🕌 ثواب عجیب برای اذان گفتن: وَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : «لِلْمُؤَذِّنِ فِيمَا بَيْنَ اَلْأَذَانِ وَ اَلْإِقَامَةِ مِثْلُ أَجْرِ اَلشَّهِيدِ اَلْمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فِي سَبِيلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ» فَقَالَ عَلِيٌّ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ «إِنَّهُمْ يَجْتَلِدُونَ عَلَى اَلْأَذَانِ» فَقَالَ «كَلاَّ إِنَّهُ يَأْتِي عَلَى اَلنَّاسِ زَمَانٌ يَطْرَحُونَ اَلْأَذَانَ عَلَى ضُعَفَائِهِمْ فَتِلْكَ لُحُومٌ حَرَّمَهَا اَللَّهُ عَلَى اَلنَّارِ » . رسول خدا (ص) فرمودند: برای مؤذّن در ميان اذان و اقامه، پاداشى همچون #پاداش_شهيدى است كه در راه خداوند (عزّ و جلّ) در خون خويش غلطيده باشد. پس اميرالمؤمنين (ع) گفت: «با چنين پاداش عظيمى كه مي‌فرمایيد لابد مردم بر سر اذان گفتن با يکديگر به جنگ و #نزاع برخواهند خاست‌؟». پيامبر (ص) فرمود: نه، هرگز چنين نخواهد شد؛ بلكه زمانى براى مردمان پيش خواهد آمد كه اذان گفتن را [كوچك شمرده و از روى بى‌اعتنایى]، تصدّى آن را بسوى بيچارگان و ضعيفان مى‌اندازند و همين بدن‌هاى ضعفا است كه خداوند (عزّ و جلّ‌) آن را بر آتش دوزخ حرام می‌سازد. (من لا يحضره الفقيه، جلد 1، صفحه 283)