هرشب با بیقرار اصفهانی (پند حکایت مدح شماره ۱۶۱) ################ مسافر کربلا داریم  میایم  کربلا مولا حسین جان سلام سوی  بهشت   شما مولا  حسین جان سلام ای جان و جانان  من مولا حسین جان من ۲ آمدیم  از  راه   دور  خسته  ولی  با   غرور حاجت ما شد  روا  مولا  حسین جان سلام کرب و بلا باصفاست الحق بهشت خداست تربت   پاکت   دوا  مولا  حسین جان سلام ای جان وجانان من مولا حسین جان من ۲ ما  همگی  رو  سیاه   بر  ما   بده  تو  پناه جلوه  نور  خدا   مولا  حسین جان   سلام بحر   کرم   کن  نظر  جان    اخی  و   پدر شافع  روز  جزا  مولا  حسین  جان  سلام ای جان وجانان من مولا حسین جان من ۲ ما   ( بیقراران )    تو    تشنه   احسان تو داریم میایم کربلا مولا حسین جان سلام بیقرار اصفهانی محرم ۱۴۴۴

(وداع حضرت زینب) زمینه سینه زنی بی تو برادر جان روم از این صحرا بیا   ببین    خواهر   اسیرِ   و   تنها اسیر و تنها برادرم    بنگر   غافله    بی سالار غریبم   و  بی کس   این همه غم آزار این همه غم آزار حسین حسین  جانم ۳ غریب مادر بی تو برادر جان  گریه  شده کارم شدم    تک   و   تنها   کسی  ندارم بگو کجا رفتی مونس و غمخوارم ای   پسر   زهرا    امیر  و  سالارم حسین حسین جانم ۳ غریب مادر ببین  چه  بیقرارم  طاقت دیگه ندارم ای همسفر   رفتی  ز غصه بیمارم حسین حسین جانم ۳ غریب مادر بیقرار اصفهانی

هر شب با بیقرار اصفهانی (پند حکایت مدح شماره ۱۶۲) به یاد (شیخ احمد کافی) الهام گرفته از سخنرانی (حجت‌الاسلام دکتر فراهینی) در حسینیه آزادگان ################## یادم   آمد   از    خطیبی    پر   توان عاشق    مهدی   امام   انس  و  جان شیخ(احمد)نام و(کافی)شهرت است مرد   ایمان  و  عمل  آن  حق  پرست در   سخنرانی  اصیل   و    بی نظیر در   زمان  خود   نمونه   بس   شهیر صبح   جمعه    ندبه هایش   برقرار مثل    او   کمتر      بدیده    روزگار ذکر   او  در   هر  کجا  یاابن الحسن در   خط    و    فرمان   شاه عالمین گریه های      بی امانش    در    دعا بانگ   الغوث    ال امانش    بی  ریا حیف  مسئولین  به  یادش  نیستند بانی       غفلت     ندانم      کیستند صوت  زیبایش  هنوز  آید  به گوش بهر   ترویج    سخن هایش    بکوش بر   چنین   اسطوره ها   اکنون نیاز جایشان خالی در   این  سوز و گداز بر   (  فراهینی  )     دکتر     آفرین چون  به  شعرم داده الگویی چنین (  بیقرارم  )   من   مرید   کافی ام با   چنین   شعری    یقینا   وافی ام بیقرار اصفهانی

روضه ارباب در  روضه  ارباب  نمک گیر شدیم بر سفره عامش همگی سیر شدیم ما نوکر  او  بوده و هستیم ز جان پای عَلَمش نشسته  و  پیر  شدیم بیقرار اصفهانی

هرشب با بیقرار اصفهانی (پند حکایت مدح شماره ۱۶۳ معجزه امام رضا سفر اربعین کربلا ################## مومنی  گفتا   که  بودم   در  حرم خدمت    مولا   رضا    شاه    کرم من  خودم  دیدم  جوانی با شتاب آمد   و  بنمود    بر   مولا   خطاب داد می زد  گریه میکرد  بی حساب دل از این  کرده همی گشته  کباب او     همی   گفتا      امام   مهربان اربعین  در   راه  و   عازم   کاروان دوستانم  قصد    رفتن   کرده اند دور  هم  جمع  و  تدارک  دیده اند دست من خالی و من جا مانده ام کن   کرم   بهر  خدا     وا مانده ام جان   زهرا  مادرت   دستم   بگیر کربلا     مولا    مرا    کرده   اسیر ضجه میزد  آن جوان قلبم شکست مهر  او  در  قلبم  من آمد  نشست گفتم او را  گریه بس کن ای  پسر گوش  کن  تا  که   ترا  گویم  خبر خرج   راهت   میدهم   گریه مکن هدیه ای    باشد    ترا   مویه مکن شور و شادی آن پسر را شد عیان سجده  شکری نمود  آن   نوجوان گفت‌ و ممنون از شما  کردی  کرم ناامید  بودم  اسیر    درد   و   غم گفتمش این هدیه از مولا رضاست اوبه هردردی جوان مشکل گشاست کربلا   رفتی     مرا     یادی       نما گو   ( فلانی )  هم  به  قربان   شما یا    امام   هشتمین    نیکو      نهاد حاجت  ما   کن  روا   جان    جواد ( بیقرارم )  قسمتم      کن     کربلا بعد   از  آن   آیم   به   دیدار   شما بیقرار اصفهانی به خاطر اربعین تکراری

(اربعین) نوای گرم جناب ممیز عادل تهران بزرگ

ای   ( دوست) ۱۰۴ ############## منم  ساحل  دلم    دریاست  ای دوست دلم   طوفانی  و  غوغاست  ای  دوست عجب   عشقی    به   جانم   ریشه دارد دلم  مجنون این  صحراست ای دوست شده      غم     ‌مونسم    مهدی  کجایی کنون  زندان   من   دنیاست  ای دوست منم     عاشق    خدایا     چاره ای    کن که دل سرگشته وشیداست ای دوست غریب    و     بی کسم     مولا   کجائی در   این  دنیا  دلم   تنهاست  ای دوست تو     صبرم     را     رُبودی     ناشکیبم دلم   با  غصه  و  غمهاست  ای  دوست چه    شبها   تا    سحر    بیدار    ماندم شبم‌  بی تو  شب  یلداست  ای  دوست بیا     دستم      بگیر     ای مونس جان که  بی  تو  بی بها  دنیاست ای دوست غم    و    دردم     فزون شد  (بیقرارم) منم  موج  و  دلم  دریاست  ای دوست پرویز بیابانی  (بیقراراصفهانی)

هرشب با بیقرار اصفهانی (پند حکایت مدح شماره ۱۶۴) کاروان اربعین ################### کاروان   رفتی   و  ما  جا  مانده ایم ما   پریشان   خاطر   و  شرمنده ایم میروی    بی   ما    چرا    در    کربلا گو‌  به ‌  مولا   کن  نظر  درمانده ایم کن    عطا     بر     ما    برات    نینوا جان     زهرا     مادرت    تا  زنده ایم دست ما خالی و قسمت ازچه نیست بگذر  از    ما   گر   سیه  پرونده ایم جرم ما  مجنون شدن در کوی توست ما  که  درس  عاشقی را  خوانده ایم (بیقراریم )    و     جدا    از   کاروان ما    پریشان  خاطر و   شرمنده ایم پرویز بیابانی (بیقرار. اصفهانی)