🇮🇷 #کدامین‌_گل 🇮🇷 ✍خاطرات شهید فرهاد شاهچراغی ‌● #قسمت_سی_و_نهم ●نویسنده :مجیدخادم مادر نامه را از دست فرزاد گرفت و تا کرد. از لب حوض بلند شد و همانطور که دستی را به کمرش زده بود و توی دست دیگرش تسبیح و انگشتر را می‌فشرد، به سمت داخل خانه رفت .توی راه زیرلب و با بغض برای خودش می خواند: «سرو چمان من چرا میل چمن نمی کند همدم گل نمی شود یاد سمن نمی کند» تا چهارشنبه هر روز ورد زبان مادر همین شعر بود وقت و بی وقت با خودش می خواند و می گفت:« کاش بچه ام یک زنگی میزد» چهارشنبه در راشهین باز کرد .دو تا از همکارهایش بودند و یک خانم دیگر .کارمندهای بنیاد شهید بودند. ‌یکی شان پروانه آشنای خانوادگی بود و اضطراب از چهره‌اش معلوم بود ما در هر چه اصرار کرد داخل نمی‌آمدند. «فقط آمدیم یه احوالپرسی کنیم از شما, مسیرمون هم این طرف بود» پروانه جمله اش را نصفه گذاشت و لبش را دندان گرفت و سرش را انداخت پایین. _پروانه خانم درست بگو شما یه چیزی تو نه! _نه چیزی نیست. _چرا یه چیزی تون هست از فرهاد خبری آوردین؟ _آقا فرهاد زخمی شدند! _الان کجاست؟ _شیراز .گمونم بیمارستان شیراز آوردنش! مادر دوید داخل جورابش را پوشید و چادر سر کرد و برگشت جلوی در. _خانوم کجا میخواین برین حالا؟ _مگه نمیگی بیمارستان شیرازه؟ _نه .نیاوردند که! من گفتم قراره بیارن شما کجا میخواین برین؟! مادر ناراحت شد و رویش را برگرداند همان موقع از داخل خانه صدای جیغ و گریه شهین بلند شد .دوید آنجا. شهین توی اتاق آخری داشت صورت خودش را چنگ می زد.. فردایش تمام خانواده رفتن به دیدن فرهاد .میدان ستاد. ساختمان خانه شهید. عبدالحمید گوشه ایستاده بود و اشک می ریخت.مادر که رسید بالای سر فرهاد خم شد صورتش را بوسید با خودش انگار ولی رو به بقیه گفت: «من همان روز فرهاد طمع ببریدم که عنان دل شیدا به کف شیرین داد» فرهاد داشت مثل همیشه لبخند میزد .عبدالحمید آنقدر گریه کرد که از هوش رفت. وقتی می شستندش روی مچ دست های فرهاد، سرخی جای بسته شدن طناب ها بعد از ۵ روز هنوز مانده بود. هنگامی که غلتاندندش روی دست چپ، فرزاد نقطه فلزی براقی را که روی کمر فرهاد دید نزدیک آمد و دست روی آن کشید و بعد با انگشت دو طرف فلز را گرفت و کشید. مرمی که افتاد روی سنگ و صدای خفه ای داد باریکه خونی از جایش جاری شد. سنگ غسالخانه را از نو اب زدند و دوباره غسلش دادند .مقداری هم پنبه چپاندند جای گلوله که دیگر خون نیاید .پنبه سرخ سرخ شد. مراسم فردا بود بعد از نماز جمعه فرهاد که به سردخانه می رفت شهناز مادر را چسبیده بود و زار میزد و التماس میکرد: «مامان ببریمش خونه پیش خودمون نذاریم امشب اینجا باشه» _نمیشه مامان نمیزارن. ادامه دارد..✒️ 🍃جهت تعجیل در فرج و سلامتی آقا و شادی روح امام و ارواح طیبه شهدا صلوات🍃 🌷  @byadshohada 🌷 با ما با شهدا بمانید 👆👆👆