🔴 فریادهای مظلوم امام خامنهای در ۳۰ سال قبل؛ یعنی: ۱۳۷۲/۰۲/۱۵
⭕️ منصفانه پاسخ دهیم؛ به نظر شما در طول این ۳۰ سال، چند درصد از خواص و با چه کیفیتی، این #فریادهای مظلوم امام امت را (که بارها و بارها از آنوقت تاکنون با بیانهای مختلف و آخرین بارها هم در طول همین یکسال گذشته فریاد زدند و میزنند) «تبیین» کردند؟ چند درصد خواص واقعاً «اهتمام جدی» ورزیدند و مواضع رهبری را به معنای واقعی کلمه «تبیین» کردند؟
⭕️ ظاهراً غالب قریب به اتفاق #خواص «سکوت» کردهاند! به بهانههای از قبیل: الان وقتش نیست/ فعلا زیرساختها فراهم نیست/ فعلا معیشت خراب است/ فعلا مردم آمادگی ندارند!
❗️عجب! مگر «تبیین» هم زیرساخت میخواهد؟
◼️حضرت آیتالله العظمی امام خامنهای (روحی لهالفداء) در در دیدار جمعی از کارگران و معلمان در تاریخ ۱۳۷۲/۰۲/۱۵ فرمودند:
◾️«...**سومی که از همه سختتراست، «استقلال فرهنگی» است.** این، بسیار سخت است و بسیار خون دل دارد. مبارزه برای استقلال فرهنگی، از همه انواع استقلالها سختتر است. من یک وقت گفتم دشمنان «شبیخون فرهنگی» میزنند. این ادّعا راست است و خدا میداند که راست است. بعضی نمیفهمند؛ یعنی صحنه را نمیبینند. کسی که صحنه را میبیند، ملتفت است که #دشمن چهکار میکند و میفهمد که شبیخون است، و چه #شبیخونی هم هست!»
◾️«من در یک جمله ساده و کوتاه عرض کنم که یک ملت، با «نیروی ایمان» و اعتقادش مبارزه میکند. اصلاً مبارزه و جنگیدن و مقاومت کردن، با «ایمان» است، نه با دست و چشم و بدن.
دست و چشم و بدن، «ابزار» است.
یک آدم سالم و قوی، یک تیرانداز ماهر و آگاه به همه فنون جنگی را در نظر بگیرید، که به جنگیدن ایمان ندارد. یک نفر ناوارد را هم در نظر بگیرید که بلد نیست چگونه تفنگ را به دستش بگیرد؛ اما معتقد است که باید با چنگ و دندان جنگید.
این دو نفر، کدامشان بهتر میجنگند؟
آن که جنگیدن بلد است، اما معتقد نیست، نمیجنگد! درست است که بلد است، اما بلدىِ خودش را به کار نمیاندازد. یکی هم هست که جنگیدن بلد نیست، اما معتقد است که باید جنگید.
لذا با چنگ و دندان میجنگد و جنگیدن را در اسرع وقت یاد میگیرد. مگر بسیجیهای ما چکار کردند؟ بسیجیهای ما مگر دورههای آنچنانی دیده بودند؟ دورههای بیست روزه، دورههای چهل و پنج روزه، دورههای دوماهه و سهماهه دیدند؛ اما دیدید در #میدان جنگ چه کردند. چرا؟ چون معتقد بودند که باید دفاع کرد و جنگید. ملت ما از وقتی انقلاب کرد تا امروز، معتقد بوده است که باید با دشمنان اسلام بجنگد؛ با متجاوزین، با #زورگوها و با آنهایی که سرنوشت این مملکت را دهها سال در دست داشتند و خوردند و چاپیدند و از بین بردند، باید مبارزه کند؛
باید همه لذّتها را کنار بگذارد و به میدان مبارزه بیاید. ملت ما این عقیده را داشت؛ به میدان آمد و انقلاب پیروز شد، جنگ پیروز شد و تا امروز، بحمداللَّه، پیش آمدهایم.»
