▪️ در گذشته هم داشتیم، امروز هم داریم @yek_negah ▫️ در گذشته هم داشتیم، امروز هم داریم- انقلابی‌گری را با رفتار هیجانی اشتباه میگیرند، با حرفهای غیر مسئولانه اشتباه میگیرند؛ نه، انقلابی‌گری این نیست. ▫️ انقلابی‌گری آن روحیه‌ی اقدام صحیح، عازم،‌ و جازم در جهت درستی است که با #عقلانیّت برخاسته‌ی از روحیه‌ی انقلابی‌گری ترسیم شده. ▫️ ببینید؛ امام بزرگوار ما الگو است؛ امام از همه انقلابی‌تر بود؛ خب ماها از اوّل کار در خدمت این قضیّه بودیم؛ واقعاً ماها کم می‌آوردیم، [امّا] امام هیچ ‌وقت کم نیاورد؛ از همه انقلابی‌تر امام بود، از همه عاقل‌تر هم امام بود؛ از همه عاقل‌تر بود، از همه پخته‌تر و سنجیده‌تر کار میکرد و حرف میزد مقام‌معظم‌رهبری؛ ۱۴۰۰/۰۳/۰۶ #یک_نگاه @yek_negah ________________________ 🪧 #کار_تشکیلاتی

نشانه های حتمی ظهور و آخرالزمان!حتماببینید #الفبای_ظهور #علامات_ظهور

سیل خون و ظهور امام(عج) 💭پرسش: آیا درست است که وقتی امام زمان(عج) ظهور می‌کنند، بسیاری را گردن می‌زنند و سیل خون راه می‌اندازند❔️ ⭕️پاسخ شبهه به سیل خون و ظهور امام زمان عج در فرهنگ اهل بیت(ع) امام کسی است که از طرف خدا و رسول خدا(ص) برای رهبری و راهنمایی مردم در تمام امور دینی و دنیوی تعیین شده است. با توجّه به مسئولیت‌هایی که امام دارد، هم از علم امامت برخوردار است و هم از گناه و اشتباه دور است. مهدی علیه السلام - سیل خون و ظهور امام(عج) چنین شخصیتی نمی‌تواند نسبت به مردم سخت‌گیر، خشن، بی‌رحم و… باشد؛ همان‌گونه که حضرت علی بن موسی الرضا(ع) در توصیف امام می‌فرمایند: «امام انیس و دوست مردم است و همانند پدری دل سوز و برادر مهربان و مادر پرعاطفه نسبت به فرزند کوچکش به آنها مهر می‌ورزد. امام به منزلة یک پناهگاه امن مردم در هنگام وقوع پیش آمدهای ناگوار است…»۱ حضرت مهدی(عج) در شرایطی ظهور می‌کنند که انسان‌ها از جور و ستم حکومت‌های ظالم و مکاتب دروغین مدّعی نجات‌بخشی بشریّت به تنگ آمده و در نتیجه، با به بی‌راهه رفتن‌ها، جامعة جهانی دچار انواع بلاهای اجتماعی شده‌‌اند. وقتی حضرت به اذن پروردگار عالم ظهور کنند و مردم را به سوی خود فرا می‌خوانند، در کمترین زمان ممکن از سرتاسر عالم انسان‌های عدالت خواه و تشنة امنیّت و آسایش خود را به نزد آن حضرت می‌رسانند و لحظه به لحظه بر تعداد یاران وی افزوده می‌شود تا به آنجا که در کمتر از یک سال به کمک خود مردم، حکومت عدل جهانی در سراسر کرة زمین استقرار پیدا می‌کند و بساط ستم و ظلم برچیده می‌شود. امام صادق(ع) فرمودند: «آن حضرت آنان را با کلامی حکیمانه دعوت به پذیرش حق می‌کند و با زیباترین و شیرین‌ترین سخنان آنها را موعظه می‌کند که بسیاری از آنها توجّه کرده به حقّ گردن می‌نهند و دست از مخالفت و ستمگری و تجاوز برمی دارند…»۲ با این‌همه افرادی هم پیدا می‌شوند که همچنان لجبازی می‌کنند و حضرت مجبور می‌شوند که در مقابل آنها به شیوه‌های قهرآمیز متوسّل شوند. در روایات می‌خوانیم که آن حضرت از ظالمان و ستم‌پیشگان انتقام می‌گیرند۳ تا جور و ستم را از ریشه برکند. #سوال #امام_زمان #الفبای_ظهور ◉الّلهُمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّکَ‌الْفَرَج♡ 🆔@Bidari_Andishe_313✿

