eitaa logo
انجمن علمی فقه سیاسی
44 دنبال‌کننده
34 عکس
0 ویدیو
1 فایل
💠«سابقۀ #فقه_سیاسی در شیعه سابقۀ عریقی است. لیکن یک چیز جدید هست و آن #نظام‌سازی براساس این فقه است، که این را امام بزرگوارما انجام داد.» رهبر معظم انقلاب(حفظه الله) ▪️کانال انجمن علمی فقه سیاسی دانشگاه باقرالعلوم(ع) قم
مشاهده در ایتا
دانلود
🔹معرفی اعضای محترم گروه فقه مضاف و محورهای مطالعاتی و پژوهشی ایشان در سال تحصیلی ۴۰۳- ۴۰۴ 🔸دانشجویان محترم می توانند حسب سوابق مطالعاتی و علایق خود جهت کسب مشاوره و راهنمایی در پروژه های تحقیقی و پایان نامه به هرکدام از اساتید محترم متناسب با محورهای مطالعاتی و پژوهشی ایشان مراجعه نمایند. 🔘 گروه فقه مضاف | انجمن دانشجویی فقه سیاسی 🔰 —•—•—•—•—•—•—•—•—•— 🆔 @BouNews 🌐 http://www.bou.ac.ir —•—•—•—•—•—•—•—•—•—
💢 فراخوان دریافت مقاله فصلنامه دین و قانون مرکز تحقیقات اسلامی مجلس ✔️ از کلیه اساتید، پژوهشگران، فضلای حوزوی و دانشگاهی دعوت می‌نماید تا مقالات علمی خود را برای انتشار در فصلنامه «دین و قانون» ارسال نمایند. این نشریه، دارای نمایه در پایگاه استنادی علوم جهان اسلام ISC است و بستری علمی برای ارائه پژوهش‌های مرتبط با تعامل میان فقه اسلامی و نظام تقنینی کشور فراهم آورده است و با هدف تقویت نظام قانون‌گذاری مبتنی بر مبانی شریعت اسلامی فعالیت می‌کند. محورهای اصلی فصلنامه دین و قانون: 🔹 تقویت نظریه‌پردازی در فقه معطوف به تقنین 🔸 آسیب‌شناسی و نقد نظام تقنینی و سیاست‌گذاری جمهوری اسلامی ایران با تأکید بر ابعاد فقهی 🔹 بررسی ابعاد تقنینی مسائل نوپدید فقهی متناسب با نیازهای قانون‌گذاری کشور 🔸 ایجاد زمینه برای نظریه‌پردازی فضلای حوزوی در عرصه قانون و سیاست‌گذاری کلان 🔹توجه به امکان‌سنجی تقنین مشترک در جهان اسلام با تأکید بر قوانین الگوی اسلامی 🔸 تولید ادبیات علمی در زمینه تقنین مبتنی بر منابع فقهی 🔹 آسیب‌شناسی قوانین و مقررات جاری کشور و ارائه راهکارهای تقنینی، به‌ویژه از منظر فقهی 💢 ویژگی‌های مقالات مورد انتظار: • اصالت علمی و نوآوری در موضوع • مستند بودن بر پایه منابع معتبر فقهی و حقوقی • توجه به کاربردهای تقنینی در نظام قانون‌گذاری کشور 💢 روش ارسال: مقالات خود را از طریق تارنمای رسمی فصلنامه به آدرس ذیل ارسال فرمایید. 🆔 https://qjrl.parliran.ir/
﷽ ♨️حلقه مباحثاتی «ایده‌های معاصر تکامل فقاهت» 🔰جلسه چهارم 🔹تبیین و بازخوانی ایده «فقه حکومتی» (دیدگاه آیت الله ابوالقاسم علیدوست) ⏰زمان: یکشنبه ۱۶ دی‌ماه ۱۴۰۳، ساعت ۱۳ تا ۱۵. 🏫مکان: قم، بلوار الغدیر، کوچه ۱۰، ساختمان مفید، طبقه پنجم، موسسه معنا. 📲جهت دریافت محتوای ‌پیش‌خوان جلسات و همچنین کسب اطلاعات بیشتر، به شماره 09384651961 در پیام‌رسان ایتا پیام ارسال نمایید. •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈• ▫️انجمن علمی فقه سیاسی دانشگاه باقرالعلوم(ع) 🆔 https://eitaa.com/BOU_PJ
