دوستان عزیز همراهان همیشگی نهج البلاغه توجه داشته باشند برنامه شرح حکمت های نهج البلاغه که صبح داشتیم را خواهیم داشت و بهره می‌بریم از حجت الاسلام و المسلمین مهدی ارفع #شرح_حکمتهای۸۰_۷۹_۷۸_۷۷

#شرح_حکمت۷۷_درسه_بخش_تقدیم_میشود ✨بسم الله الرحمن الرحیم ✨ 🌹شرح #حکمت77 ( 1 ) 🔹 دنیا شناسی 🔻یکی از یاران علی (علیه‌السلام) در شام و با ملاقات با معاویه، مواجه می‌شوند با درخواست عجیبی از طرف معاویه. 🔻 معاویه از او می‌خواهد که بعضی از این حالات معنوی مولایت، علی (علیه‌السلام) را برای ما هم نقل کن. خود این حکایت از این می‌کند که دشمنان هم به فضیلت علی (علیه‌السلام)، گواهی می‌دادند و دلبسته بودند، اگرچه نکبت غرور و تعصّب شان اجازه نمی‌داد تسلیم بشوند. 🔻 او بخشی از حالات معنوی نیمه شب های علی (علیه‌السلام) را برای معاویه توصیف می‌کند که: " من دیدم نیمه شب، در تاریکی مولا در محراب ایستاده، دست به محاسنش گرفته بود؛ مانند مارگزیده به خودش می‌پیچید و اشک می‌ریخت و جملاتی می‌گفت. " 🔰 این جملات، حاوی سه نکته اند: 1⃣ اول: فریبندگی دنیا و ظواهر دنیا 2⃣ دوم: زودگذری و فانی بودن دنیا 3⃣ و سوم: طولانی بودن مسیر برزخ و قیامت. 🔻در نهج‌البلاغه شریف، برای هر سه نکته انبوهی از محتواها، با الفاظ و بیانات متنوّع داریم. ⏪ 1⃣ اولین نکته، چهره فریبنده دنیاست و در زیر این چهره شخصیتی بسیار پست و خطرناک نهفته است؛ مثل عروسی که ظاهری زشت و باطنی خشن دارد، اما با آرایشی کاذب، چهرهٔ خودش را جذاب جلوه داده است؛ 🔻 در این باره، مولا علی (علیه‌السلام) در نهج‌البلاغه می‌فرمایند: «الدُّنْيَا تَغُرُّ وَ تَضُرُّ وَ تَمُرُّ» ؛ " دنیا فریب می‌دهد، ضرر می‌رساند و می‌گذرد." 🔻یا در دو جای نهج‌البلاغه، حضرت دنیا را به ماری تشبیه می‌کنند که پوست و ظاهر خوش خط و خالش جذب می‌کند؛ چون لیّن و نرم است، امّا به محض اینکه نزدیک بشوی از فریبی که به خاطر ظاهرش می خوری، سمّ قاتلش را در وجود تو می‌کند و تو را می‌کشد. 🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع ↩️ ادامه دارد...

🔊 شرح نهج البلاغه با نهج البلاغه 🔸 شرح #حکمت77 1⃣ 🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع

✨بسم الله الرحمن الرحیم ✨ 🌹شرح #حکمت77 ( 2 ) 🔹 دنیا شناسی ⏪ 2⃣ در بخش دوّم از حکمت ۷۷ ، نوع برخورد مولا علی (علیه السلام) با دنیا را مشاهده می‌کنیم : 💠 « قَدْ طَلَّقْتُكِ ثَلاَثاً لاَ رَجْعَةَ فِيهَا » ؛ " من تو را سه بار طلاق دادم که دیگر هیچ راه بازگشتی در آن نیست. " 🔰 مولا علی (علیه السلام) در نهج البلاغه ، با عبارات عجیب کوبنده و تحقیر آمیزی غالباً دنیا را خطاب قرار داده اند. 🔻دوبار در نهج البلاغه از عبارت « إِلَيْكِ عَنِّي » ؛ " از من دور شو" استفاده کردند : 🔸 ۱. یکی در همین حکمت ۷۷ است، 🔸۲. دیگری در نامه ۴۵ است . 🔻 در حکمت ۸۳ ، دنیا را این گونه توصیف می‌کنند که آب دنیا تیره و گل آلود است ، منظره اش دلفریب، ولی سرانجامش خطرناک‌ . 🔻 در خطبه ۱۲۸ نهج البلاغه می‌فرمایند: " من دنیا را با صورت به زمین کوبیدم و او را سرجای خودش نشاندم و با چشمی درست به آن نگاه کردم. " 🔻 در نامه ۶۸ نهج البلاغه، دنیا را به ماری خوش خط و خال تشبیه می کنند که « لَيِّنٌ مَسُّها قاتِلٌ سَمُّها » ؛ " دست کشیدن بر آن لذّت بخش و نرم است، اما سمّ درونش کشنده است‌. " 🔻در خطبه ۳ نهج البلاغه، دنیا را بی ارزش تر از آب بینی بُز معرفی کردند. 🔻در خطبه ۲۲۴ ، دنیا را پست تر از برگهٔ درختی که در دهان یک ملخی جویده شده باشد توصیف می کنند. 🔻 و بالاخره در حکمت ۲۳۶ ، دنیا را در چشم خودشان پست تر از استخوان خوکی در دست بیمار جذامی معرفی فرمودند. 🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع ↩️ ادامه دارد...