◾️«اگر دشمن بتواند ملت ما را به ملتی که اعتقادی به مبارزه ندارد، امیدی به پیروزی ندارد، زهدی نسبت به جلوههای شهوانی و مادّی ندارد، تبدیل کند، پیروز شدهاست. اینجاست که مبارزه فرهنگی، مبارزهای واجبتر از واجب میشود
◾️«امروز در جبهههای مختلف، دشمن کار میکند. یک جبهه، جبهه #جوانان ما در مدارس است. این جوانان عزیز ما - دختران و پسران پاکیزه ما - بچههای همین ملت اند.
دل پاکیزه، جسم پاکیزه و مغز پاکیزه آنها را با #تحریکات شهوانی، با پخشکردن عکسهای مهیّج شهوت، با فیلم و ویدئو و نوار و انواع و اقسام خباثتها و رذالتها به جوش میآورند و آنها را به #فساد میکشانند. ببینید این چه جنایت بزرگی است! این، یکی از کارهایی است که میکنند.»
◾️«جوانان ما [در دوران دفاع مقدس] شهوات را دور انداختند، راحتی و لذّت را دور انداختند؛ رفتند در میدان مبارزه و توانستند دشمن را به زانو درآورند. حال دشمن از جوانان ما انتقامش را میگیرد. انتقامش چیست؟ #انتقام دشمن این است که جوانان ما را به لذّات و شهوات سرگرم کند. پول خرج میکنند، عکس #مبتذل چاپ میکنند و مجّانی بین جوانان منتشر میکنند. ویدئو درست میکنند و فیلمهای مهیّج شهوت را مجّانی به این و آن میدهند که «نگاه» کنند. البته، یک عدّه از این طریق، #پول هم بدست میآورند؛ اما آنهایی که سرمایهگذاری میکنند، برای پول، #سرمایهگذاری نمیکنند. اینجا میخواهند نسل جوان را «ضایع» و «نابود» کنند.»
◾️«این، هجومِ یک مهاجم است. حال، بیننا و بیناللَّه، اگر #دستگاه_قضایی این کشور، کسی را که به چنین فسادی دامن میزند، دستگیر کرد، چه مجازاتی برای او مناسبتر از همه است؟ کسی که هزاران جوان این مملکت را - جوانان پاک و پاکیزه ما را؛ بچههای معصوم ما را - به وادی فساد و شهوترانی میکشاند، مجازاتش چیست؟ به نظر من، اینها باید به شدیدترین وجه مجازات شوند.»
🔴لطفا با دقت مطالعه شود🔴
✅مهم✅
📝جای این پدر داغدیده نیستید!
🔻ما هیچ وقت جای او نبودهایم، جای پدری که چندین نفر فرزندش را دوره کردهاند، پیراهنش را درآوردهاند، بدن لختش را روی آسفالت کشیدهاند، متعدد بر بدنش چاقو و لگد و قمه و پنجهبوکس و سنگ زدهاند، و #شکنجه را تا جایی ادامه دادهاند که او دیگر نفس نکشیده است. داغ جوان سخت است و شکنجه او داغی دیگر و شاید سختتر. بچهدار شوی، با خون دل بزرگش کنی، به جوانی برسانیاش، رعنا که شد، یک عده #اوباش با شعار ظاهراً متمدنانه «زن، زندگی، آزادی» شکنجهاش کنند، بعد یک #مسئول در جمهوری اسلامی به مقامات عالیه کشور نامه بنویسد و وساطت کند برای اغماض در حق این اوباش، فقط برای اینکه فرد مذکور هم مثل آن مقام مسئول، #پزشک است؛ همین. دلت نمیسوزد؟ وجودت آتش نمیگیرد؟
🔻با این مقدمه، یحتمل بهتر میتوان آن دو دقیقه جنجالی از حضور پدر شهید روحالله عجمیان در شبکه اول سیما را قضاوت کرد. او تحلیلگر سیاسی نیست، حقوقدان و قاضی هم نیست، او یک پدر داغدیده است که فرزندش را مخالفان جمهوری اسلامی به بدترین نحو شکنجه کردهاند و دادخواهی خون پسرش را دارد که در دفاع از زنان محجبه و دفاع از جمهوری اسلامی به شهادت رسیده است.
در باور این پدر نمیگنجد که یک مسئول در همین جمهوری اسلامی، به جای تقاضای تأکیدی بر مجازات عاملان شهادت بیش از ۸۰ شهید مدافع امنیت آشوبهای پاییز ۱۴۰۱ و از جمله پسر او، نامه بنویسد و وساطت یکی از این شکنجهگران را کند، فقط از این رو که آن مجرم پزشک است و آن مسئول هم پزشک است. گویی تحصیل در رشته پزشکی معصومیت از گناه یا مصونیت قضایی میآورد!
