ای فاطمه را شمیم! کی می آیی؟ جان بخش تر از نسیم! کی می آیی؟ «یَابنَ الشُّهُبِ الثاقِبَه» کی می تابی؟ «یَابنَ النَّبَاءِ العَظیم» کی می آیی؟ یزدان، که تو را ولایت مطلق داد بازار محبّت تو را رونق داد نور تو نوید «زَهَقَ الباطل» بود مِهر تو به دل مژده «جاءَ الحَق» داد ای ناله به جایی نرسیدن تا کی؟ وز باغ حضور، گل نچیدن تا کی؟ آه ای گل سرخِ مانده در خیمه سبز دیدن همه را، تو را ندیدن تا کی؟ یک عدّه تو را، کمال مطلق خواندند یک قوم تو را قول موثّق خواندند آنان که به عدل عشق می ورزیدند «اللّهمَّ اَقِم بِهِ الحَق» خواندند ای «صُبحِ اِذا تَنَفَّس»، ای یار، بیا ای نور، تو پایانِ شب تار، بیا از خیمه سبز خویش، با پرچم سرخ در هیئت آخرین علمدار، بیا شوق تو به باغ لاله، جان خواهد داد عطرِ تو به گل ها، هَیَجان خواهد داد فردا که در آفاق بپیچد نورت تکبیر تو، کعبه را، تکان خواهد داد #محمدجوادغفورزاده #اللهم_عجل_لولیک_الفرج @bynolharamyn