@yek_negah ______________________ سقیفه در جریان است شاید این باشد که سقف خواسته مردم کف آرمان های امام هم نبود!! @yek_negah

صله‌ی امام رضا علیه السلام به یک شاعر با اخلاص مرحوم حاج شیخ ابراهیم صاحب الزمانی از مداحان مخلص و مرثیه خوانان باسوز اهل بیت علیه السلام بود او سال‌ها پیش از شروع درس مرحوم آیه الله حائری بنیانگذار حوزه‌ی علمیه‌ی قم ،دقایقی چند روضه می‌خواند و آنگاه آیت الله حائری درس خویش را آغاز می‌کرد . او داستانی شنیدنی دارد که از حضرت رضا علیه السلام برای مدح خویش صله دریافت داشته است ! خود نقل می کرد که یک بار مشهد مقدس مشرف شدم و مدتی در آنجا اقامت گزیدم.پولم تمام شد و کسی را هم برای رفع مشکل خویش نمی‌شناختم. از این رو قصیده‌ای در مدح حضرت رضا علیه السلام سرودم و فکر کردم که بروم و آن را برای تولیت آستان مقدس بخوانم و صله بگیرم با این نیت حرکت کردم، اما در میان راه به خود آمدم که چرا نزد خود حضرت رضا علیه السلام، نروم و آن را برای وی نخوانم ؟! به همین جهت کنار ضریح رفتم و پس از استغفار و راز و نیاز با خدا، قصیده‌ی خود را خطاب به روح بلند و ملکوتی آن حضرت خواندم و تقاضای صله کردم .ناگاه دیدم دستی با من مصافحه نمود و یک اسکناس ده تومانی در دستم نهاد . بی‌درنگ گفتم :« سرورم ! این کم است » ده تومانی دیگر داد باز هم گفتم : « کم است » تا به هفتاد تومان که رسید، دیگر خجالت کشیدم تشکر کردم و از حرم بیرون آمدم . کفش‌های خود را که می پوشیدم، دیدم آیه الله حاج شیخ حسنعلی تهرانی، جد آیت الله مروارید، با شتاب رسید و فرمود :« شیخ ابراهیم ! » گفتم : « بفرمایید آقا !» گفت:«خوب با آقا حضرت رضا علیه السلام روی هم ریخته‌ای، برایش مدح می‌گویی و صله می‌گیرید. صله را به من بده » #امام_رضا #حجاب #دهه_کرامت

بی‌معطلی پول‌ها را به او تقدیم کردم و او یک پاکت در ازای آن به من داد و رفت وقتی گشودم دیدم دو برابر پول صله است یعنی یکصد و چهل تومان. ای که بر خاک حریم تو ملائک زده بوس رشک فردوس برین گشته ز تو خطه توس هرکه آید به گدایی به در خانه‌ی تو حاش لله که زدرگاه تو گردد مأیوس #امام_رضا #حجاب #دهه_کرامت اللــهم عجــل لولیڪ الفــࢪج♡ @bidari110

سلام‌دوستان 🪴🌻 واسه میلاد امام رضا (ع) چه برنامه ای دارید😊 میشه به ماهم بگید حتی اگه یه شکلات دادی خودش خیلیه 🌻 https://daigo.ir/pm/iyXNFb ناشناس بیاید موقع میلاد بی‌تفاوت نباشیم😊

راستی توی ناشناس میتونید عکس هم ارسال کنید 🌻

📪 پیام جدید 💬والا وسط امتحاناس تنها کاری که از دستمون برمیاد اینکه کاری که روزمین هست رو راه بندازیم اونم کمک نیرویی و حضوری به نمایشگاه استانمون #دایگو

خب اینم خیلی خوبه حتی کارای خوب کوچیک رو هم‌میتونید به نیت خوشحالی مون از میلاد انجام بدیم😊😊

این دوست خوبمونم درحال آماده کردم ۶۰تا‌ تبرکی و نامه از طرف امام رضا (ع)واسه دهه هشتادیاست🪴🙃

📪 پیام جدید 💬لینم کانال ناشناستونو میدید؟ #دایگو

دوستان این لینکه کانال ناشناسمونه https://eitaa.com/joinchat/3383296402Ceb457515b3

