کنشگری سیاسی نخبگان ایرانی در کدام جهان معرفتی شکل می‌گیرد؟ پرونده «نخبه و اعتراض» روی میز فکرت اهالی لغت، معنا و معادل «نخبه» را «برگزیده» دانستند. در ساحت اندیشه نیز به فردی برگزیده و نخبه گفته می‌شود که عقلانیت نظری و عملی‌اش مورد اقبال عمومی قرار گیرد. در واقع عناصر تبدیل‌شدن یک شخص به نخبه و تمایزش از سایر افراد، استعداد طبیعی و هوش سرشار، همت و تلاش و پشتکار، و هدایت و توفیق الهی است. آنچه جامعه از یک فرد نخبه انتظار دارد این است که در کنار اهمیت به «ارزش‌های معنوی»، ظرفیت شخصی خود را تبدیل به ظرفیت ملی کند و توانایی‌های خود را در جهت حل مسائل کشور قرار دهد. بنابراین فرد نخبه، علاوه بر خودسازی فردی و رعایت ادب و پرهیز از فحاشی و بدزبانی، بایستی دارای قدرت تفکر و بهره‌گیری از منطق استدلالی باشد. نخبه نباید ذهن و فکر خود را به آسانی در اختیار افراد، گروه‌ها و حتی رسانه‌ها قرار دهد که او را کانالیزه کنند. به همین دلیل، اگر محتوایی به دستش رسید را باید با نگاهی تحقیقانه و پرسشگرانه در چارچوب علمی قرار دهد. فضای نخبگانی، فضای نق‌زدن‌های عوامانه و هیجانی نیست؛ لودگی، خشونت و آدم‌کشی در قاموس فکری نخبه، جایی ندارد. اگر نخبه با پدیده و یا آسیب اجتماعی روبه‌رو شد، مسیر اعتراض و کنشگری اجتماعی وی، سمت و سوی علمی و مستدل دارد و نخبگان برای اعلام اعتراض به دیدگاه رقیب یا مخالف، میدان «گفت‌وگو» را برمی‌گزینند. نخبه جریان‌ساز است و سعی می‌کند با درنظرداشت اهداف و ارزش‌های جمعی، گفتمان‌سازی کند. دانیال بصیر، سردبیر پایگاه تحلیلی فکرت #نخبگان @cafe_fekr