🔸 اشاره آنچه پیش روی خوانندگان گرامی قرار دارد، یادداشتی از دومین جلسه «حلقه متن‌پژوهی مطالعات فقه سیاست» انجمن فقه سیاسی دانشگاه باقرالعلوم (علیه السلام) و گروه فقه سیاسی مرکز فقهی ائمه اطهار(علیهم السلام) است. این یادداشت با هدف ارائه خوانشی انتقادی از قرائت های دموکراتیک درباره نقش مردم در مشروعیت سیاسی نگاشته شده و به‌طور خاص، متن کتاب «پیامبری و قرارداد» را مورد بررسی قرار داده است. ___________________________________ 💢پیامبری و قرارداد تحمیل قرائت بر رخ‌داد ✍️سجاد قدک محتوا و مدعای کتاب پیامبری و قرارداد مرحوم فیرحی بر پایه «نفی نظریه نصب الهی پیامبر(ص) به عنوان زعیم سیاسی» و به عبارت دیگر نفی ولایت سیاسی پیامبر(ص) است. بر این اساس ایشان ماهیت دولت پیامبر(ص) را منطبق بر قرارداد اجتماعی معرفی می‌کند. در مورد ارزیابی این کتاب اشکالات جزیی متعددی می‌توان طرح کرد، ولی عمده نقد در ناحیه روش و نگاه کلی کتاب قابل طرح است. با بررسی مفاد کتاب، روشن می‌شود که مؤلف با سوگیری بسیار روشنی به موضوع پرداخته است. این نوع سوگیری را می‌توان «تقدم نظریه بر نص» نامید. ادامه...👇👇
👆👆... ✅تبارشناسی مسأله ولایت سیاسی پیامبر(ص) از جهتی مسأله‌ای فقهی و از شاخه فقه سیاسی محسوب می‌شود که تکلیف مکلفین و دولت را مشخص می‌کند و از جهت دیگر مسأله‌ای کلامی است و مربوط به شئون نبوت و امامت است. مسأله فقهی سطحی از استدلال و استناد و مسأله کلامی سطحی بالاتر از دلایل و استنادات را می‌طلبد. به عنوان نمونه، خبر واحد در مسائل فقهی حجت است، ولی عموماً در مسأله کلامی مورد پذیرش قرار نمی‌گیرد. مرحوم فیرحی به فرازهایی از قرارداد مدینه استناد می‌کند که مستند آن عمدتاً کتب تاریخی است و استناد به این فرازها، در حد استدلال فقهی هم مورد پذیرش فقهی قرار نمی‌گیرد چه برسد به اینکه مورد پذیرش کلامی واقع شود. ✅نفی ولایت سیاسی پیامبر مخالف قاطبه شیعه و سنی در موضع کلامی باید در نظر داشت که دیدگاه مرحوم فیرحی مخالف با قاطبه اهل سنت و شیعه است. اساساً اختلاف شیعه و سنت با پیش‌فرض نصب الهی پیامبر شروع می‌شود با این سوال که آیا بعد از پیامبر، جانشینی از طرف خداوند برای زعامت نصب شده است یا خیر؟ شیعه می‌گوید نصب شده است و اهل سنت منکر نصب الهی است. دیدگاه مرحوم فیرحی اصل این پرسش را باطل می‌کند و مخالف نظر فریقین است. ایشان معتقد است که خود پیامبر(ص) هم منصوب الهی نیست چه برسد به جانشینان ایشان! البته در سده اخیر معدود نویسندگان مسلمان به این دیدگاه متمایل شده‌اند که از آن جمله است: محمد عبدالرزاق و محمد عابد الجابری. برخی از محققان معتقدند که مرحوم آقای فیرحی در مبانی متأثر از محمد عابد الجابری است. مرحوم فیرحی معتقد است که تا زمان مرحوم نائینی و ماجرای مشروطه، فقهای شیعه با نگاه دموکراتیک به دین بیگانه بوده‌اند و لذا ملتفت به ماهیت قراردادی حکومت پیامبر(ص) نیز بوده‌اند. در مورد مدعای ایشان این اشکال قابل طرح است که فرض می‌گیریم فقها به این مسأله التفات نداشته‌اند؛ چطور اهل بیت(ع) به این مسأله مهم التفات نداشته‌اند؟ برعکس، نصوص دینی اعم از آیات و روایات به بیانات متعدد به نصب الهی و ولایت سیاسی پیامبر(ص) تصریح دارند. ✅نسخ برخی فرازهای قرارداد مدینه به وسیله قرآن مرحوم آیت‌الله منتظری - یعنی همان فقیهی که برخی همفکران آقای فیرحی ایشان را «لویاتان اسلامی» نامیده‌اند - در کتاب دراسات فی ولایة الفقیه با ذکر متن قرارداد مدینه، فرازهایی از آن را «منسوخ شده» به واسطه قرآن می‌داند. بر این اساس، این اشکال مطرح می‌شود که اگر ماهیت دولت بر قرارداد، رضایت طرفین قرارداد و برابری استوار است، چطور می‌توان بدون کسب رضایت از طرف دیگر (مردم) مفاد قرارداد را تغییر داد و نسخ کرد؟! در واقع می‌توان گفت لازمه دیدگاه مرحوم فیرحی در مورد قراردادی بودن دولت پیامبر(ص) صرفاً نفی نظریه رهبری و ولایت سیاسی پیامبر(ص) نیست بلکه نفی مرجعیت سیاسی و اجتماعی شریعت هم است! یعنی براساس مبنا قرار گرفتن قرارداد، برابری و رضایت طرفین فقط رهبر نیست که باید توسط مردم تعیین شود بلکه مشروعیت قوانین دولت هم منوط به قرارداد و رضایت طرفین است. همچنان‌که قرارداد مدینه صرفاً به مسأله رهبری نپرداخته و در مورد قوانین دولت و جامعه اسلامی نیز است و مرحوم فیرحی اصرار دارد که شأن رسول‌الله(ص) در این قرارداد صرفاً شأن پیشنهادی و ارائه پیش‌نویس است و قوام آن به رضایت طرفین قرارداد است. پس تمام مفاد قرارداد تحت نظریه قرارداد قرار می‌گیرد نه صرف رهبری. ✅استدلال به سیره قرارداد دلیلی ناکافی در کتاب تلاش فراوانی صورت گرفته بر این مطلب که پیامبر(ص) اهتمام بسیاری بر قرارداد دارد و از ابتدا حکومت خود را بر آن پایه‌ریزی کرده است و لذا ماهیت دولت پیامبر(ص)، قراردادی است، یعنی همان سنخ دولتی که برخی اندیشمندان غربی، مانند جان لاک، در مورد دولت بر اساس «قرارداد اجتماعی» تصویر می‌کنند. حال آن‌که اساس استدلال ایشان بر دلیلی است که اعم از مدعاست. سیره پیامبر(ص) در مورد قرارداد لزوماً به معنای آن نیست که ماهیت دولت پیامبر(ص) قراردادی باشد و مشروعیت دولت بر اساس رضایت طرفین قرارداد باشد. گرفتن رضایت، توافق و بیعت به عنوان «روش‌های حکمرانی» می‌تواند در نظریه رهبری و نصب هم استفاده شود؛ خصوصاً که در نظریه رهبری نقش مردم در پیشبرد اهداف تعیین‌کننده است و اهداف رهبری و نظام اسلامی با تجمیع اراده‌های افراد جامعه تحقق پیدا می‌کند. جدا از اینکه سیره عملی معصوم، از نظر فقهی بیش از جواز دلالتی ندارد و الزام‌آور نیست. ادامه...👇👇
👆👆... ✅نقصان‌های استدلال به برابری مرحوم فیرحی مدعای خود را بر پایه «برابری» سامان داده است. ایشان تناظری برقرار می‌کند میان فضای اسلام و مسیحیت که هر دو تا زمان مشروطه‌خواهی، دیدگاهی اقتدارگرایانه نسبت به سیاست داشته‌اند. از فضای مسیحیت رابرت فیلمر را مثال می‌زند که به نابرابری و حق طبیعی پادشاهان معتقد است و در علمای اسلامی نیز میرزای قمی را مثال می‌زند که در ارشادنامه به «نابرابری و برتری طبیعی» معتقد بوده است. از معتقدان به برابری در مسیحیت جان لاک و از اسلام مرحوم نائینی را ذکر می‌کند. اما نسبت به تصویری که ایشان ارائه می‌دهند اشکالاتی قابل طرح است: ✅استنادی نادرست: به نظر می‌رسد