توصیه اکید بر خواندن «دعای غریق» در آخرالزمان آیت الله ناصری ره 👌👌👌🤲🤲🥺🥺🥺https://eitaa.com/bonyadsari

یاران امام زمان پاک و طاهرند نه مدعیانی دروغین با صدایی آسمانی بشنوید

👌نقد تفکر #انجمن_حجتیه در کلام زیبای امام و آقا ⚠️ مراقب حجتیه های خاموش باشیم! 🔰بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(عج) استان مازندران 💠برای عضویت در کانال، آی‌دی ما را دنبال کنید: @bonyadsari

#نشریه_الکترونیکی | امان ویژه امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف 🔰سردبیر:محمدرضا نصوری 🔰شماره ۹۳ ✨ آبان و آذر ۱۴۰۴ 📥دانلود فایل برای دانلود اینجا کلیک کنید بنیاد‌فرهنگی‌حضرت‌مهدی‌موعود(عج) #مجله #امام_زمان #نشریه_امان @chashmbe_rah

🔰فایل نشریه امان ۹3 @chashmbe_rah

به نام پروردگار ماه رجب 🔰 رجب؛ طلیعه‌ی تهذیب در هندسه انتظار 🌀 مقدمه : درآمدی بر تلازم «بندگی» و «انتظار» در موسم رجب المرجب حلول ماه مبارک رجب، موسم «این الرجبیون» و شهر‌الله الاصب، مجالی است سترگ برای بازخوانی نسبت وثیق میان «خودسازی» و «جامعه‌پردازی» در منظومه فکری شیعه. رجب، تنها یک قطعه زمانی در تقویم عبادی نیست؛ بلکه «منزل نخست» در سیر و سلوک الی‌الله و پیش‌نیازِ ورود به ضیافت‌الله الاکبر (رمضان) است. اما آنچه در این نوشتار مطمح نظر است، خوانش کارکردی این ماه در هندسه‌ی «انتظار» و تبیین وظایف نخبگان و منتظران در این بستر زمانی است. چگونه می‌توان از ظرفیت‌های ملکوتی رجب برای تمهید ظهور حضرت ولی‌عصر (ارواحنا فداه) بهره جست؟ 1️⃣ رجب؛ ایستگاه تصفیه برای درکِ «حضور» در ادبیات عرفانی و روایی، رجب را «ماه ریزش رحمت» (الاصب) نامیده‌اند. این ریزش، مقدمه‌ی رویش است. تا زمین وجود آدمی از خار و خاشاک تعلقات و رذایل پیراسته نگردد، بذر «معرفت امام» در آن بارور نخواهد شد. یکی از چالش‌های بنیادین در بحث انتظار، «غفلت» است؛ غفلتی که نه تنها از یاد امام، بلکه از فلسفه خلقت ناشی می‌شود. دعاهای مأثوره در ماه رجب، به‌ویژه دعای شریف «یا من ارجوه لکل خیر»، یک دوره فشرده از توحید افعالی و صفاتی را آموزش می‌دهد. منتظری که در رجب، توحیدش را خالص کند و دریابد که خیر مطلق و شر مطلق کجاست (اعطنی بمسألتی ایاک جمیع خیر الدنیا...)، در فتنه‌های آخرالزمان دچار تزلزل عقیدتی نخواهد شد. 