|| بِیتُ البیـوتْ ||

هی روزگار بلبل هوس گلبن باغم نکند پروانه هم آهنگ چراغم نکند زین گونه که روزگار برگشته ز من گر آب ش

|| بِیتُ البیـوتْ ||

کنون که وفق مراد است روزگار این است نعوذ بالله اگر روزگار برگردد!

|| بِیتُ البیـوتْ ||

به نیم غمزه تواند که قتل عام کند نعوذ بالله اگر غمزه را تمام کند

|| بِیتُ البیـوتْ ||

به نیم غمزه تواند که قتل عام کند نعوذ بالله اگر غمزه را تمام کند

|| بِیتُ البیـوتْ ||

دل صد پاره‌ی ما را نگاهی جمع می‌سازد که از یک رشته بتوان بخیه زد چندین جراحت را صائب