حواصیل ارغوانی، در باتلاق‌ها، نیزارهای انبوه، سواحل و آبگیرهای پر گیاه به سر می‌برد و به ندرت روی درختان دیده می‌شوند. تابستان‌ها در ایران، بیشتر در مناطق جنوبی دیده می‌شوند. در بهار به صورت مهاجر عبوری در شمال شرق کشور گزارش شده‌اند. #حواصیل_ارغوانی 🦋@Bird_s

حواصیل ارغوانی ۷۵ تا ۸۰ سانتی‌متر طول دارد. بال‌ها و اندازه بدنش کوچک‌تر و تیره‌تر از حواصیل خاکستری است. سر آن بزرگ و گردنش باریک و دراز است. این پرنده دارای شاهپرهای سیاه، پیش‌بال خاکستری، چانه و گونه سفید است و سینه‌اش به رنگ بلوطی است. پشت بدن حواصیل ارغوانی به رنگ خاکستری پررنگ با لکه بزرگ به رنگ بلوطی روشن است. دارای گردن دراز، باریک، قرمز بلوطی با خطوط طوطی سیاه در جلوی گردن، منقار زرد و پاهای سبزرنگ است. رگه‌های سیاهی از زیر چشمان تا پس گردن و از بالای گلو تا دو طرف گردن امتداد دارند. رنگ چانه و گونه سفید و سینه بلوطی‌رنگ است و رگه‌های عمودی سیاه در آن دیده می‌شود. این پرنده در فصل جوجه‌آوری عموماً دو پر سیاه دراز و رشته‌مانند از پس سرش آویزان است. پرنده نابالغ این گونه نیز قهوه‌ای با تارک تیره بوده و طرح‌های سیاه‌روی سر و گردن را ندارد #حواصیل_ارغوانی 🦋@Bird_s

حواصیل ارغوانی به هنگام پرواز گردن خود را بر روی شانه‌هایش جمع می‌کند و پاهایش را در امتداد بدنش به صورتی کشیده قرار می‌دهد. در حالت ایستاده نیز اغلب گردنش را روی شانه های قوز کرده اش جمع می کند و کنار آبگیرها برای مدت‌های طولانی می‌ایستد و منتظر می‌ماند تا طعمه‌ای را صید کند #حواصیل_ارغوانی

حواصیل ارغوانی (نام علمی: Ardea purpurea) حواصیلی است که در سال ۱۷۶۶ توصیف علمی شد. این پرنده در گیلان با نام محلی «سیاه چوئین» و «کبوتر قار» نیز نامیده می‌شود #حواصیل_ارغوانی 🦋@Bird_s