مرغ انجیرخوار طلایی در خانه که از شاخ و برگ های بالای درختان تغذیه می‌کند و روی زمین، بی مهرگان کوچکی مانند کرم ها، حشرات و مارمولک‌های کوچک، میوه ها، دانه، شهد و گرده را می‌خورد. از این رو به طور کلی می‌توان گفت که این پرندگان گوشتخوار (حشره خوار) و گیاهخوار (خرده خوار) هستند. #مرغ_انجیر_خوار_طلایی 🦋@Bird_s

مرغ های انجیرخوار طلایی تک ‌همسر هستند و پیوندهای جفتی بادوامی تشکیل می‌دهند. نرها معمولاً چند روز قبل از ماده ها به مناطق تولید مثل می‌رسند تا متجاوزان را بدرقه کنند و ادعای قلمرو خود را داشته باشند. آنها لانه های خود را در بالای درخت به سمت لبه تاج قرار می‌دهند. لانه، به شکل یک فنجان عمیق است که در زیر یک چنگال افقی از شاخه های نازک درختان آویزان شده است. این لانه توسط ماده ساخته می‌شود، اما نر گاهی اوقات با جمع آوری مواد، در ساخت آن مشارکت می‌کند. این فنجان متشکل از الیاف گیاهی به طول تا 40 سانتی متر (16 اینچ) است و با چمن ریز، پر و پشم پوشیده شده است. کلاچ معمولاً بین 3 تا 5 تخم است که در اوایل صبح گذاشته می‌شود. تخم‌ها می‌توانند سفید، کرم یا صورتی کم رنگ با لکه های سیاه باشند. آنها عمدتاً توسط ماده انکوبه می‌شوند، اما نر هم در دوره های کوتاهی جوجه کشی می‌کند تا ماده بتواند تغذیه کند. در نهایت جوجه ها پس از 16-17 روز از تخم خارج شده و توسط هر دو والد تغذیه می‌شوند اما بیشتر توسط ماده پرورش می‌یابند. آنها بعد از 16-20 روز می‌پرند و در 2 یا 3 سالگی می‌توانند تولید مثل کنند. #مرغ_انجیر_خوار_طلایی 🦋@Bird_s

مرغ انجیرخوار طلایی یک پرنده ترسو و خجالتی از خانواده (Orioles) است. این پرنده آوازخوان، تنها عضو پرندگان گذرگاهی از خانواده انجیرخواران است که در مناطق معتدل نیمکره شمالی پرورش می‌یابد. او یک مهاجر تابستانی در اروپا و مناطق پالئارکتیک است و فصل زمستان را در مرکز و جنوب آفریقا می‌گذراند. جالب است بدانید نام “oriole” برای اولین بار در قرن 18 ام برای این پرنده استفاده شد و اقتباسی از نام علمی لاتین کلاسیک “aureolus” به معنای “طلایی” است. #مرغ_انجیر_خوار_طلایی 🦋@Bird_s