🔴 #عذاب‌ها 🎤 #نکاتی از یک سخنرانی دربارۀ شرح کتاب #عقاب‌الأعمال در روز دوشنبه، ۲۶ / ۶ / ۱۴۰۳،: 🔹علم را به‌تر از عمل(ـِ بدون علم) بدان. 🔸بدان که ملاک دینداری، وَرَع (پرهیز از «نافرمانی‌کردن از خدا») است. 🔹بدان که عالم (واقعی) کسی است که به علم، عمل کند؛ اگرچه اعمالش کم باشد. 🔸هیچ کاری (خوب یا بد) را کوچک نشمار؛ اگرچه در چشم تو یا دیگران، کوچک باشد؛ چون اگر بر گناه صغیره‌ای اصرار (و آن را تَکرار) کنی، دیگر صغیره نیست و اگر از گناه کبیره‌ای (توبه و) استغفار کنی، دیگر کبیره نیست. 🔹(مراقب اعمالت باش؛ چون) خدا دربارۀ هر عملت از تو خواهد پرسید؛ حتّی دربارۀ این که به لباس کسی انگشت گذاشته باشی. 🔸بدان که بر طبق آنچه خواهی مرد (یعنی: عقاید و عملِ هنگام مرگت)، در روز قیامت برانگیخته خواهی شد. 🔹بدان که بهشت و دوزخ آفریده شده‌اند. 🔸بهشت را بر دوزخ ترجیح بده؛ به این صورت که اعمال بهشتی‌کننده انجام بده و از اعمال دوزخی‌کننده بپرهیز تا دچار دوزخ نشوی و بهشتی شَوی و در نتیجه، رستگار گردی. 🔹بدان که رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله. ـ مأموریّت داشت که با کافران بجنگد تا این که آنان بگویند: «لا الاه الّا اللّه.» و هنگامی که این را می‌گفتند، دیگر حسابشان با خداوند والا ـ جلّ جلاله. ـ بود و خون و اموالشان از جانب آن حضرت، در امان بود؛ مگر در مواردی که ریختن خون یا تصرّف اموالشان، حق باشد. #امنیت، #بهشت، #تقوا، #جنگ، #جهنم، #حق‌الناس، #خوشبختی، #دینداری، #رستگاری، #عالم، #علم، #عمل، #قیامت، #گناه، #گناهان_کبیره، #مرگ، #ورع @benisi

#نکته‌به‌نکته (نکاتی از سخنرانی) #آمرزش،‌ #خوشبختی، #قرائت_قرآن @benisi

🔴 #خاطره‌ ی ۸۱ 🦋 پسرم! تو را وقف قرآن می‌کنیم! 🔹در روز شنبه، ۱۰ / ۶ / ۱۳۷۶ ، مرحوم پدر، حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی، ـ رضوان الله تعالی علیه.ـ بنده را صدا کردند و فرمودند: «اسماعیل! از امروز من و مادرت تو را وقف قرآن می‌کنیم؛ همیشه با آن زندگى کن و عمرت را در راهش به پایان برسان.» و در شعرى سرودند: بخوان فرزندم، «اسماعیل»! قرآن / به دست آور ز عمقش حکمت آن همانا حکمت آن، حقّ‌ و نور است / حقیقت، جلوه‌گر باشد ز قرآن 🔸ایشان در مقدّمه‌شان بر نُخستین تألیفم، کتاب «نور خدا در خانه‌ها»، نوشته‌اند: پسرم، اسماعیل، که اکنون با علاقۀ بسیار، دوران طلبگى خود را می‌‌گذراند و شب و روز به تحصیل پایه‌‌هاى علوم دینى مشغول است، از من خواست او را به راهى راهنمایى کنم که سعادت دنیا و آخرتش را تضمین کند. ▫️به او گفتم: قرآن بخوان، با قرآن باش، قرآن را بفهم، به قرآن عمل کن، با قرآن زندگى نما، با قرآن بمیر و بدان که ـ قرآن کلام خدا و خداى کلام‌‌ها است ـ قرآن کتاب خدا براى انسان‌‌ها است ـ قرآن رحمت او براى مسلمان‌‌ها است ـ قرآن راهنماى پرهیزکاران است ـ قرآن دریاى معرفت الاهى است ـ قرآن زنده‌‌کنندۀ دل‌‌ها است ـ قرآن دروازۀ معرفت خدا است ـ قرآن سرچشمۀ همۀ دانش‌‌ها است ـ قرآن منبع فضائل اخلاقى است ـ قرآن به قاری‌اش عزّت‌ می‌بخشد ـ قرآن خواننده‌اش را