👈 بنابراین، نخستین وظیفه منتظر در رجب، «تخلیه» است. استغفار کثیر که در این ماه توصیه شده (اَستَغْفِرُ اللّهَ وَ اَسْئَلُهُ التَّوْبَةَ)، تنها برای آمرزش گناهان فردی نیست؛ بلکه نوعی «پاک‌سازیِ اجتماعی» برای ایجاد آمادگی پذیرش حاکمیت عدل است. جامعه‌ای که هنوز در لجن‌زار گناه و ظلم غوطه‌ور است، سنخیت روحی لازم برای هم‌نشینی با «عصمت مطلق» را ندارد. رجب، کارگاه ایجاد این سنخیت است. 2️⃣ پیوند «ولایت» و «توحید» در ادعیه رجبیه نکته‌ی ظریف و تخصصی که اهل علم باید بدان توجه ویژه داشته باشند، درهم‌تنیدگی مفاهیم توحیدی و ولایی در متون زیارتی و ادعیه ماه رجب است. توقیع شریف ناحیه مقدسه که توسط جناب قاسم بن علاء همدانی صادر شده و خواندن آن در هر روز ماه رجب توصیه گردیده (اللهم انی اسئلک بمعانی جمیع ما یدعوک به ولاه امرک...)، منشور «امام‌شناسی» است. ✅ در این دعا، جایگاه تکوینی و تشریعی اهل‌بیت (علیهم‌السلام) به عالی‌ترین وجه ترسیم می‌شود: «لَا فَرْقَ بَيْنَكَ وَ بَيْنَهَا إِلَّا أَنَّهُمْ عِبَادُكَ وَ خَلْقُكَ». این عبارت، اوج قله‌ی معرفت است؛ جایی که مرز میان غلو و تقصیر مشخص می‌شود. منتظر واقعی، در ماه رجب باید مبانی اعتقادی خود را نسبت به امام زمان (عج) تصحیح کند. 👈👈 وظیفه دوم، «تعمیق معرفت» است. انتظار بدون معرفت عمیق، یا به انحرافات بابیت و بهائیت ختم می‌شود و یا به سکولاریسمِ مقدس‌مآبانه. رجب، ماه تنظیم دقیق قطب‌نمای اعتقادی به سمت ولایت حقه است. کسی که در رجب، «امام» را مظهر تام اسماء الهی بشناسد، در عصر غیبت کبری، حیران نمی‌ماند. 3️⃣ لیلة الرغائب؛ تمرینِ «خواستنِ» امرِ عظیم در فرهنگ عامه، شب لیلة الرغائب را شب آرزوها ترجمه کرده‌اند، اما در نگاه دقیق دینی، «رغائب» جمع رغیبه به معنای «امر بسیار نفیس و مورد رغبت» است. چه امری نفیس‌تر و عظیم‌تر از ظهورِ کلمه‌الله الباقیة؟ منتظر در این شب، باید «افق مطالبات» خود را از سطح حوائج دنیوی و شخصی، به سطحِ کلان «نجات بشریت» ارتقا دهد. یکی از آسیب‌های جامعه منتظر، «کوچک شدن آرمان‌ها» است. ماه رجب با آن عظمت و قداستش، آمده است تا ظرفیتِ روحی انسان را بسط دهد (شرح صدر). 👈👈 وظیفه سوم منتظر در این ایام، «دعا برای فرج با رویکرد اضطرار» است. نه دعایی لقلقه زبان، بلکه دعایی که از عمق جان یک غریق برمی‌خیزد. درک اضطرار عالم بدونِ حجت خدا، محصول تهذیب رجبی است. وقتی انسان در ماه رجب چشید که «خَـابَ الْوَافِـدُونَ عَلَـى غَیْـرِکَ» (ناامید شدند آنان که بر غیر تو وارد شدند)، آنگاه می‌فهمد که تنها راه نجات، تمسک به حبل‌المتین ولایت است. 👇👇 ادامه 👇👇

