انفجار که اتفاق افتاد همه از موکب بیرون رفتند و دویدند سمت جنگل. اما من چون پرستارم دویدم سمت حادثه! داشتم نبض بی جان زنی را کنترل می کردم که مردی با فریادِ پر از خواهش خواست کنار همسرش بروم. خودم را رساندم. شدت انفجار پرتش کرده بود بین درخت ها. بدنش جای سالمی نداشت، پر از ترکش و خون. همسرش با التماس می گفت: تورو خدا نجاتش بده حامله ست.... 📝 #زهرا_سادات_اسدی #خط_روایت #حاج_قاسم #کرمان_تسلیت https://eitaa.com/bisimchi10

پیرمرد خوشحال بود. تمام قد پای آرمان امامش ایستاده بود. ✍ #فاطمه_حسینی #خط_روایت #دهه_فجر #ایران_قوی https://eitaa.com/bisimchi10

من متولد روز های بعد از جنگم. بعد امام. شنیده بودم وقتی عراق به ایران حمله کرده بود. کشور ملتهب شده بود. مردم جنگ ندیده بودند. دلها ترسیده بود و مردم آشفته بودند. هر کسی به چیزی فکر می‌کرده لابد. آینده برایشان تار شده. می‌گفتند همان وقت امام یک پیام داده و همه اضطراب ها تمام شده بود. امروز رفته بودیم حرم. تولد امام رضا جان بود. دو سال است که مشهد روزیم نشده بود. پسر کوچکم مشهد اولی است. بردمش کنار ضریح. دعایش کردم. برگشتم و گذاشتمش بغل مادرم. «اینم مشهدی محمدعلی». حالمان خوب بود. با بچه رفتیم چایخانه. چایی حضرتی را گرفتیم.توی شلوغکاری های بچه ها ازش چندتا عکس گرفتم که یکیش را با یک نوشته بفرستم گروه دوستانم. و بگویم نایب الزیاره شان هستم. نشستیم کنار هم. مادرم گوشی اش را نگاه می‌کرد. پرسید «رئیسی چی شده؟» _نمیدونم. هر سه مان من، مادرم و همسرم باهم گوشی ها مان را نگاه کردیم و خبرگزاری‌ها را بالا و پایین کردیم. صلوات شمار را گذاشتم روی انگشتم. صدای دعای توسل توی حرم بلند شد.بچه ها گرسنه بودند و بی قرار. برگشتیم هتل. دلم آشوب بود. حوصله غذاخوردن نداشتم. گوشی توی دستم بود و خبرها را بالا و پایین میکردم. گوشم به تلوزیون بود و چشمم به صفحات خبری. مجری شبکه خبر و زیر نویس ها مدام همان خبرها را تکرار می‌کنند. چشمم خورد به یک خبر. بالای خبر زده خامنه ای دات ای آر. «ایران، ایران امام رضاست» قفسه سینه ام بالا و پایین می‌رود. تمام نفس های حبس شده ی این چند ساعت را بیرون میدهم. حالا میفهمم آن ساعت ها پیام امام با دل ها چه کرده بود. چون تو را نوح است کشتيبان ز طوفان غم مخور من متولد روز های بعد از جنگم. بعد امام. شنیده بودم وقتی عراق به ایران حمله کرده بود. کشور ملتهب شده بود. مردم جنگ ندیده بودند. دلها ترسیده بود و مردم آشفته بودند. هر کسی به چیزی فکر می‌کرده لابد. آینده برایشان تار شده. می‌گفتند همان وقت امام یک پیام داده و همه اضطراب ها تمام شده بود. امروز رفته بودیم حرم. تولد امام رضا جان بود. دو سال است که مشهد روزیم نشده بود. پسر کوچکم مشهد اولی است. بردمش کنار ضریح. دعایش کردم. برگشتم و گذاشتمش بغل مادرم. «اینم مشهدی محمدعلی». حالمان خوب بود. با بچه رفتیم چایخانه. چایی حضرتی را گرفتیم.توی شلوغکاری های بچه ها ازش چندتا عکس گرفتم که یکیش را با یک نوشته بفرستم گروه دوستانم. و بگویم نایب الزیاره شان هستم. نشستیم کنار هم. مادرم گوشی اش را نگاه می‌کرد. پرسید «رئیسی چی شده؟» _نمیدونم. هر سه مان من، مادرم و همسرم باهم گوشی ها مان را نگاه کردیم و خبرگزاری‌ها را بالا و پایین کردیم. صلوات شمار را گذاشتم روی انگشتم. صدای دعای توسل توی حرم بلند شد.بچه ها گرسنه بودند و بی قرار. برگشتیم هتل. دلم آشوب بود. حوصله غذاخوردن نداشتم. گوشی توی دستم بود و خبرها را بالا و پایین میکردم. گوشم به تلوزیون بود و چشمم به صفحات خبری. مجری شبکه خبر و زیر نویس ها مدام همان خبرها را تکرار می‌کنند. چشمم خورد به یک خبر. بالای خبر زده خامنه ای دات ای آر. «ایران، ایران امام رضاست» قفسه سینه ام بالا و پایین می‌رود. تمام نفس های حبس شده ی این چند ساعت را بیرون میدهم. حالا میفهمم آن ساعت ها پیام امام با دل ها چه کرده بود. چون تو را نوح است کشتيبان ز طوفان غم مخور ✍ #ک_محمدی #خط_روایت #انتظار_سخت #ختم_صلوات #یا_امام_رضا https://eitaa.com/bisimchi10

باز هم صبح خونباری دیگر، هنوز چشم باز نکرده‌ام که با صدای بر هم خوردن بالهای کبوتری خسته در جایم میخکوب می شوم. قلبم فشرده و بغض سنگینی به گلویم چنگ می زند.هنوز داغ جانکاه ابراهیم سرد نشده که اسماعیل به قربانگاه می رود. اتغش بر ابراهیم سرد نشد و اسماعیل در مسلخ عشق قربانی شد گویا دیگر تاریخ قصد تکرار شدن ندارد. باشد ... ما امت اسلام دلخوشیم که تا آخر این تاریخ سراسر درد تکرار نشود. ما حاضریم ابراهیم مان در آتش بسوزد و اسماعیل هایمان قربانی شوند، اما حسین زمان به گودال نرود. گرچه یعقوب وار در فراق یوسف زهرا نوحه سر دادیم و چشمانمان در فراق عزیز زهرا کم سو شده اما اینبار مقاومت، اسماعیلش را هم فدا کرد تا سیل جاری شده از خون پاکان عالم طومار یزیدیان زمان را در هم بپیچد و آنها را تا ابد به زباله دان تاریخ بکشاند. در اوج غم به پرچم های عزای حسین چشم می‌دوزم پرچم سرخ خونخواهی حسین در دستان امام سجاد با من سخن می گوید. وعده صادق دیگری نزدیک است نور امید دوباره در آسمان غم آلود و طوفانی قلبم سوسو می‌زند در اوج ظلمت کفر و بی عدالتی مدعیان حقوق بشر، چشمانم به سرخی شفقی که آمیخته به خون مردان خداست دوخته می‌شود. صبح نزدیک است، نزدیک قله ایم و ناامیدی معنایی ندارد. آرامش دوباره به قلب خسته ام پر می‌کشد و در انتظار آمدن یوسف زهرا دعای فرج را زمزمه می‌کنم. اللهم عجل لولیک الفرج 🙏 ✍ #سمیره_ایران‌نژاد #خط_روایت #اسماعیل_هنیه #وعده_صادق۲ #یا_اباعبدالله https://eitaa.com/bisimchi10