🌸🍃🌸🍃به بهانه میلاد این داستان تقدیم شما🌻🪴😊 حاکم نیشابور برای گردش به بیرون از شهر رفته بود، مردی میان سال در زمین کشاورزی مشغول کار بود. حاکم بی مقدمه به کاخ برگشت و دستور داد کشاورز را به کاخ بیاورند روستایی بی نوا با ترس در مقابل تخت حاکم ایستاد😰 به دستور حاکم لباس گران بهایی بر او پوشاندند. حاکم گفت یک قاطر راهوار به همراه افسار و پالان خوب به او بدهید حاکم از تخت پایین آمده بود و آرام قدم میزد، گفت میتوانی بر سر کارت برگردی😒 ولی همین که دهقان بینوا خواست حرکت کند حاکم کشیده ای محکم پس گردن او نواخت. همه حیران از آن عطا و حکمت این جفا، منتظر توضیح حاکم بودند حاکم پرسید: مرا می شناسی؟ بیچاره گفت: شما تاج سر رعایا و حاکم شهر هستید.😰 حاکم گفت: آیا بیش از این مرا میشناسی؟ سکوت مرد حاکی از استیصال و درماندگی او بود حاکم گفت: به خاطر داری بیست سال قبل با دوستی به پابوس سلطان کرامت و جود، حضرت رضا (ع) رفته بودی؟ 🤔 دوستت گفت خدایا به حق این آقا مرا حاکم نیشابور کن و تو محکم بر گردن او زدی که ای ساده دل! من سالهاست از آقا یک قاطر با پالان برای کار کشاورزیم می خواهم هنوز اجابت نشده آن وقت تو حکومت نیشابور را می خواهی؟😏 یک باره خاطرات گذشته در ذهن دهقان مرور شد حاکم گفت: این قاطر و پالانی که می خواستی، این کشیده تلافی همان کشیده ای که به من زدی فقط می خواستم بدانی که برای آقا حکومت نیشابور یا قاطر و پالان فرق ندارد. فقط ایمان و اعتقاد من و توست که فرق دارد... #داستان_شب اللــهم عجــل لولیڪ الفــࢪج♡ @bidari110

شمام دلتون امام رضا میخواد🥲 اللــهم عجــل لولیڪ الفــࢪج♡ @bidari110

بچه ها از این داستانا خوشتون میاد هر شب یکی بزاریم واستون😊😊😊؟؟؟ نظرتونو بگید https://daigo.ir/pm/iyXNFb

#_معرفی_کتاب 📚💜

📗معرفی کتاب 👈🏻 بی‌نماز‌ها خوشبخت ترند !؟ . . نویسنده : خانم فاطمه دولتی انتشارات : موسسه فرهنگی انتشاراتی ستاد اقامه نماز موضوع : داستان مذهبی, داستان نوجوان . #بی_نمازها_خوشبخت‌ترند 🍃✨🍃✨