4️⃣ اعتکاف؛ مانورِ «انقطاع» برای اتصال یکی از برجسته‌ترین مناسک ماه رجب، ایام البیض و سنت حسنه اعتکاف است. اعتکاف، نماد «خلوت در جلوت» و تمرینی برای «انقطاع الی‌الله» است. در عصر هیاهوی رسانه‌ای و بمباران اطلاعاتی که ذهن انسان مدرن را مشتت کرده است، اعتکاف یک استراتژی راهبردی برای بازیابی تمرکز است. منتظرِ مهدوی، نیاز به «تمرکز قوا» دارد. پراکندگیِ ذهنی و وابستگی‌های مفرط به دنیا، مانع از حرکتِ جهادی می‌شود.د 👈👈وظیفه چهارم، «تمرینِ زهد و وارستگی» است. زهد به معنای نداشتن نیست، بلکه به معنای «اسیر نبودن» است. منتظری که در سه روز اعتکاف یاد می‌گیرد از حلال خدا (خوردن و آشامیدن در روز) چشم بپوشد و در مسجد مقیم شود، آمادگی روحی برای هجرت و جهاد در رکاب امام را پیدا می‌کند. 5️⃣ میلاد امیرالمؤمنین (ع)؛ بازگشت به ریشه‌ی ولایت در قلب ماه رجب، میلاد مسعود مولی‌الموحدین علی بن ابی‌طالب (ع) قرار دارد. این تقارن، معنادار است. راه مهدی (عج)، امتداد راه علی (ع) است. عدالت مهدوی، بسط عدالت علوی است. شناخت امیرالمؤمنین در ماه رجب، کلید شناخت امام زمان است. مظلومیت علی (ع) ناشی از «عدمِ همراهی خواص» و «جهل عوام» بود. منتظر امروز، باید با مطالعه‌ی تاریخ صدر اسلام و واکاوی سیره علوی، آسیب‌شناسی کند که چرا حکومت عدل علوی تنها ۵ سال دوام آورد؟ تا آن آسیب‌ها را در عصرِ ظهور تکرار نکند. 👈👈 وظیفه پنجم، «بصیرت‌افزایی تاریخی» است. ماه رجب فرصتی است تا با بازخوانی خطبه‌های نهج‌البلاغه و زیارت امین‌الله، شاخص‌های «شیعه‌ی تنوری» و واقعی را استخراج کنیم. منتظر باید بداند که بیعت با مهدی (عج)، بیعتی سنگین‌تر از بیعت با علی (ع) است و پایمردی بیشتری می‌طلبد. ✅سخن پایانی: رجب، سکوی پرش به سوی ظهور ماه رجب، ماهِ «ریسمانِ الهی» است. طبق روایات، خداوند ملکی را در آسمان هفتم قرار داده که هر شب صدا می‌زند: «أَنَا جَلِیسُ مَنْ جَالَسَنِی». این ندای قرب، دعوتنامه‌ای است برای همه‌ی کسانی که می‌خواهند از «ظلمات غیبت» به «نور حضور» هجرت کنند. برای اهل معرفت و معنویت، رجب تنها فصلِ دعا نیست؛ فصل «تولید فکر» و «تربیت نیرو» است. ما نیازمند تدوین «الهیات انتظار» بر پایه‌ی معارف ادعیه رجبیه هستیم. نیازمند انسان‌هایی هستیم که «ذوب در توحید» شده‌اند تا بتوانند «فنای در ولایت» را تجربه کنند. بنابراین، بیاییم این ماه را نه فقط به عنوان یک سنت سالانه، بلکه به عنوان یک «فرصت استراتژیک» برای خودسازی و جامعه‌سازی ببینیم. باشد که استغفارهای سحرگاهیِ ما در این ماه، غبار از چهره‌ی جان بزداید و چشمانمان را لایقِ دیدارِ آن یوسف زهرا گرداند؛ که به فرموده امام صادق (ع): «مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَكُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْيَنْتَظِرْ وَ لْيَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ». كسى كه مايل است جزء ياران حضرت مهدى(عج) قرار گيرد بايد منتظر باشد و اعمال و رفتارش در حال انتظار با تقوى و اخلاق نيكو توأم گردد. (بحار ، ج2 ، ص 140) رجب، آغاز این «عمل به ورع» و تمرین «محاسن اخلاق» است. والسلام علی من اتبع الهدی ✍️ محمدرضا نصوری ، معاونت فرهنگ و آموزش بنیاد مهدویت کشور 🔰بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(عج) استان مازندران 💠برای عضویت در کانال، آی‌دی ما را دنبال کنید: @bonyadsari

