#بررسی_موشکافانه_رمان_های_ایتا #قسمت_دوم ❗️}شاید بد نباشد که چند گزاره‌ی اساسی «مذهب» را با هم مرور کنیم تا بعدها راحت‌تر بفهمیم که منظور از آدم‌های مذهبی، فیلم‌های مذهبی، و رمان‌های مذهبی چیست؟ مثلا خدایِ مهربانِ همیشه عاشقِ ما گفته: آن‌کس که حیا ندارد، دین ندارد. یعنی چه؟ یعنی مثلا اگر کسی یک مقداری بودار و عشوه‌گرانه حرف بزند، یا راه برود، یا لبخند بزند، یا اندام و زیبایی‌های ظاهری‌اش از مرد و زن نامحرم دل ببرد، این آدم قطعا در تعریف خداوندِ آورنده‌یِ دین، «مذهبی» نیست. 🤫}حالا شما بگو نه...! این فرد نماز می‌خواند، مشهد می‌رود، فلان دعا را می‌خواند، بهمان اعمال را انجام می‌دهد... دیگر ادامه نده! چرا؟ چون این‌ها در کنار بی‌حیایی، همه‌اش پوچ می‌شود! آن‌وقت ما این آدم‌ها را که می‌بینیم به صورت خیلی خنده‌داری می‌گوییم فلان آدم مذهبی، هیز است! خدا او را مذهبی نمی‌داند، تو می‌دانی؟! تازه بعدش هم به متدینین بدبین می‌شویم! خب مشکل از ماست، نه از چینشِ دقیقِ عالم. @namaktab_ir

#بررسی_موشکافانه_رمان_های_ایتا #قسمت_اول ✍🏻} سمیه که دیگه از وضعیت بهت زده مانده بود، گفت: گاهی تعریف ما از دین‌داری، با تعریف خدایی که همان دین را به عالم هدیه کرده، چنان فاصله می‌گیرد که دیگر نمی‌شود اسمش را گذاشت «تعریف»، بلکه تبدیل می‌شود به «برداشتِ شخصیِ مَنْ‌دَرآورد!» 🤔}و این برداشتِ شخصی زمانی مشکل‌ساز می‌شود که از هرگوشه‌اش یک بی‌دینی بیرون می‌زند، و آن‌گاه است که مخاطب ما نمی‌داند قسم حضرت عباس را قبول کند یا دم خروس را ! آخه تعریفی که فلان رمان از یک پسر سپاهی کرده بود، با چیزی که دیده بود زمین تا آسمان فرق داشت. همه یا حتی اکثر سپاهی ها چهارشانه و قد بلند نبودن. 🌱@namaktab_ir🌱