#اربابم_حسین مزه ی زندگی تلخ تر از زهر مرا؛ نمک دست حسین ابن علی شیرین کرد #یدالله_شهریاری #بغض_قلم #محرم 🆔 @bibliophil

🎧 تفسیر صوتی قرآن کریم 🌺 قسمت هشتاد و نه | سوره بقره| 🎤 آیت‌الله قرائتی 👇هر روز تفسیر قرآن: 4mint #قرآن #تفسیر_قرآن_صوتی #کتاب ●━━━━━━─────── ⇆ㅤ       ◁ㅤㅤ❚❚ㅤㅤ▷ㅤㅤ  ↻ 🆔 @bibliophil

📝 دارند در کربلا تعویض پرچم می‌کنند. 🎤 حاج‌محمود کریمی #امام_حسین #محرم 👇روضه/ با حال خوب گوش کنید! 🆔 @bibliophil

مسلم بر درِ قصر بنشست. کوزه‌ای دید از آب، سرد. گفت:((از این آب به من دهید.)) مسلم ابن عمروِ باهلی گفت: ((این آب را به این سردی می‌بینی؟ ولله از آن یک قطره نچشی تا در دوزخ از حَمیم☆ بنوشی.)) این عقیل گفت:((تو کیستی؟)) مسلمِ باهلی گفت: ((من آن کس هستم که حق را شناختم و تو آن را بگذاشتی و خیرخواهِ امامِ خود بودم و تو بدخواهی نمودی و فرمانبردار بودم و تو عصیان کردی. من مسلم ابن عمرو باهلی‌ام.)) ابن عقیل گفت: ((مادرت به سوگِ تو نشیند! چه درشت و بدخوی و سنگین‌دلی! ای پسر باهله، تو به حمیم و خُلود☆ در دوزخ سزاوارتری از من.)) عمرو این حریث غلامِ خود را فرستاد تا کوزه‌ای آب آورد. بر آن دستمالی بود و قدحی و آب در قدح ریخت و گفت: ((بنوش)) مسلم قدح بگرفت تا آب بنوشد؛ قدح از خون پر شد و نتوانست بنوشد. سه بار همچنین قدح را پر آب کردند. بار! سوم دندان ثنایای او در قدح افتاد، گفت‌:((اگر این روزیِ مقسوم بود، نوشیده بودم.)) ☆حمیم: شراب دوزخیان که از مس گداخته است. ☆خلود: بقا 📒کتاب آه؛ بازخوانی مقتل حسین‌ ابن علی(عليه‌السلام) ویرایش یاسین حجازی به انتخاب خانم مریم‌بشر‌دوست 🆔 @bibliophil

زینب رسید به کربلا 😭 اینجا که قلب ها به شماره می‌افتد. اینجا که التهاب مهمان کاروان می‌شود. اینجا که امر بر برپایی خیمه ها‌ست. نکند همان زمین‌ست که کربلای‌ش می‌خوانند. نکند فصل جدایی فرارسیده‌. نکند این همان آخرین منزلی‌ست که مردان غیرتمند قبیله‌ی بنی‌هاشم، به علمداری سقای ادب، از مرکب‌ها پیاده‌مان می‌کنند. نکند... این گودال!!! نه! اعوذ بالله من الکرب و بلا! سلام بر قلب صبور زینب! سلام بر ساکنان زمین کربلا!!! #بغض_قلم #محرم 🆔 @bibliophil

با احتیاط لاله ما را پیاده کن عباس جان، سه ساله ما را پیاده کن با احتیاط بار حرم را زمین گذار زانو بزن وقار حرم را زمین گذار با احتیاط تا که نیفتد ستاره‌ای می‌ترسم آنکه گیر کند گوشواره‌ای #بغض_قلم #محرم 🆔 @bibliophil

🎧 تفسیر صوتی قرآن کریم 🌺 قسمت نود | سوره بقره| 🎤 آیت‌الله قرائتی 👇هر روز تفسیر قرآن: 8mint #قرآن #تفسیر_قرآن_صوتی #کتاب ●━━━━━━─────── ⇆ㅤ       ◁ㅤㅤ❚❚ㅤㅤ▷ㅤㅤ  ↻ 🆔 @bibliophil

سلام خدمت دنبال کنندگان عزیز کانال بغض قلم🖋 باید خدمت شما عزیزان عرض کنم که با توجه به این که موضوع جلسه‌ی هفته‌ی قبل این هفته و هفته‌ی بعد کلاس شعرمون مرتبط به هم بودن و از طرف دیگه هم چون هفته‌ی بعد پنجشنبه مصادف هست با تاسوعای حسینی ما تصمیم گرفتیم که این سه جلسه در قالب یک جلسه امروز در اختیار شما عزیزان قرار بدیم. 🆔 @bibliophil

