طول بدن آب‌شکاف هندی ۴۰ تا ۴۳ سانتیمتر و بازهٔ بال‌های آن ۱۰۸ سانتیمتر است. این پرنده سر سیاه، پس سر، پیشانی و گلوی سفید دارد. روتنه سیاه است، لبه بال سفید، و خط سیاهی از وسط دمگاه تا انتهای دم سفیدش کشیده شده‌است. پاها و ساق‌های آن سرخ‌رنگ هستند. زیرتنه خاکستری و منقار به رنگ قرمز است. پرندهٔ جوان دارای روتنهٔ قهوه‌ای تیره و منقار قهوه‌ای تیره است. آب‌شکاف هندی تنها پرنده‌ای است که نیم‌نوک پایینی آن بزرگتر از نیم‌نوک بالایی است. #آب_شکاف_هندی 🦋@Bird_s

سهره صورتی (نام علمی: Rhodopechys githagineus) پرنده‌ای از تیره سهرگان است که ۱۲ سانتی متر طول، سر نسبتاً بزرگ، منقار ضخیم و دم نسبتاً کوتاه دارد و از روی زمین تغذیه می‌کند. پرنده نر در هنگام زادآوری، به واسطه سر خاکستری، پیشانی صورتی روشن، زیر تنه، دمگاه و بال‌های صورتی شفاف و نوک نارنجی قرمز به آسانی شناخته می‌شود. پرنده نابالغ و پرنده ماده و پرنده جوان، در اولین زمستان، غالباً به رنگ شنی نخودی با دُم اندکی کمرنگ‌تر، دُم و بال‌های سیاه خاکستری (رنگ انتهای پرها کمرنگ‌تر است) و نوک زرد قهوه‌ای دیده می‌شود. رنگ پاها در همه سنین نارنجی گوشتی است. رنگ حلقه دور چشم کم‌رنگ است. رنگ پر وبال به جز فصل زادآوری، شبیه سهره مغولی، با رنگ و لکه‌های ویژه‌ای روی بال، دُم، ابرو، دمگاه، نوک و پاها دیده می‌شود. در پرواز، رنگ سفید مشخصی در بال‌ها و دمش دیده نمی‌شود. این پرنده در مناطق صخره‌ای لخت و تپه‌های سنگی، بیابان‌ها، اراضی بایر و سنگی و غالباً نزدیک به آب به سر برده و لا‌به‌لای سنگ‌ها یا دیواره‌های سنگی آشیانه می‌سازد. در ایران، بومی ونسبتاً فراوان است. #سهره_صورتی 🦋@Bird_s

این گونه از پروانه دارای چهار بال است , دو بال در جلو و دو بال در عقب. پشت آنها به ماهیچه های قدرتمندی در قسمت دوم و سوم قفسه سینه خود متصل هستند که آنها را به سمت بالا و پایین حرکت می دهند و هشت الگوی مختلف را در پرواز ایجاد می کنند. بال ها از دو غشاء تشکیل شده اند که توسط رگه های لوله ای تغذیه و پشتیبانی می شوند و همچنین به عنوان مکانیسم های دریافت اکسیژن برای عملکرد تنفسی خود عمل می کنند ... !! #پروانه 🦋@Bird_s

حواصیل شب بالغ حدود ۶۴ سانتی‌متر طول و وزن ۸۰۰ گرم دارد. آنها دارای تاج‌های سیاه و سفید و پرهای سفید یا خاکستری و چشمان قرمز و پاهای زرد و کوتاه می‌باشند. #حواصیل_شب 🦋@Bird_s

لانه‌سازی حواصیل سبز حواصیل سبز آشیانه خود را با استفاده از ترکه‌های نازک و به طول 40-20 سانتی‌متر و ضخامت 5 سانتی‌متر می‌سازد. این پرنده معمولا لانه خود را در ارتفاع متوسطی از سطح زمین بر روی درختان و درختچه‌ها بنا می‌کند. همچنین گاهی اوقات از مکان‌های امن روی زمین و اغلب نزدیک آب نیز برای لانه‌گزینی خود استفاده می‌کند. #حواصیل_سبز 🦋@Bird_s

زیستگاه: اگرت ساحلی كنار‌آبزي در نواحی ساحلی و نسبتاً گرم به‌سر برده و اغلب در سواحل جنوب، خورها، باتلاق‌های شور و سواحل سنگي و سدهاي مرجاني دیده می‌شود. به طور گروهی در بوته‌های کوتاه نزدیک ساحل، آشیانه می‌سازد. بيشتر در خورهاي گل‌آلود ، مانداب‌ها و باتلاق‌هاي شور ، سواحل سنگي و سدهاي مرجاني ديده مي شود . بطور دسته‌جمعي و معمولا در بوته‌هاي كوتاه نزديك ساحل دريا آشيانه مي سازد #اگرت_ساحلی 🦋@Bird_s

حواصیل ارغوانی، در باتلاق‌ها، نیزارهای انبوه، سواحل و آبگیرهای پر گیاه به سر می‌برد و به ندرت روی درختان دیده می‌شوند. تابستان‌ها در ایران، بیشتر در مناطق جنوبی دیده می‌شوند. در بهار به صورت مهاجر عبوری در شمال شرق کشور گزارش شده‌اند. #حواصیل_ارغوانی 🦋@Bird_s

پاهای بلند این پرنده باعث می شود نسبت به دیگر آبچلیک سانان بتواند در آب های عمیق تر تغذیه کند. #چوب_پا 🦋@Bird_s

پرستوی دریایی سفید و جوجه اش.😍 #پرستو_دریایی 🌹 کانال ما را به دوستان خود معرفی کنید 🌹 🦋@Bird_s

گاوچرانک بومی آفریقا است. این پرنده با قدرت خود از اقیانوس اطلس جنوبی عبور کرده و برای اولین بار در سال 1877 در داچ گویانا ( سورینام امروزی ) ثبت گردید (لین 1995) . این پرنده در اواخر قرن نوزدهم در ساحل شمال شرقی آمریکای جنوبی مستقر شده و از آن پس به سرعت پراکنده شده و یکی از فراوان ترین حواصیل های آمریکاست. فاصله بین پیش آمدگی آفریقای غربی تا ساحل شمال شرقی آمریکای جنوبی تقریبا 2780 کیلومتر است. با در نظر گرفتن بادهای عبوری متداول برای انجام این سفر تخمین زده می شود که حدود 40 ساعت وقت لازم است. حتی امروزه گاوچرانک ها به طور عادی در دریای بین آفریقا و آمریکای جنوبی دیده می شوند. امروزه آنها را در بیشتر نقاط جهان می بینیم. #گاو_چرانک 🦋@Bird_s