مرحوم فیرحی از این عبارت میرزای قمی، دیدگاه نابرابری را استفاده کرده است: «آفریدگار عالم افراد بنی نوع آدم را قاطبة از نر و ماده خلقت کرده... بعد از آن یکی را تاج سروری بر سر نهاده و در روی زمین شبیه به جانشین از برای خود قرار داده... و دیگری را ریسمان مذلت و خواری در گردن نهاده و بنده سایر بندگان کرده». در مورد این استفاده نیز تقدم نظریه بر نص قابل مشاهده است. در اشکال به این برداشت می‌توان گفت اولا میرزای قمی در مقام ارشاد یک پادشاه مستبد است نه در مقام طرح موضوعات علمی. محذورات این مقام، با یک متن علمی متفاوت است. ثانیا از عبارات ایشان به هیچ‌وجه استفاده نمی‌شود که حقوق تشریعی برای پادشاهان در برابر غلامان قائل باشند بلکه عبارت ایشان ناظر به «تقدیر الهی» است. بنابراین استخراج یک نظریه حقوقی_سیاسی به عنوان «نابرابری میان شاه و رعیت» مشابه با دیدگاه رابرت فیلمر، از این عبارات میرزای قمی روا نیست. ⬅️مثال نقض: اشکال دیگر به مبنای مرحوم فیرحی آن است که چطور ایشان در کتاب خود، به صراحت ولایت بر قضاءِ پیامبر(ص) را می‌پذیرد ولی پذیرش ولایت سیاسی پیامبر(ص) را منافی برابری می‌انگارد؟! چه تفاوتی میان شأن قضا و شأن سیاست از این منظر وجود دارد؟! ⬅️اشکال مبنایی:مقوله برابری یک مقوله حیثی است. انسان‌ها از برخی حیثیت‌ها حقوق و شأن برابر دارند مانند تساوی ایشان در مقابل قوانین الهی؛ ولی از برخی حیثیت‌ها متفاوتند. نصب الهی پیامبر(ص) برخاسته از شایسته‌سالاری و فلسفه نبوت و امامت است. از این جهت ایشان دچار خلط میان مساوات و عدل شده است. مساوات و برابری در هر موضعی مساوی عدالت نیست. پیامبر(ص) به تصریح قرآن بر مؤمنان ولایت دارد: «النبی اولی بالمؤمنین من أنفسهم». دفاع از مساوات با نفی ولایت پیامبر(ص)، مخالف عدالت است. بر اساس این ولایت است که در آیات متعدد به صورت مطلق امر به اطاعت ایشان شده است که طبعاً شامل اوامر سیاسی پیامبر(ص) نیز می‌شود. همچنان‌که این‌گونه آیات بیانگر «مشروعیت آمریت پیامبر(ص)» در عرصه سیاسی هستند بدون آن‌که منوط به قرارداد باشند. ┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈• ▫️انجمن علمی فقه سیاسی دانشگاه باقرالعلوم(ع) 🆔 https://eitaa.com/BOU_PJ
هدایت شده از گروه فقه سیاسی: مرکز پژوهشی فقه و اجتهاد فاضل
🔸 اشاره آنچه پیش روی خوانندگان گرامی قرار دارد، یادداشتی از دومین جلسه «حلقه متن‌پژوهی مطالعات فقه سیاست» انجمن فقه سیاسی دانشگاه باقرالعلوم (علیه السلام) و گروه فقه سیاسی مرکز فقهی ائمه اطهار(علیهم السلام) است. این یادداشت با هدف ارائه خوانشی انتقادی از قرائت های دموکراتیک درباره نقش مردم در مشروعیت سیاسی نگاشته شده و به‌طور خاص، متن کتاب «پیامبری و قرارداد» را مورد بررسی قرار داده است. ___________________________________ 💢پیامبری و قرارداد تحمیل قرائت بر رخ‌داد ✍️سجاد قدک محتوا و مدعای کتاب پیامبری و قرارداد مرحوم فیرحی بر پایه «نفی نظریه نصب الهی پیامبر(ص) به عنوان زعیم سیاسی» و به عبارت دیگر نفی ولایت سیاسی پیامبر(ص) است. بر این اساس ایشان ماهیت دولت پیامبر(ص) را منطبق بر قرارداد اجتماعی معرفی می‌کند. در مورد ارزیابی این کتاب اشکالات جزیی متعددی می‌توان طرح کرد، ولی عمده نقد در ناحیه روش و نگاه کلی کتاب قابل طرح است. با بررسی مفاد کتاب، روشن می‌شود که مؤلف با سوگیری بسیار روشنی به موضوع پرداخته است. این نوع سوگیری را می‌توان «تقدم نظریه بر نص» نامید. 