🅾ارادت #حافظ به اهل‌بیت علیهم‌السلام👌 ♦️آیة الله حاج شیخ عبدالقائم شوشتری از قول استاد بزرگوارشان عالم عارف حضرت حاج سید ابوالحسن حافظیان قدس‏ الله سره می‏فرمودند: ♦️ جناب حافظ یک سفر به مشهد مقدس به پابوسی حضرت امام رضا صلوات الله علیه داشته‏ اند، و در آن سفر یک اربعین در دارالتوحید #معتکف شدند. بعد از یک اربعین اعتکاف غزل ذیل را سرودند: ای دل! غلام شاه جهان باش و شاه باش‏ پیوسته در حمایت لطف اله باش‏ از خارجی، هزار به یک جو نمی‏خرند گو: کوه تا به کوه، منافق سپاه باش‏ چون احمدم شفیع بود روز رستخیز گو این تن بلاکش من، پر گناه باش‏ آن را که دوستی علی نیست، کافر است‏ گو زاهد زمانه و گو شیخ راه باش‏ امروز زنده ‏ام، به ولای تو یا علی! فردا، به روح پاک امامان، گواه باش‏ قبر امام هشتم، سلطان دین، رضا از جان ببوس و بر در آن بارگاه باش‏ دستت نمی‏رسد، که بچینی گلی ز شاخ‏ باری، به پای گلبن ایشان، گیاه باش‏ مرد خدا شناس، که تقوی طلب کند خواهی سفید جامه و خواهی سیاه باش‏ حافظ! طریق بندگی شاه پیشه کن‏ و آنگاه در طریق، چو مردان راه باش‏ 🖇پ.ن۱: مرحوم علامه طباطبایی رحمة الله هم فرموده بودند: «بنده گمان نمی‏کردم این غزل از خواجه باشد، ولی کنار مزارش که رفتم بر من ثابت شد که این غزل از وی است.» مرحوم آیةالله سعادت پرور رحمة الله مرقوم فرموده ‏اند: «البته علامه نفرمودند از چه طریق ثابت شد!» منبع:حافظ و قبله‏‌ی هفتم نویسنده : سيد عباس موسوي مطلق ✍پ.ن۲: متاسفانه این غزل در بسیاری از نسخ نیست. اما برای ارجاع می‌توانید نسخه‌های زیر را ببینید: ۱. نسخه ی قدسی انتشارات اشراقی، بی تا، ص۲۵۲. این نسخه مورد استناد مرحوم علامه طباطبایی(ره) و مرحوم شهریار و بسیاری از بزرگان بوده است ۲. نسخه ی متعلق به کتابخانه ی مجلس شورا (بهارستان) به شماره ۲۴۱۴ مورخ ۱۲۰۴ه که در مجلد ۸ فهرست کتابخانه ص ۱۱۷ معرفی شده است. ۳. نسخه ی کتابخانه ملی ملک شماره ی ۴۶۷۷ ، نسخه ظاهرا متعلق به قرن دهم می باشد. ۴. نسخه ی فریدون میرزای تیموری، انتشارات دانشگاه تهران ، متعلق به سال ۹۰۷ ه ق. #حافظ 🌹گاھ نوشٺ هاے یڪ طلبھـ ـ ‌ 🍀 @besmellaherrahmanerrahimm

🅾ارادت #حافظ به اهل‌بیت علیهم‌السلام و خصوصا حضرت #امام_رضا علیه السلام 👌 ♦️آیة الله حاج شیخ عبدالقائم شوشتری از قول استاد بزرگوارشان عالم عارف حضرت حاج سید ابوالحسن حافظیان قدس‏ الله سره می‏فرمودند: ♦️ جناب حافظ یک سفر به مشهد مقدس به پابوسی حضرت امام رضا صلوات الله علیه داشته‏ اند، و در آن سفر یک اربعین در دارالتوحید #معتکف شدند. بعد از یک اربعین اعتکاف غزل ذیل را سرودند: ای دل! غلام شاه جهان باش و شاه باش‏ پیوسته در حمایت لطف اله باش‏ از خارجی، هزار به یک جو نمی‏خرند گو: کوه تا به کوه، منافق سپاه باش‏ چون احمدم شفیع بود روز رستخیز گو این تن بلاکش من، پر گناه باش‏ آن را که دوستی علی نیست، کافر است‏ گو زاهد زمانه و گو شیخ راه باش‏ امروز زنده ‏ام، به ولای تو یا علی! فردا، به روح پاک امامان، گواه باش‏ قبر امام هشتم، سلطان دین، رضا از جان ببوس و بر در آن بارگاه باش‏ دستت نمی‏رسد، که بچینی گلی ز شاخ‏ باری، به پای گلبن ایشان، گیاه باش‏ مرد خدا شناس، که تقوی طلب کند خواهی سفید جامه و خواهی سیاه باش‏ حافظ! طریق بندگی شاه پیشه کن‏ و آنگاه در طریق، چو مردان راه باش‏ 🖇پ.ن۱: مرحوم علامه طباطبایی رحمة الله هم فرموده بودند: «بنده گمان نمی‏کردم این غزل از خواجه باشد، ولی کنار مزارش که رفتم بر من ثابت شد که این غزل از وی است.» مرحوم آیةالله سعادت پرور رحمة الله مرقوم فرموده ‏اند: «البته علامه نفرمودند از چه طریق ثابت شد!» منبع:حافظ و قبله‏‌ی هفتم نویسنده : سيد عباس موسوي مطلق ✍پ.ن۲: متاسفانه این غزل در بسیاری از نسخ نیست. اما برای ارجاع می‌توانید نسخه‌های زیر را ببینید: ۱. نسخه ی قدسی انتشارات اشراقی، بی تا، ص۲۵۲. این نسخه مورد استناد مرحوم علامه طباطبایی(ره) و مرحوم شهریار و بسیاری از بزرگان بوده است ۲. نسخه ی متعلق به کتابخانه ی مجلس شورا (بهارستان) به شماره ۲۴۱۴ مورخ ۱۲۰۴ه که در مجلد ۸ فهرست کتابخانه ص ۱۱۷ معرفی شده است. ۳. نسخه ی کتابخانه ملی ملک شماره ی ۴۶۷۷ ، نسخه ظاهرا متعلق به قرن دهم می باشد. ۴. نسخه ی فریدون میرزای تیموری، انتشارات دانشگاه تهران ، متعلق به سال ۹۰۷ ه ق. #امام_رضا #حافظ 🌹گاھ نوشٺ هاے یڪ طلبھـ ـ ‌ 🍀 @besmellaherrahmanerrahimm