#خطبه_۲۹_در_نكوهش_اهل_كوفه #علل_شكست_كوفیان ای مردم كوفه! بدنهای شما در كنار هم، اما افكار و خواسته های شما پراكنده است، سخنان ادعایی شما، سنگهای سخت را می شكند، ولی رفتار سست شما دشمنان را امیدوار می سازد، در خانه هایتان كه نشستید، ادعاها و شعارهای تند سر می دهید، اما در روز نبرد، می گویید ای جنگ، از ما دور شو، و فرار می كنید. آن كس كه از شما یاری خواهد، ذلیل و خوار است، و قلب رهاكننده شما آسایش ندارد، بهانه های نابخردانه می آورید، چون بدهكاران خواهان مهلت، از من مهلت می طلبید و برای مبارزه سستی می كنید، بدانید كه افراد ضعیف و ناتوان هرگز نمی توانند ظلم و ستم را دور كنند، و حق جز با تلاش و كوشش به دست نمی آید، شما كه از خانه خود دفاع نمی كنید چگونه از خانه دیگران دفاع می نمایید؟ و با كدام امام پس از من به مبارزه خواهید رفت؟ به خدا سوگند فریب خورده آن كس كه به گفتار شما مغرور شود، كسی كه به امید شما به سوی پیروزی رود، با كندترین پیكان به میدان آمده است، و كسی كه بخواهد دشمن شما را با شما هدف قرار دهد، با تیری شكسته، تیراندازی كرده است به خدا سوگند! صبح كردم در حالی كه گفتار شما را باور ندارم، و به یاری شما امیدوار نیستم، و دشمنان را به وسیله شما تهدید نمی كنم. راستی شما را چه می شود؟ دارویتان چیست؟ و روش درمانتان كدام است؟ مردم شام نیز همانند شمایند؟ آیا سزاوارست شعار دهید و عمل نكنید؟ و فراموشكاری بدون پرهیزگاری داشته، به غیر خدا امیدوار باشید؟ #شبها_خطبه_های_مولای_متقیان #خطبه_بیست_و_نهم #جلسه_سی_و_نهم_سه_شنبه_۳۱مرداد۱۴۰۲_پنجم_ماه_صفر_شهادت_حضرت_رقیه_سلام_الله_علیها