#هیئت_روضۀ_خانگی #سرکار_خانم_دکتر_نیلچی‌زاده #عید_قربان_مطابق_با_30_تیر_1400 عید اضحی(عید قربان) عید همۀ مسلمین است و فقط مخصوص حاجی‌ها نیست. در عید قربان خدا رسم قربانی‌کردن را رسمی قدیمی قرار داد تا از کشتن فرزندان و خواسته‌های شیطانی جدا کند. روزۀ عید قربان حرام است. هرچه نیت خالص‌تر سهم بهره‌مندی از رضایت خاص خدا بیشتر است. در روز قیامت هرکسی فقط در پِیِ پروندۀ خود است و حاضر است نزدیکان و اقوام را فدا کند تا از عذابش کاسته شود. اما در روز قیامت بر عکس مردم که همه می‌گویند: «نَفسی! نَفسی!» پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) می‌فرمایند: «اُمَّتی! اُمَّتی!» هرکه منیت‌های خود را زیر پا بگذارد و عزیز‌ترین عزیزانش را در راه خدا قربانی کند می‌تواند به مدار حقیقی عید قربان نزدیک شود و عید قربان واقعی را درک کند. ﴿ لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّي تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ﴾ (آل‌عمران، 92) هیچ کس به مقام بِرّ نمی‌رسد مگر اینکه از آنچه دوست دارد در راه خدا انفاق کند. ﴿كانَ مِزاجُها زَنْجَبِيلًا﴾ (انسان، 17) و ﴿إِنَّ الْأَبْرارَ يَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کانَ مِزاجُها کافُور﴾ (انسان، 5) از پاداش کسانی است که به مقام بر رسیدند، نوشیدن از ظرف‌هایی است که مزاج و ساختارش از کافور است. مزاج کافور مزاجی است که در آن دل انسان خنک می‌شود. برعکس اهل دوزخ که در آتش بیرونی و درونی خود می‌سوزند، صاحبان مقام بر از نوشیدنی می‌خورند که دلشان را خنک می‌کند. اگر واقعه‌ای خیلی خواستنی رخ دهد می‌گویید: «آخیش! دلم خنک شد!» کافور طعم نوشیدنی خنک است. آتش دل خاموش می‌شود. مزاج کافور طبع خنکی است. افرادی که می‌نوشند دلشان چنان خنک می‌شود؛ برعکس اهل دوزخ که از درون و برون در آتشند. اهل ایمان هم خنکای دل را از درون دارند وهم از بیرون وخنکای هوای باغ‌های بهشتی. سکوی پرش عید قربان برای عید غدیر است. دعای ندبه که قرار است این شربت وخنکای این شراب به شما برسد. « وَاسْقِنا مِنْ حَوْضِ جَدِّهِ» جده: هاء ضمیر به او بر می‌گردد. او همان موعود عالم است که تمام خوبان آرزوی دیدار او را دارند. صحنۀ دعای ندبه در فراز آخر عوض می‌شود و انگار وارد وادی ظهور می‌شوید، چه ظهور و فرج فردی چه جمعی. در دعای ندبه اول قربان صدقۀ آقا می‌رویم، بعد این جمله را می‌گوییم: «الي مَتي اَحارُ، فِيكَ يا مَوْلايَ» تا چه زمانی قرار است حیران شما باشم؟! وتا چه وقت ندانم چه کنم؟! عاشقانه‌ها شدت می‌گیرد که آقا جان باهرکه سخن گویم او را می‌بینم؛ ولی وقتی با شما حرف می‌زنم کسی نیست بامن همراهی کند. چرا روز جشن باید بگوییم: «وَ یَضِجَّ الضّاجُّونَ، وَ یَعِجَّ الْعاجُّونَ» چرا باید آن‌قدر گریه کنیم تا به ضجه و ناله تبدیل شود؟! تاجایی که دیگران شروع به ملامت می‌کنند؛ مثل حضرت یعقوب در فراق یوسف(علیه‌السلام). اشک یک امر حقیقی است. آیا کسی هست اشک بریزد واشک چشمان من او را کمک کند. خار غیبت در چشم من نشسته است: «هَلْ قَذِيَتْ عَيْنٌ فَسَاعَدَتْهَا عَيْنِي عَلَى الْقَذَى» شما مارا ببینید. کی می‌شود ما شما را ببینیم: «مَتى تَرانا وَ نَراكَ» اینجا ظهور جمعی را می‌فرماید: «وَاَنْتَ تَاُمُّ الْمَلاََ، وَقَدْ مَلاَتَ الاَْرْضَ عَدْلاً» دشمنان را به کیفرشان نشاندی: «وَ أَذَقْتَ أَعْدَاءَكَ هَوَاناً وَ عِقَاباً» قاعدۀ پیروزی حق بر باطل: «فَقُطِعَ دٰابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَ الْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعٰالَمِينَ» در دعاها گاهی در فرازهایی با خداحرف می‌زنید. در فرازهایی با امام حرف می‌زنید و در فرازی دیگر با خدا. در زیارت امین الله این فراز گفتگو باخداست: « اللَّهُمَّ أَنْتَ كَشَّافُ الْكُرَبِ وَ الْبَلْوَى وَ إِلَيْكَ استعدي، فعندك العدوي، و انت رب الاخرة و الدنيا، فاَغِث يا غياث المستغيثين عُبَيدَكَ المُبتلي، و اَرِه سيده يا شديد القوي» تو قدرتت فوق تصور است. من لیاقت‌ دیدن و پیداکردن امامم را ندارم؛ ولی تو برایم این کار رابکن. ما را باظهورش از غم واندوه نجات بده: «وَ أَزِل عَنْهُ بهِ الأسیٰ و الجَویٰ» مابندگان کوچک مشتاقی هستیم که شوق زیادی به ولی تو داریم چون تو ما را از زشتی‌ها دور می‌کند و به خوبی‌ها وپیامبرت نزدیک می کند. برای ما وجود مقدسش را قوام قرار دادی و برای همه امام قرار دادی. دعای ندبه در قسمت زیارات مفاتیح هست. ۳ مدل در زیارات سلام داریم: گاهی «السلام علیک»، گاهی «سلام الله علیک» چون مقام حضرت در نزد خداوند است ﴿عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ﴾ (قمر، 55) درجۀ غیبتی که وجود دارد بخاطر ظلم وستم مردم است بجای اینکه نفسانیت و خودخواهی‌های خودشان را کنار بگذارند. در روز عاشورا امامشان را فدای خواسته‌های خود کردند. یاران امام حسین نشان دادند همۀ هستی خودشان را در راه خدامی‌دهند: «مرافقه الشهداء من خلصائک» مرافقت و هم‌نشینی با بالاترین مقام شهدا و شهادت اولیاء خاص را درخواست می‌کنیم. 👇👇