eitaa logo
روشنگری‌ آخرالزمان
5.4هزار دنبال‌کننده
45.9هزار عکس
42.1هزار ویدیو
624 فایل
هرآنچه که یک منتظر ظهور باید بداند سئوال ، پیشنهاد ، انتقاد خودرا در گروه هایمان مطرح فرمائید: https://eitaa.com/joinchat/2167734418C3f5169aabe گروه جهاد تبیین و افشاگری☝ نشر مطالب کانال ما بدون قیدوشرطی آزاد است(درراستای جهادتبیین)
مشاهده در ایتا
دانلود
🔰قسمت دوم 4. ـ علیهم السلام 👈از آن جا که تمام امامان علیهم السلام نور واحد هستند، دستورها و فرموده های ایشان نیز یک هدف را دنبال می کند؛ بنابراین پیروی از هر کدام، پیروی از همة آن هاست و در زمانی که یکی از آن ها در دسترس نیست، دستورهای دیگران است. 🔶امام صادق علیه السلام در پاسخ کسی که گفت: «شنیده ایم که صاحب الامر خواهد شد؛ پس چه کنیم؟» 🔷فرمود: چنگ بزنید به آنچه [از ] در دستتان است، تا این که امر بر شما آشکار شود.[6] 5. 👈کمک به و محرومان در همة زمان ها کاری بس ارزشمند است و در دین اسلام به آن سفارش شده است؛ اما به سبب امام، در ارزش بیشتری دارد. 👈امام باقر علیه السلام فرمود: ... هر آینه قوی شما ضعیفتان را کمک کند و ثروتمندتان بر فقیرتان عطوفت ومهربانی نماید و فرد برای برادر دینی خود... خیرخواهی نماید. پس اگر شخص در این حال از دنیا رفت پیش از آن که قائم ظهور کند، از دنیا رفته است... .[7] ⭕️البته این فقر گاهی فقر اقتصادی و گاهی فقر فرهنگی و معنوی است. ب. 👈اما وظایف خاص، وظایفی است که به نوعی با غیبت حضرت مهدی علیه السلام در ارتباط است. 1. دوستی با دوستان و دشمنی با دشمنان عجل الله تعالی فرجه الشریف 👈در روایات فراوانی از پیامبر اکرم صل الله علیه و آله و سلم به محبت و دوستی با اهل بیت علیهم السلام و دشمنی با دشمنان ایشان تأکید شده و این، به همه زمان ها مربوط است؛ امّا در برخی روایات به صورت ویژه به دوستی با دوستان حضرت مهدی علیه السلام و دشمنی با دشمنان آن حضرت سفارش شده است. 🔶امام باقر علیه السلام از رسول خدا صل الله علیه و آله و سلم روایت می کند که فرمود: خوشا بر احوال کسی که مرا درک کرده و در غیبت و پیش از قیامش، پیرو او باشد؛ دوستانش را دوست بدارد و با دشمنانش دشمن باشد. چنین کسی، روز قیامت از رفقا و دوستان من و گرامی ترین امت من خواهد بود[8]. ✍منبع: [6] . شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص 159، ح 5 و 4. [7] . طبری آملی، محمد بن ابی القاسم ، بشارة المصطفی لشیعة المرتضی، ص 113. [8] . شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج 1، ص 286، ح 2. ادامه دارد...