#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ بارها خدا از زنده‌بودن این عالم سخن گفته است (يُسَبِّحُ لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْض) حالا خدا در بین همۀ موجودات عالم-که جبراً به تسبیح او مشغولند- یک اختیاری به انسان داده است که با ارادۀ خودش به‌سوی خدا برود یا نرود و تسبیح بگوید یا نگوید. 📌کسی که به‌سمت خدا نمی‌رود-حتی اگر خیلی هم بد نشود و جنایتی نکند- همین‌که عاشقانه به‌سوی خدا حرکت نمی‌کند، همۀ موجوداتِ عالم، با او بد می‌شوند، چون همۀ ذرات عالم، عاشق خدا هستند، اگر تو نسبت به خدا بی‌اعتنا باشی، آنها با تو بد می‌شوند؛ در و دیوار و همۀ اشیاء با تو بد می‌شوند، آن‌وقت احساس تنهایی و غربت می‌کنی. 🔸اما وقتی به ذکر خدا می‌پردازی و برای رفتن به‌سمت خدا تلاش می‌کنی، می‌بینی که همۀ ذرات و اشیاء عالم با تو خوب می‌شوند؛ لباست با تو خوب می‌شود، آب و غذایی که می‌‌خوری با تو خوب می‌شود، مهربانی این عالم را با خودت می‌بینی، آن‌وقت احساس وحشت و تنهایی در تو از بین می‌رود و دچار غم و غربت نمی‌شوی.🔸