به بهشت می‌بَرد ـ قرآن کتاب زندگى زندگان است ـ قرآن نَجات‌‌دهندۀ مردگان است ـ قرآن زدایندۀ فقر از فرد و جامعه است ـ قرآن ستایندۀ قاریان است ـ قرآن عهدنامۀ خدا است ـ قرآن زیباترین کتاب است ـ قرآن خوبان را بلند می‌کند ـ قرآن بَدان را به زمین می‌‌زند ـ قرآن دردها را درمان می‌‌کند ـ قرآن خوبی‌‌ها را آشکار می‌‌سازد ـ قرآن در دنیا هدایت می‌‌کند و قرآن در آخرت شَفاعت می‌نماید. ▫️خلاصه: پسرم! قرآن سفرۀ گستردۀ الاهى است که هر گونه نعمت خوشبو و شیرینى، در آن، موجود است؛ پس در برابر این سفره زانو بزن و تا می‌‌توانی، از نعمت‌های بی‌کران آن، بهره ببر. ▫️من تو را وقف قرآن می‌‌کنم؛ عمرت را با قرآن به‌سر ببر، با قرآن زندگى کن و با قرآن بمیر تا در قیامت با قرآن محشور شوى و از شَفاعت قرآن برخوردار گردى. پسرم؛ اسماعیل! قرآن با همۀ عظمتش غریب است؛ به «احکام» و «اخلاق» آن عمل نمی‌‌شود. مسلمانان، «حدود» و «قوانین» آن را به کار نمی‌‌گیرند و کم‌تر کسی هست که به آن توجّه کند. اگر هم توجّهى باشد، به «خواندن» زیبا و با صدای خوش یا به «حفظ و ظاهر الفاظ‌» آن است؛ نه به «تدبیر و تدبّر» در آن؛ در حالی که قرآن صریحاً همه را به تدبیر و تدبّر فرامی‌‌خواند و می‌‌فرماید: ۱. «کِتابٌ اَنزَلناهُ اِلَیکَ مُبارَکٌ لِیَدَّبَّروا اٰیاتِهِ و لِیَتَذَکَّرَ اُولُو الاَلبابِ (۱)؛ (قرآن) کتابی مبارک است که آن را به سوى تو نازل کردیم تا در آیات آن بیندیشند و خردمندان (از آن،) پند گیرند.»؛ ۲. «أَ فَلایَتَدَبَّرونَ القُرآنَ و لَو کانَ مِن عِندِ غَیرِ اللّٰهِ لَوَجَدوا فیهِ اختِلافًا کَثیرًا (۲)؛ آیا در قرآن تدبّر نمی‌‌کنند؟ که اگر از جانبِ غیر خدا بود، اختلاف بسیاری در آن می‌‌یافتند.»؛ ۳. «أَ فَلایَتَدَبَّرونَ القُرآنَ اَم عَلیٰ قُلوبٍ اَقفالُها (۳)؛ آیا در قرآن نمی‌اندیشند یا بر دل‌‌هایشان قفل‌‌هایى است؟». ▫️پسرم؛ اسماعیل! تدبیر و تدبّر در انسان‌‌ها، به معناى تفکّر و تأمّل و ژرف‌‌بینى، چاره‌‌اندیشی، پی‌بردن به پایان و نتیجۀ هر کار، خوب‌فهمیدن و عمل‌‌کردن به فهمیده‌‌ها است. ▫️بکوش که قفل دلت را باز کنى و حقایق قرآن را بفهمى و این، ممکن نیست؛ مگر این که کلید آن را از خداوند والا دریابی؛ پس، از او توفیق بخواه؛ توفیقِ داشتن عقل، توفیقِ داشتن علم، توفیقِ داشتن فهم و بینش، توفیق عبادت و اطاعت از او، توفیق خوب‌‌شدن و خوب‌‌زیستن و خوب‌‌مردن، تا این که در قیامت به «خوب‌بودن»، مشهور و محشور شوى. ▫️امیدوارم که قرآن در دنیا تو را شِفا دهد و در قیامت از تو شَفاعت کند. ▫️من به عنوان یک پدر فرزنددوست، همیشه تو را دعا می‌کنم؛ به شرط این که عمرت را با قرآن به‌سر ببرى و مرا در اعمال نیکت شریک سازی. ▫️من تو را، هم به سبب نگارش این کتاب نفیس که دربارۀ «فضیلت قرآن و قِرائت سوره‌هاى آن» است و هم به سبب نامگذاری آن به «نور خدا در خانه‌ها» براى تشویق دیگران به تلاوت قرآن، تشویق می‌‌کنم. ▫️موفّق باشی! #استاد_بنیسی، #توفیق، #خوشبختی، #درمان، #شفا، #شفاعت، #عزت، #علم، #فقر، #قرآن_کریم، #نور_خدا_در_خانه_ها، #وقف، #هدایت @benisi