هدایت شده از سم درصد
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🔴جایگاه زن در غرب: درون قفس و قلاده به گردن!
🌏 #آخرالزمان
http://eitaa.com/joinchat/866320384C260d8cbae5
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
زن در غرب....
ابوالحسن بنی صدر😳😳
بخش اول ـ زن در بعد انسانى و معنوى
زن و مرد همسان و هم نوعند
در غالب جوامع ابتدایى یا پیشرفته قبل از اسلام، زن به عنوان نوع انسان و هم پایه مرد به حساب نمىآمد. در این جوامع زن یا اصلا انسان شمرده نمى شد بلکه حیوانى بود مانند بقیه حیوانات که براى تمتع و بهره برى مرد آفریده شده بود و یا اگر انسان شمرده مى شد، انسانى پست و با مرتبه اى پایین تر از مرد به حساب مىآمد. براى اینکه جایگاه زن در اسلام بهتر مدنظر قرار گیرد، در المیزان ابتدا نظر اقوام مختلف در مورد زن بیان شده:
(زندگى زن در امتها و قبایل وحشى از قبیل ساکنان آفریقا، استرالیا، جزایر مسکونى در اقیانوسیه، آمریکاى قدیم و غیر اینها نسبت به زندگى مردان نظیر زندگى حیوانات اهلى بود. آن نظرى که مردان نسبت به حیوانات اهلى داشتند، همان نظر را نسبت به زن داشتند و به زنان با همان دید مى نگریستند … آنان مى گفتند: هستى و وجود زنان و زندگیشان تابع هستى و زندگى مردان است و عینا مانند حیوانات هیچ استقلالى در زندگى و هیچ حقى ندارند و زن، مادام که شوهر نکرده تحت سرپرستى و ولایت پدر است و بعد از ازدواج تحت ولایت شوهر؛ آن هم ولایت بدون قید و شرط و حد و مرز … در هند معتقد بودند که زن پیرو مرد و مانند یکى از اعضاى بدن اوست. در نتیجه این اعتقاد زن باید بعد از شوهرش مى مرد و مانند عضوى از اعضاى او در آتش مى سوخت و اگر زنده مى ماند در کمال ذلت و خوارى زندگى مى کرد …
در امتهایى مانند هند و چین زنان نه انسان بودند و نه حیوان بلکه برزخى بین این دو به حساب مىآمدند. کلدانیان و آشوریان نیز زن را تابع همسر دانسته و او را از استقلال محروم مى دانستند و به حکم قوانین حمورابى زن نه در اراده اش استقلال داشت و نه در عمل.
در روم قدیم همه اهل خانه باید رب و سرپرست خانه را مى پرستیدند و زنان اصولا جزو جامعه نبودند در نتیجه به شکایت آنان گوش نمى دادند و هیچ معامله اى از آنان را معتبر و نافذ نمى شمردند و مداخله در امور اجتماعى از جانب آنان به هیچ وجه صحیح نبود).(۳)
(در یونان قدیم زن را پلید و دست پرورده شیطان مى دانستند و رومیان و بعضى از یونانیان معتقد بودند که زن داراى نفس مجرد انسانى نیست و مرد داراى آن هست؛ حتى در سال ۵۸۶ میلادى در فرانسه کنگره اى تشکیل شد تا در مورد زن و انسان بودن یا نبودن او بحث کند که بعد از بحثهاى فراوان به این نتیجه رسیدند که: بله، زن نیز انسان هست اما نه چون مرد انسانى مستقل، بلکه انسانى مخصوص خدمت کردن به مردان. در انگلستان نیز تا حدود صدسال قبل، زن جزو مجتمع انسانى شمرده نمى شد. رفتار عرب با زنان نیز تلفیقى از رفتارهاى فوق بود).(۴)
در مورد رفتار و عقاید این جوامع در ارتباط با زنان چند مطلب قابل ذکر است:
۱ـ بشر قبل از اسلام درباره زن دو طرز تفکر داشت. یکى زن را انسانى در سطح حیوانات بى زبان مى دانست و دیگرى او را انسانى پست و ضعیف در انسانیت مى پنداشت. انسانى که مردان یعنى انسانهاى کامل، در صورت آزادى او از شر و فسادش در امان نیستند و به همین جهت باید همیشه در قید تبعیت مردان باشد.
۲ـ در مورد وضع اجتماعى زن نیز دو نظر وجود داشت. بعضى زن را خارج از افراد اجتماع انسانى مى دانستند و معتقد بودند زن جزو این هیکل ترکیب یافته از افراد نیست بلکه از شرایط زندگى اوست، شرایطى که بشر بى نیاز از آن نمى باشد مانند خانه که از داشتن و پناه بردن در آن چاره اى ندارد و بعضى دیگر معتقد بودند که زن مانند اسیرى است که به بردگى گرفته مى شود و از پیروان اجتماع غالب است؛ اجتماعى که او را اسیر کرده، از نیروى کار او استفاده مى کند و از ضربه زدنش هم جلوگیرى مى نماید.
۳ـ محرومیت زن در این جوامع همه جانبه بود و زن را از تمامى حقوقى که ممکن بود از آن بهره مند شود، محروم مى دانستند مگر به آن مقدارى که بهره مندى زن در حقیقت به سود مردان بود که قیم زنان بودند.
۴ـ اساس رفتار مردان با زنان عبارت بود از غلبه قوى بر ضعیف و به عبارت دیگر هر معامله اى که با زنان مى کردند، براساس قریحه استخدام و بهره کشى بود. این روش امتهاى غیرمتمدن بود و اما امتهاى متمدن این طرز تفکر را هم داشتند که زن انسانى است ضعیف الخلقه که توانایى آن را ندارد که در امور خود مستقل باشد و نیز موجودى است خطرناک که بشر از شر و فساد او در امان نیست.(۵)