🔻یکی از افراد دخیل در شکنجه روحالله عجمیان، حمید قرهحسنلو بود که پزشک است. گویا سوابق دیگری هم از حضور این پزشک در آشوبهای دیگر وجود دارد. سال گذشته خبری منتشر شد که علی اکبر ولایتی، وزیر اسبق خارجه #نامهای برای اغماض درباره این فرد نوشته است و روزنامه اعتماد هم خبر داد که «ما با نویسنده نامه تماس گرفتیم و ایشان نوشتن نامه و دریافت پاسخ مثبت در این زمینه را تأیید کرد».
🔻 در دوقطبی آشوبگر و شهید مدافع امنیت، مسئولان جمهوری اسلامی در کدام سو باید ایستاده باشند؟
پاسخ به این سؤال نشان میدهد که آیا پدر شهید عجمیان حق داشت از این نامهنگاری عصبانی باشد یا حق نداشت. حق دادن به پدر شهید البته تأیید همه ادبیات او نیست، اما خشم و غم او قابل درک است.
🔻 رفتار مسئولان جمهوری اسلامی باید به نحوی باشد که فرد مظلوم، خانواده شهید و کسی که اراذل برانداز در حقش ستم کردهاند، این مسئولان را پناه خود بدانند. مدافعان امنیت برای دفاع از نظام «اسلامی»، برای دفاع از امنیت مردم و ناموس ملت جان خود را کف دست گرفتهاند و به میدان رفتهاند، اما امنیت #صندلیهای مسئولان هم از جانفشانی همین شهداست. کاش قدر بدانند.
🔻بخش اول ادعایی که روزنامه اعتماد مطرح کرد یعنی اصل نوشتن نامه، به مسئول نویسنده نامه یعنی علی اکبر ولایتی مربوط بود که تکذیب نکرد، اما بخش دوم یعنی دریافت پاسخ مثبت، مربوط به دستگاه قضایی بود که همان زمان تکذیب شد و روال بررسی پرونده و محاکمه متهمان هم کذب این ادعای دوم را نشان میدهد.
🔻نامه نوشتن میانجیگرانه یک مسئول به نفع یک آشوبگر یک بحث است و ترتیب اثر دادن یا ندادن قوه قضائیه و شخص قاضی به آن نامه، یک بحث دیگر. آنچه دستگاه قضایی تکذیب کرد، بحث دوم بود. حرف بیراهی هم نیست؛ ممکن است افرادی در باب یک پرونده نظراتی داشته باشند و بیان هم بکنند، آیا اظهار نظر آنها تقصیر قوه قضائیه است؟ طبعاً خیر. آنچه مسئولیتش با #دستگاه_قضایی است، این است که قوه چه واکنشی در قبال نظرات و توصیهها و اعمال فشارها داشته است.
🔻شواهد و قرائن هم نشان میدهد که دستگاه قضایی مستقل از مواضع مختلف و توصیهنامههایی از این دست و اعمال فشارهای رسانهای، رسیدگی به پرونده شکنجه و #شهادت روحالله عجمیان را پیش برده است. دو عامل اصلی جنایت اعدام شدند و باقی افراد هم احکام متوازن با جرم مرتکب شده را دریافت کردند و از جمله، حمید قرهحسنلو به ۱۵سال حبس نفی بلد محکوم شد و هم اکنون حکم او در حال اجراست. معالاسف، اما یک نامهنگاری اشتباه ذهنیت خانواده شهید را به هم میریزد و فضای نامناسبی ایجاد میکند که کل نظام مورد بدبینی یک خانواده انقلابی که فرزندش را برای دفاع از نظام داده، قرار بگیرد.
🔻لذا باید به خانواده شهید اطمینان خاطر داد که قوه قضائیه پای خون فرزند آنها ایستاده و استقلال خود را اسیر نامهنگاریها نکرده است. وظیفهای که همچنان بر دوش رسانهها و مسئولان امنیتی و قضایی است.
۱۳ آبان ۴۰۲
روزنامه جوان