند بخندند. @behyaarstf_ir

. #در_جست_و_جوی_بعثت_علمی مبعث، وقتِ بنای عالَمی‌ست که در آن نسبت‌ها و روابط دیگری در وجود انسان‌ها رقم می‌خورد. شاید بتوان گفت بعثت، برانگیخته شدن و برپایی فضایی است که در آن همه چیز معنایی دیگر می‌یابد. موقعیتی‌ است که منظر دیگری مقابل دیدگان آدمیان قرار می‌گیرد و آن‌ها بار دیگر به سرآغاز هستی‌ِ خود باز می‌گردند و در موقعیت انتخاب نحوی دیگر از حیات قرار می‌گیرند. گویا بعث یا برانگیخته‌شدن زمانی رخ می‌دهد، که به نحوی انسان‌ها از جهان خود و مناسبات آن به واقع مایوس شده‌اند و به دنبال سرچشمه‌ای زلال و البته همیشه جوشان می‌گردند، تا بار دیگر انسانیت خود را بیابند. و آن زمان است که خداوند برای آن‌ها پیامبری می‌فرستد و او را مامور روشن کردن نسبت‌های انسانی می‌کند. پیامبری امی که ساده و بی‌پیرایه با اعراب بدویِ عاری از هرگونه وارسته‌گی، مادرانه سخن می‌گوید و آنها را به سرخط وجود رهنما می‌شود. ...و اینک این انسان که در جهان تاریک و عاری از معنا که هرآنچه دیده می‌شود در لابه لای کلمات بی‌روح و مفهوم‌زده مدفون شده و روح و نشاط زندگی در نسبت غلبه مستتر شده، بیش از پیش نیازمند پیامبری‌ست که دوباره معنا شود و دوباره دیده شود... پیامبری که دوباره مبعوث شود..... @behyaarstf_ir

‌ #درباره_علم کسانی که ندای دعوت علم را می شنوند، خواب و آسایش را بر خود حرام می کنند و در تحقیق و طلب علم مصلحت زندگی خویش را از یاد می برند و برای آن ها هیچ مصلحتی بالاتر از مصلحت حقیقت نیست و کسانی که ایشان را از بابت در نظر نگرفتن مصلحت و منفعت خویش ملامت و نصیحت می کنند، نمی دانند که اگر اینها از مصلحت خویش نمی گذشتند مصالح همگان به خطر می افتاد. @behyaarstf_ir

‌ #درباره_علم در کشور همه از علم و تکنیک ستایش می کنند و بیشتر مردم داوطلب علم آموزی‌اند، اما به حاصل کار اهل علم و مراکز علمی که می‌نگریم چیزی که متناسب و قابل قیاس با علاقه به تحصیل باشد نمی‌بینیم. در افواه نیز از قدر علم سخن بسیار گفته می‌شود اما معمولا به علم به عنوان وسیله رسیدن به مقاصد بیرون از علم نگاه می کنند. داوطلبان تحصیل هم عناوین علمی را از نفسِ علم بیشتر می‌خواهند. به عبارت دیگر، علم را از آن جهت که آثار و فواید دارد طلب می‌کنند، یعنی جان نیازمند علم نیست بلکه به چیز دیگری نیاز دارد که به واسطه علم حاصل می‌شود. علمی که وسیله و افزار باشد و با جان نیامیزد در جان مردمی که آن را اخذ و اکتساب می‌ کنند راسخ نمی‌ شود و ثمر مطلوب نمی دهد. از فصل علم‌و ایدئولوژی کتاب درباره علم @behyaarstf_ir