همیشه به ما گفتن معلمی شغل انبیاست اما نگفتن چرا؟ اما نگفتن راهش چیه؟ نگفتن چه جوری شروع کنیم؟ نگفتن با چه شاگردی؟ تو چه شرایطی؟ اصلا ما معلم حساب میشیم یا نه؟ به مناسبت این روز عزیز این دو کتاب رو به همه مربی ها و متربی ها توصیه میکنم 🌱 تو این کتاب ها به جواب این سؤال ها و فراتر از اون ها می رسید🕊 #درلابه_لای_اوراق

یاد اینکه کی میشه دورت رو بگیریم و همه باهم با صدای لرزون با چشم های اشکی بخونیم... یعنی منم تو اون جمع هستم؟! _چقدر امروز بدون شما سخت گذشت به ما آقا

_اگر خبر بدن بنت الصابر از دنیا رفته (در بهترین وضعیت شهید شده) پشت سرش چی میگی؟ چه جوری توصیفش میکنی برای بقیه؟ اصلا چیزی میگی ازش؟ https://harfeto.timefriend.net/16830379882454

از اینجا شروع شد ⚠️اخطار ۳دقیقه از عمرت را می گیرد!

اهالی صبور وعده ما ساعت ۱۵ 🌱

_این قسمت از اسطوره رو دست رفقا روهم بگیرید بیارید بخونن 🕊

بسم الله النور و ما همه هیچ 🌿

به یاد یونس نبی و ذکرش❤️

آقا داوود راکه یادتان نرفته؟ #همسایه_پیامبر۲

یک صلوات برای قلب من بفرستید اول...

صلوات دوم رو هدیه کنید به محضر آقا داوود

می گفتند که عبادت هایش آن چنان بود که دلت می خواست همان طور نگاهش کنی می گفتند زیارت عاشورا و دعای توسلش هیچ وقت ترک نمیشد پنجشنبه ها هم برنامه خاص خودش را داشت دست خانمش را می گرفت و دوتایی می رفتند دیدن خانواده های شهدا دوشنبه ها و پنجشنبه های هر هفته هم روزه می گرفت تابستان داغ خوزستان و زمستان هم نداشت!

خانمش تعریف می کرد بعضی شب ها قبل از اینکه بخوابم می دیدم که گوشه ای مشغول قرآن خواندن و نماز است. لبخندی مهمانش می کردم و می خوابیدم چند ساعت بعد که بیدار می شدم می دیدم او هم چنان در همان حال است...

به ما همیشه گفته اند انسان مؤمن باید جوری عبادت کند جوری نماز بخواند که کافر و نا مسلمان با دیدن عبادت او با خود بگوید این چه دینی است که فلانی دارد؟ این چه دینی است که اینقدر به او آرامش و شوق می دهد؟ نماز خواندن من و توی مسلمان شیعه باید طوری باشد که بی نماز احساس کند از چه غافله ای عقب مانده...

می گفتند در جبهه نماز های واجب که هیچ نماز های مستحب داوود مثل نماز شب هایش آن چنان بود که هرکسی شبانه بیدار میشد تا مخفیانه کنج دنج داوود را (که هر بار تغییر می داد تا کسی متوجه اش نشود) پیدا کند و فقط نماز خواندنش را ببیند...

جانم برایت بگوید شیعه آقا 🌱 که آدم یک وقت هایی به خودش می آید می بیند چقدر بعضی از شهدا شبیه یک معصوم زندگی کرده اند... خیلی از شهدا در زمان حیات شان اهل دیدار با خانواده های شهدا و دیدار از قبور شهدا بوده اند اما فقط عده خاصی از آنها مرا یاد آن مادری می اندازند که صبح های یکشنبه می رفت کنار مزار شهدای احد و برایشان می گریست آن چنان که از دور اگر نمی شناختندش مردم می گفتند این مادر امروز جوان از دست داده است. یارالی زهرا..

داوود از همان روز های اول جبهه حضور داشت یکبار چند نفر از برادران ارتشی را آورند که به رزمنده ها دوره آبی خاکی را تعلیم بدهند خلاصه که آن جایی که دوره برگزار میشد درخت های بید مجنون زیادی قرار داشت ناگهان این فرمانده ارتشی (که زیاد با بچه ها نمی جوشید و بد خلق و نامهربان بود) به رفقا دستور میدهد که از درخت ها برید بالا! حالا نه این طور که من برایت می گویم تعریف کردند که یکدفعه با صدای بلند سرمان فریاد کشید که شمارش من که تمام شد همه بشمار سه همه باید بروند به سمت آن درخت های بید هرکس حرکت اضافه ای بکند خودش می داند و من! بشمار یک... بشمار دو... بشمار سه!

آنجا رو می گویی؟ ناگهان همه به سمت درخت ها به حرکت در آمدند تا هر کدام زودتر از دیگری از درخت بالا برود! تو همین وسط ها چند نفری از بچه ها شروع کردند به خندیدن و شوخی کردن صدای خندیدن و مزه انداختن شان بلند شد درجه دار ارتشی که متوجه صدا شد هرچه گشت نتونست صاحب صداها رو پیدا کنه یکدفعه دست داوود رو از تو صف کشید بیرون!

برای اینکه نشان دهد چقدر سر حرفش است و زهر چشمی هم از بچه ها بگیرد آمد و دست داوود را کشید و برد وسط محوطه و شروع کرد به زدن و تنبیه کردن داوود!

مارا می گویی؟ آنقدر عصبانی بودیم که چند روز بعدش طوماری نوشتیم از بدی های آن افسر ارتشی نحوه رفتارش با رزمنده ها، خصوصا تنبیه داوود بی دلیل برای فرمانده های رده بالا همه زیر آن طومار را امضا کردند پیش داوود که طومار را بردیم فکر می کردیم به عنوان شاکی ترین فرد حتما امضای درشت و خوانایی می زند تا داوود متوجه مفاد طومار شد، آن را بست و گفت امضا نمی کنم... آب سردی ریخت روی سرما گفتیم آخه چرا داوود؟ مگه یادت رفته اون روز با تو جلوی چشم همه ما چی کار کرد؟! گفت _نه یادم نرفته اما اگر قرار بشه منم جواب بدی اون رو با بدی بدم که چه فرقی بین ماست؟ اون برادر دینی منه من این کارو نمی کنم...

بچه هاهم که دیدند به خیال شان شاکی ترین فرد امضا نکرده دلیلش را که می پرسیدند و متوجه جواب داوود می شدند همه شان امضاهاشان را پس گرفتند و آن طومار هیچ وقت به دست مقام های رده بالا نرسید!