«به نام خدا» 📒 کلاس شعر: جلسه‌ی سوم 📝 موضوع: عروض فارسی عروض واژه‌ای عربی و به‌معنی فن سنجیدن شعر و شناختن وزن‌ها و بحرهای کلام منظوم با افاعیل عروضی و پیدا کردن اوزان اشعار برپایهٔ آن افاعیل است. به این دلیل این دانش را «عروض» نامیده‌اند که وزن شعر بر آن عرضه می‌شود. برابر پارسی چامه‌سنجی برای آن مناسب می‌نماید. درضمن، اصطلاح «عروض» به جزوِ آخر از مصراع یکم هر بیت شعر هم اطلاق می‌شود. وزن شعر مربوط به آن چیزی است که تلفظ می‌کنیم و به گوشمان آهنگین به نظر می‌رسد. در زبان فارسی، مانند اغلب زبان‌های دنیا، نگارش و تلفظ یکسان نیست. بنابراین، برای شناخت وزن شعر فارسی باید سراغ واحدهای آوایی زبان برویم. این واحدهای آوایی همان هجاهایی است که در دوران مدرسه انجام می‌دادیم و به آن «بخش کردن» می‌گفتیم. دست چپ و راستمان را بالا و پایین می‌کردیم و مثلاً چنین می‌گفتیم: «آ سِ مان آ بی اَست». «هجا» یا «بخش» یا «سیلاب» کوچک‌ترین واحد تشکیل‌دهنده گفتار است که با هر ضربه هوای ریه ادا می‌شود و شامل صامِت (همخوان) و مُصَوِّت (واکه) است. هجاها می‌توانند آهنگ یک زبان، قواعد شعری، الگوهای تأکید و... آن را دگرگون سازند. بیت زیر را در نظر بگیرید. می‌خواهیم آن را هجابندی یا تقطیع هجایی کنیم (همان بخش کردن دوران مدرسه). در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم ابتدا چند بار آن را مرور می‌کنیم تا به شکل صحیح خوانش با توجه به معنی‌ برسیم. این بیت را به صورتی که با زبان می‌خوانیم، می‌نویسیم. همان خط عروضی که گفتیم: دَران نَفَس کِ بِمیرَم دَرارِزویِ تُ باشَم بِدانُ مید دَهَم جان کِ خاکِ کویِ تُ باشَم خط عروضی با جدا کردن هجاها یا همان تقطیع هجایی به صورت زیر است: دَ ران نَ فَس کِ بِ می رَم دَ را رِ زو یِ تُ با شم بِ دا نُ مید دَ هَم جان کِ خا کِ کو یِ تُ با شَم اگر به هجاهای بیت بالا دقت کنید، می‌بینید که بعضی از آن‌ها سه حرف، برخی دو حرف و برخی دیگر یک حرف دارند. در ساده‌ترین تقسیم‌بندی، هجاهای یک‌حرفی را «هجای کوتاه» و هجاهای دوحرفی را «هجای بلند» می‌نامیم. هجای کوتاه را با علامت U و هجای بلند را با — نشان می‌دهیم. البته یک هجای دیگر به نام «هجای کشیده» نیز داریم. در عمل، آنچه از هجای کشیده حس می‌کنیم، معادل یک هجای بلند و یک هجای کوتاه است و به همین دلیل آن را با — U نمایش می‌دهیم. البته دقت کنید که هجای کشیده دقیقاً معادل یک هجای بلند و کوتاه نیست و به دلیل اختلاف اندکی که با آن دارد، گوش هر دو را یکی می‌پندارد. اما نمی‌خواهیم با استثنائات خللی در روند کار ایجاد کنیم و هر جا هجای کشیده دیدیم، از — U استفاده می‌کنیم. در ادامه، با صورت دقیق‌تر و منسجم‌تر با دسته بندی هجاها آشنا می‌شویم. گفتیم که هر هجا از صامت و مصوت تشکیل شده است. صامت حرف بدون حرکت مانند ن، ر، م و... است. مصوت نیز حرکتی است که به صامت می‌دهیم و خود به دو نوع کوتاه و بلند تقسیم می‌شود. مصوت‌های کوتاه همان فتحه، کسره و ضمه (ــَـ و ــِـ و ــُـ) هستند. مصوت‌های بلند نیز به صورت «آ»، «ای» و «او» تلفظ می‌شوند. برای مثال، اجزای واژه «معنا» به صورت زیر است: معنا = صامت م + مصوت کوتاه ــَـ + صامت ع + صامت ن + مصوت بلند آ. با توجه به آنچه گفتیم، می‌توانیم هجاها در شعر فارسی را دسته‌بندی کنیم. هجاهای شعر فارسی را به صورت علمی مطابق دسته‌بندی زیر بیان می‌کنند: هجای کوتاه (U) صامت + مصوت کوتاه (مثل نِ، اُ) هجای بلند (—) صامت + مصوت کوتاه + صامت (مثل سَر) صامت + مصوت بلند (مثل پا) هجای کشیده (—U) صامت + مصوت کوتاه + صامت + صامت (مثل گُفت) صامت + مصوت بلند + صامت (مثل خار) صامت + مصوت بلند + صامت + صامت (مثل خواست) نکته ۱: همان‌طور که گفتیم، هجاها مربوط به گفتار هستند. بنابراین، به شکل ظاهری کلمات کاری نداریم و آنچه مهم است تلفظ آن‌هاست. مثلاً اگر خوانش شعر ایجاب می‌کرد «امید» را با تشدید بخوانیم، آن را به صورت «اُم‌مید» تلفظ و هجابندی می‌کنیم. یا کلمه «خواب» به شکل «خاب» تلفظ می‌شود. نکته ۲: کلماتی مانند «آب»، یک همزه در ابتدا دارند و به صورت ئاب (مثل خار) به زبان آورده می‌شوند. در هنگام تقطیع هجایی به این نکته توجه داشته باشید. نکته ۳: کلماتی مانند بیابان و خیال را به صورت «بِ یا بان» و «خِ یال» هجابندی می‌کنیم. نکته ۴: پایان کلمات مختوم به «ه» ممکن است ملفوظ یا غیرملفوظ باشد و در هجابندی باید به آن دقت کنیم. مثلاً «ه» در «خانه» غیرملفوظ بوده و تلفظ آن «خانِ» است. دوستان اگر در رابطه با این جلسه سوالی داشتید به آیدی زیر مراجعه کنید: @Noghreh_Zaban #آموزش_شعر #بغض_قلم 🆔 @bibliophil