در بلندترین شب سال، دل را به نام تو گره می‌زنیم… اگر نشانی از تو باشد، همه تاریکی‌ها روشن می‌شود. یا صاحب‌الزمان 🤲✨ #یلدا_مهدوی 🌐واحد رسانه بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(عج) استان مازندران 💠برای عضویت در کانال، آی‌دی ما را دنبال کنید: @bonyadsari

🔰نخستین همایش ملی شورش بابیه در مازندران ، پیامدها و تدابیر آن 🔻 پنجشنبه ۴ دی ماه ساعت ۸ صبح 🔺مکان : دانشگاه آزاد اسلامی ساری سالن همایش‌های شهید سلیمانی 🔵باحضور : ۱) آیت الله محمدی لائینی نماینده ولی فقیه‌ درمازندران ۲) حجت الاسلام خسرو پناه دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی کشور ۳) حجت‌الاسلام حکیم الهی نماینده رهبری در هندوستان 🔸 بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود عج مازندران https://eitaa.com/bonyadsari

✍️ یادداشت حجت الاسلام والمسلمین محمدرضا نصوری ، معاونت محترم فرهنگ و آموزش بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود (عج) کشور به مناسب روز شهادت #امام_هادی علیه السلام 🔰 زیارت جامعه کبیره؛ کلاس درس «امام‌شناسی» امام هادی (ع) برای عصر ظهور 🌀 مقدمه سوم ماه رجب، یادآور غروب غمبار خورشیدی است که در حصار نظامی سامرا، نور هدایت را به قلب‌های شیعیان می‌تاباند. امام هادی (ع) در سخت‌ترین شرایط خفقان سیاسی دوران عباسی، نه تنها شبکه وکالت را برای مدیریت جامعه شیعه سامان دادند، بلکه با میراثی مکتوب و جاودان، زیربنای اعتقادی شیعه را برای قرن‌های متمادی محکم کردند. در میان تمامی یادگارهای آن حضرت، «زیارت جامعه کبیره» همچون نگینی می‌درخشد؛ متنی که تنها یک زیارت‌نامه نیست، بلکه «مانیفست شیعه» در شناخت جایگاه امام و مقدمه‌ای ضروری برای درک دوران غیبت و ظهور حضرت ولی‌عصر (عج) است. 🌀 سامرا؛ دانشگاهی در محاصره دوران امامت حضرت علی‌النقی (ع)، دوران گذار بود. جامعه شیعه آرام‌آرام به سمت عصر «غیبت» پیش می‌رفت. دسترسی مستقیم به امام روز به روز دشوارتر می‌شد و انحرافات فکری از جمله «غُلات» (کسانی که برای ائمه مقام خدایی قائل بودند) و «واقفيه» (توقف‌کنندگان بر ائمه پیشین) کیان تشیع را تهدید می‌کردند. در چنین شرایطی، امام هادی (ع) در پاسخ به درخواست یکی از یارانشان (موسی بن عبدالله نخعی) که تقاضای متنی بلیغ و کامل برای زیارت همه ائمه داشت، «زیارت جامعه کبیره» را انشا فرمودند. این زیارت، پاسخی کوبنده به تمام انحرافات بود؛ نه امام را تا حد خدا بالا می‌برد و نه او را در حد یک عالم معمولی پایین می‌آورد. بلکه «سیمای حقیقی حجت خدا» را ترسیم می‌کرد. 