🌐 متن گزارش: https://B2n.ir/x77439 _ـ_ـ_ـ_ـ_ـ_ـ_ 💠 گروه فقه سیاسی؛ مرکز فقهی ائمه اطهار علیهم السلام https://eitaa.com/joinchat/1690304590Cfccefed4e8
﷽ ♨️حلقه مباحثاتی «ایده‌های معاصر تکامل فقاهت» 🔰جلسه پنجم 🔹تبیین و بازخوانی ایده «فقه سرپرستی» (دیدگاه آیت الله سیدمحمدمهدی میرباقری) ⏰زمان: سه‌شنبه ۱۸ دی‌ماه ۱۴۰۳، ساعت ۱۳ تا ۱۵. 🏫مکان: قم، بلوار الغدیر، کوچه ۱۰، ساختمان مفید، طبقه پنجم، موسسه معنا. 📲جهت دریافت محتوای ‌پیش‌خوان جلسات و همچنین کسب اطلاعات بیشتر، به شماره 09384651961 در پیام‌رسان ایتا پیام ارسال نمایید. •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈• ▫️انجمن علمی فقه سیاسی دانشگاه باقرالعلوم(ع) 🆔 https://eitaa.com/BOU_PJ
هدایت شده از اجتهاد
💢پیامبری و قرارداد تحمیل قرائت بر رخ‌داد ✍️سجاد فدک ولایت سیاسی پیامبر(ص) از جهتی مسأله‌ای فقهی و از شاخه فقه سیاسی محسوب می‌شود که تکلیف مکلفین و دولت را مشخص می‌کند و از جهت دیگر مسأله‌ای کلامی است و مربوط به شئون نبوت و امامت است. مسأله فقهی سطحی از استدلال و استناد و مسأله کلامی سطحی بالاتر از دلایل و استنادات را می‌طلبد. به عنوان نمونه، خبر واحد در مسائل فقهی حجت است، ولی عموماً در مسأله کلامی مورد پذیرش قرار نمی‌گیرد. مرحوم فیرحی به فرازهایی از قرارداد مدینه استناد می‌کند که مستند آن عمدتاً کتب تاریخی است و استناد به این فرازها، در حد استدلال فقهی هم مورد پذیرش فقهی قرار نمی‌گیرد چه برسد به اینکه مورد پذیرش کلامی واقع شود. 📝 متن یادداشت: http://ijtihadnet.ir/?p=76976 🆔 https://eitaa.com/ijtihad
💢پیامبری و قرارداد تحمیل قرائت بر رخ‌داد ✍️حجت الاسلام سجاد فدک(دانشجوی دکتری فقه روابط بین الملل دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام) ولایت سیاسی پیامبر(ص) از جهتی مسأله‌ای فقهی و از شاخه فقه سیاسی محسوب می‌شود که تکلیف مکلفین و دولت را مشخص می‌کند و از جهت دیگر مسأله‌ای کلامی است و مربوط به شئون نبوت و امامت است. مسأله فقهی سطحی از استدلال و استناد و مسأله کلامی سطحی بالاتر از دلایل و استنادات را می‌طلبد. به عنوان نمونه، خبر واحد در مسائل فقهی حجت است، ولی عموماً در مسأله کلامی مورد پذیرش قرار نمی‌گیرد. مرحوم فیرحی به فرازهایی از قرارداد مدینه استناد می‌کند که مستند آن عمدتاً کتب تاریخی است و استناد به این فرازها، در حد استدلال فقهی هم مورد پذیرش فقهی قرار نمی‌گیرد چه برسد به اینکه مورد پذیرش کلامی واقع شود. 📝 متن یادداشت: http://ijtihadnet.ir/?p=76976 —•—•—•—•—•—•—•—•—•— 🆔 @BouNews 🌐 http://www.bou.ac.ir —•—•—•—•—•—•—•—•—•—