✏️نشستم براتون قسمتی از کتابُ نوشتم که قشنگ کنجکاوتون کنم😁😁 بعد از خوندن هی بگین چی میشه بعدش 🙄 در اون حد😬👇🏻👇🏻 . . دوست دارم آسمان همین الان روی سرم آوار شود! دیشب تا خود صبح چرت زدم و درس خواندم؛ اما چه فایده؟ چه فایده که امروز جای نمره بیست، یک هفده خوش‌آب‌ورنگ نصیبم شد. آخه هفده هم شد نمره؟ خدا با من لج افتاده! وگرنه هیچ دلیلی ندارد که نمره‌ام کم شود. محیا سری برای خانم اسدی تکان می‌دهد و لبخندزنان می‌آید سمت من. از لبخندش حالم بد می‌شود؛ باید هم لبخند بزند؛ باید هم در دلش عروسی بگیرد. امروز بهترین نمرهٔ کلاس را گرفته است. _ کوثر، نمی‌خوای جمع کنی بریم؟ کتاب‌ها را می‌اندازم داخل کوله؛ نگاهم را از چشمان خندانش می‌گیرم؛ چادرم را روی سر مرتب می‌کنم و می‌گویم: «بریم». از در مدرسه پایمان را بیرون نگذاشته‌ایم که ماشینِ بابا را می‌بینم؛ از دود اگزوزش لجم می‌گیرد؛ می‌خواهم زودتر محیا را راهی کنم؛ نمی‌خواهم ماشین پت‌پتی‌مان را ببیند و در خلوت به ریشمان بخندد؛ اما صدای بابا اجازه نمی‌دهد: «سلام بر دختران باهوش کلاسِ اول متوسطهٔ مدرسهٔ شهید رجایی». محیا ریسه می‌رود از خنده، و من به‌سختی لبخند می‌زنم. بابا نگاهی به من می‌اندازد: «قند و عسل بابا چطوره؟» قند و عسل بابا حالش خوب نیست، هیچ حالش خوب نیست! یاد کولر سوختهٔ ماشین که می‌افتم حالم بدتر هم می‌شود. سرویس محیا که بوق می‌زند، انگار مرا از جهنم نجات داده‌اند؛ بی‌رمق دستش را فشار می‌دهم و می‌نشینم روی صندلی ماشین. بابا شروع می‌کند به تعریف کردن: «این رخشِ زرد رو که می‌بینی تازه از تعمیرگاه گرفتم. اوستا گفت که تاکسیمون باید چند روزی مهمونشون باشه؛ ولی دلم نیومد تو بمونی زیر آفتاب و با اتوبوس بری خونه. همین شد که گفتم بیام دنبالت. چه خبر؟ خوبی باباجان؟ مدرسه چطور بود؟» می‌خواهم بگویم: «ماشین شما هم کم از اتوبوس نداره! صندلی‌های زهواردررفته و کولر خاموش و صداهای عجیب‌وغریب»، اما حرفی نمی‌زنم؛ فقط می‌گویم: «سلامتی. مدرسه است دیگه». سر تکان می‌دهد؛ پیچ رادیو را می‌چرخاند و می‌پرسد: «این دوستت چرا همراه ما نیومد؟ اگه خواست بگو برسونیمش». خنده‌ام می‌گیرد؛ از آن خنده‌های همراه با حرص. همین مانده که محیا با آن‌همه پز و افاده‌اش بنشیند توی ماشین ما و این یک ذره آبرویی هم که جمع کرده‌ام به باد فنا برود. _ چی شد بابا؟ جواب نمی‌دی؟ چادرم را می‌اندازم روی شانه‌ام؛ زل می‌زنم به کوچهٔ باریکِ روبه‌رو، خانه‌مان آخرین خانهٔ این کوچه است؛ اصلاً ما در همه‌چیز آخرین هستیم؛ می‌گویم: «محیا با ما نیومد، چون مسیر خونه‌اش با ما یکی نیست. می‌دونی خونه‌شون کجاست؟ اون ساختمون خوشگله هست نزدیک شهربازی، که تو بهش میگی قصر، طبقهٔ یازدهم اونجا می‌شینن. بعدشم محیا سرویس داره. باباش تهیه‌کننده است؛ مامانش هم همکار باباشه، طراح صحنه است». بابا لبخند می‌زند. می‌خواهد چیزی بگوید، اما ماشین خاموش می‌شود؛ یک‌دفعه، بدون هیچ صدایی. هنوز چندمتری مانده تا خانه. دندان‌هایم را فشار می‌دهم روی هم. می‌خواهم پیاده شوم که بابا سطل ماست را از صندلی عقب می‌دهد دستم: «این رو ببر بابا؛ مامانت یه استنبلی حسابی بار گذاشته. منم هلش می‌دم تا جلوی در و الان میام». می‌دوم سمت خانه؛ کیف و چادرم را همان‌جا کنارِ جاکفشی ول می‌کنم؛ می‌روم داخل اتاقم و خودم را می‌اندازم روی تخت فنری؛ صدای قیژش تا هفت خانه آن‌ورتر می‌رود. صدای مامان را می‌شنوم: «کوثر، دختر کجا رفتی؟ اینها رو چرا اینجا انداختی؟» جواب نمی‌دهم! می‌دانم می‌آید تو؛ می‌آید و هزار بار می‌پرسد: «چی شده؟» و تا ته ماجرا را درنیاورد بی‌خیال نمی‌شود. صدای پایش را که می‌شنوم، ملحفه را می‌کشم روی سرم. در باز می‌شود: «اِوا! این چه وضعیه؟ پا شو ببینم. حالت خوب نیست کوثر؟ نکنه تب داری؟ سرما خوردی؟ گفتم زیر باد کولر نخواب». کولر؟ کدام کولر؟ یک کولر آبی قدیمی، مگر چقدر خنکی دارد که باعث چاییدگی شود. مامان محلفه را کنار می‌زند و دست می‌گذارد روی پیشانی‌ام. _ تو که چیزیت نیست. باز چی شده تو مدرسه؟ چشم‌هایم را باز می‌کنم؛ زل می‌زنم توی چشم‌هایش. _ چه غمگینه چشمات دختر! می‌خوای بگی چی شده؟ . . #بی_نمازها_خوشبخت‌ترند 🍃💠🍃💠🍃💠🍃💠🍃

امیدوارم این کتاب رو تهیه کنید و بخونید☺️🌻📚

این تیکش کاملا مثل شروع کتاب(نمی‌دانستم ) هست اونم واقعا کتاب خوبی‌ بود