🌀 جامعه کبیره؛ دانشنامه معرفت‌الامام زیارت جامعه کبیره را می‌توان عالی‌ترین دوره «امام‌شناسی» دانست. امام هادی (ع) در این زیارت با عباراتی فصیح، جایگاه تکوینی و تشریعی اهل‌بیت (ع) را تبیین می‌کنند. آنجا که می‌فرمایند: «وَ ساسَةَ الْعِبادِ» (و سیاستمداران بندگان)، خط بطلانی بر جدایی دین از سیاست می‌کشند و یادآور می‌شوند که مدیریت جامعه بشری، حق انحصاری خلیفه خداست. و آنجا که می‌فرمایند: «بِکُمْ فَتَحَ اللَّهُ وَ بِکُمْ یَخْتِمُ» (خداوند با شما آغاز کرد و با شما پایان می‌برد)، نقش واسطه‌گری فیض امام در نظام هستی را یادآور می‌شوند. یعنی اگر امام نباشد، زمین اهلش را فرو می‌برد و نظمی در کائنات نخواهد بود. 🌀 پل ارتباطی میان «امام هادی (ع)» و «امام زمان (عج)» اما شاهکار امام هادی (ع) در این زیارت، آماده‌سازی ذهن شیعیان برای عصر غیبت و پذیرش ولایت امام زمان (عج) است. این زیارت چگونه به مهدویت پیوند می‌خورد؟ ۱. ترسیم شاخص‌های «انسان کامل»: در دوران غیبت که دسترسی فیزیکی به امام زمان (عج) محدود است، خطر ساختن «امام‌های دروغین» و عرفان‌های کاذب وجود دارد. امام هادی (ع) در جامعه کبیره، مختصات دقیق امام را داده‌اند تا شیعه در بازار مکاره، گوهر را از بدل تشخیص دهد. کسی که این زیارت را می‌خواند، می‌فهمد که منجی موعود، دارای عصمت مطلقه، معدن رحمت الهی و خزانه‌دار علم خداست. لذا فریب مدعیان دروغین مهدویت را نمی‌خورد. ۲. تمرین حضور در محضر امام غایب: زیارت جامعه کبیره، یک گفتگوی زنده با امام است. وقتی زائر می‌خواند: «أُشْهِدُ اللَّهَ وَ أُشْهِدُکُمْ … أَنِّی مُؤْمِنٌ بِکُمْ وَ بِمَا آمَنْتُمْ بِهِ» (خدا و شما را گواهی می‌گیرم که من به شما و آنچه شما به آن ایمان دارید، مؤمنم)، در واقع دارد بیعت خود را با امام زمانش تجدید می‌کند. این زیارت به ما می‌آموزد که امام، حتی اگر در سامرا تحت نظر باشد و یا اگر در پرده غیبت کبری باشد، «شاهد و ناظر» است. امام هادی (ع) با این متن، شیعه را عادت دادند که با «حقیقتِ نوریِ امام» ارتباط برقرار کند، نه صرفاً با جسمِ خاکی او؛ و این دقیقاً مهارتی است که شیعه در عصر غیبت به آن نیاز حیاتی دارد. ۳. امید به دولت کریمه: در فرازهای پایانی این زیارت، نکته‌ای شگفت‌انگیز وجود دارد که مستقیماً به ظهور اشاره می‌کند. آنجا که زائر آرزو می‌کند: «وَ جَعَلَنِی مِمَّنْ یَقْتَصُّ آثَارَکُمْ … وَ یَکُرُّ فِی رَجْعَتِکُمْ وَ یُمَلَّکُ فِی دَوْلَتِکُمْ» (و مرا از کسانی قرار دهد که… در رجعت شما باز می‌گردند و در دولت شما به فرمانروایی می‌رسند). امام هادی (ع) در اوج خفقان عباسی، بذر امید به «دولت اهل‌بیت» را در دل‌ها می‌کارند. این فراز به صراحت از حکومت جهانی حضرت مهدی (عج) و حتی فراتر از آن، مسأله «رجعت» سخن می‌گوید. یعنی زائر جامعه کبیره، یک «منتظرِ فعال» است که نه تنها منتظر ظهور است، بلکه آرزو دارد در آن ساختار حکومتی نقش‌آفرین باشد.