🔊 شرح نهج البلاغه با نهج البلاغه 🔸 شرح #حکمت77 2⃣ 🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع

✨بسم الله الرحمن الرحیم ✨ 🌹شرح #حکمت77 ( 3 ) 🔹 دنیا شناسی ⏪ 3⃣ امیرالمؤمنین (علیه السلام) در آخرین قسمت از حکمت ۷۷ نهج البلاغه ، از کمی زاد و توشهٔ آخرت ، طولانی بودن طریق و راه ، دور بودن سفر و سنگینی ورود در قیامت به خداوند متعال آه می کشند. مسأله زاد و توشه آخرت ، مسأله بسیار جدی و غیر قابل شوخی است. 🔻 مولا علی (علیه السلام) در حکمت ۱۳۰ نهج البلاغه آمده که در برگشت از جنگ صفین وقتی لشگر را وارد قبرستان بیرون دروازه کوفه کردند و بعد آنها را متوقّف کردند ، رو به مردگانِ درون قبرها کرده و فرمودند : " ای ساکنان خانه های وحشت زا ! بعد از شما همسرانتان ازدواج کردند ، خانه های شما محلّ سکونت دیگران شد و اموالتان بین ورثه و باقیماندگان تقسیم شد. اين خبری است كه ما بعد از مرگ شما از دنیای شما داريم، حالا شما بگویید که بعد از مرگ، چه خبری برای ما از برزخ داريد؟ ( سپس به یاران خودشان رو كردند، فرمودند :) اگر اجازه داشتند این مردگان که با شما سخن بگویند ، می گفتند: « اِنَّ خَیرَ الزّادِ التَّقوی‌ »؛ " بهترين زاد و توشهٔ آخرت تقواست. " 🔻 همچنین در نامه ۳۱ نهج البلاغه بند نهم ، مولا علی (علیه السلام) با تذکر نسبت به سختی و طولانی بودن راه قیامت ، به امام حسن (علیه السلام) راهبردی یاد می دهند که بتواند توشهٔ آخرت خودش را تأمین کند. می فرمایند : " بدان راهی پر مشقّت و بس طولانی در پيش روی داری و در اين راه بدون كوشش بايسته و تلاش فراوان و اندازه گيری زاد و توشه و سبك كردن بار گناه موفّق نخواهی شد." ( بعد به او می نویسند: ) " اگر مستمندی را ديدی كه توشه ات را تا قيامت می بَرَد و فردا كه به آن نياز داری به تو باز می گرداند، كمك کردن به او را غنيمت بشمار و اگر توان مالی داری بيش از نیازش به او بخشش کن." 🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع

🔊 شرح نهج البلاغه با نهج البلاغه 🔸 شرح #حکمت77 3⃣ 🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع

✨بسم الله الرحمن الرحیم ✨ 🌹شرح #حکمت78 🔹 شناخت جایگاه جبر و اختیار 🔻 یکی از خیانت هایی که معاویه در شام بر امّت اسلام روا داشت، این بود که عقیده جبریه را در جامعه ترویج کرد. بسیاری از مردم معتقد بودند که همه چیز بر اساس جبر الهی انجام می شود و انسان اختیاری برای خودش ندارد. دلیل این اعتقاد و ترویج این اعتقاد توسط دستگاه بنی امیّه و معاویه این بود که مردم را به این باور برسانند که اگر معاویه حاکم شده خدا خواسته ، فردا اگر یزید شراب خوار هم حاکم بشود ، خدا خواسته . همه چیز با اراده خدا و بدون اختیار انسان انجام می شود. 🔻 بر این اساس در حکمت ۷۸ می بینیم که یک شامی ( یعنی از تربیت شدگان فرهنگ شام ) از حضرت علی (علیه السلام) می پرسد اینکه ما به سمت شام می رویم آیا به خاطر قضا و قدَر الهی است ؟ یعنی ما دیگر نمی توانیم اراده ای بر خلاف آن بکنیم ؟ مجبوریم برویم ؟ 🔻 حضرت آنجا پاسخ می دهند اصلاً اینگونه نیست. مهم ترین حجّتی که برای ردّ جبر ، حضرت بیان می کنند این است که اگر انسان در افعال خودش مجبور بود و مختار نبود ، دیگر ثواب و عقاب امکان نداشت و معنا نداشت . چرا ؟ چون ثواب یعنی آن پاداشی که انسان به خاطر کار خوب اختیاری خودش می گیرد و عقاب و عذاب ، یعنی آن جزایی که به واسطه آن کار اختیاری خودش می بیند؛ وگرنه اگر ما جبر داشته باشیم و هیچ اختیاری نداشته باشیم، امکان ندارد مجبور باشیم کاری را انجام بدهیم و بعد ما عذاب بشویم . مجبور بشویم کار خوبی را انجام بدهیم و مستحقّ ثواب باشیم. 🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع

🔊 شرح نهج البلاغه با نهج البلاغه 🔸 شرح #حکمت78 🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع