بسم الله الرحمن الرحیم ✍️فقر حقیقی! فقر در زعم خیلی‌ها به معنای سلب و به بار منفی آن حمل می‌شود ، به گونه‌ای که اولین معنای که برای فقر به ذهن انسان متبادر می‌شود تهی بودن و نداشتن است و سریعاً آنچیزی که به عنوان موید از آن استفاده می‌شود روایات و احادیث و آیاتی در مورد عدم فعالیت و تنبلی به ذهن می‌آید و به عنوان اکتسابی تلقی می‌شود روایاتی مانند مَنْ‏ وَجَدَ مَاءً وَ تُرَاباً ثُمَ‏ افْتَقَرَ فَأَبْعَدَهُ‏ اللَّهُ(قرب الاسناد، ص ۱۱۵.) ، امام کاظم«سلام‌الله‌علیه» می‌فرمایند: إِنَّ اللَّهَ جَلَّ وَ عَزَّ یُبْغِضُ الْعَبْدَ النَّوَّامَ الْفَارِغَ (الکافی،ج‏ ۵، ص۸۴.). أَلَا وَ إِنَ‏ مِنَ‏ الْبَلَاءِ الْفَاقَةَ وَ أَشَدُّ مِنَ الْفَاقَةِ مَرَضُ الْبَدَنِ وَ أَشَدُّ مِنْ مَرَضِ الْبَدَنِ مَرَضُ الْقَلْب‏. (توجه داشته باشید که فقر، بلای بزرگی است، و بلای بزرگ‌تر از آن، بیماری جسمی است و از آن شدیدتر، مریضی دل و روح انسان است.) (نهج البلاغه، حکمت ۳۸۸.) قطعا این موارد مورد نهی و ذم اهل بیت علیهم السلام و همچنین مورد مذمت عقل و عرف و جامعه می‌باشد و انسانی که به دنبال آسایش و آرامش و رفاه می‌باشد و برای اهداف خود همتی به خرج نمی‌دهد شامل این روایات و غضب ذات اقدس الهی و عقل بما هو عقل واقع می شود و چه بسا خسران آخرت و دنیا را به جان خود می‌خرد . اما در بعضی از موارد همین فقر مایه افتخار انسان است ! در روایتی از پیامبر اکرم سلام الله علیه می‌خوانیم : الْفَقْرُ فَخْرِی وَ بِهِ أَفْتَخِرُ، (عدّة الداعی، ص ۱۲۳.) و یا در روایتی ازامام‌صادق«سلام‌الله‌علیه»می‌خوانیم که در قیامت فقرا پیش از حساب و کتاب به بهشت می‌روند و می‌گویند: ما چیزی در دنیا نداشتیم که حساب آن را پس‌بدهیم(الکافی، ج‏۲، ص۲۶۵.) همه انسان‌ها حکما از کار و تلاش به اندازه مساوی بهرمند نمی‌شوند و همین طور شرایط همه انسان‌ها در عوالم کثرتی و مادی یکی نمی‌باشد شخصی پر عائله است ودخل و خرج این انسان با هم نمی خواند که قطعا این انسانهای پرتلاش باید به خود افتخار کنند که درصدد رسیدن به نان حلال تمام تلاش را کردند ولی به آن غنای که باید دست می‌یافتند ، نیافتند . بعضی از انسانهای دیگر با وجود ثروت زیاد و غنی از امورات دنیوی انسانهای فقیری می‌باشند! بزرگترین و حقیقی ترین فقر ،فقر فکری است که در عمل انسان‌ها هم تاثیر می‌گذارد ، لزوماً غنای فکری به مسایل موجود در ذهن گفته نمی شود بلکه فقر فکری آن است که انسان‌ها برای رشد و استکمال خود هر لحظه خسرانی را احساس کنند و درصدد رسیدن به آن از امورات مادی مایه بگذارند !! بر فرض مثال انسان غنی به دنبال جلب توجه و التفات حاضرین در یک جلسه به آن و تشرف ایشان به اول جلسه باشد که با وجود مال بسیار و ثروت زیاد مصداق بارز #فقرـ‌حقیقی هستند و همین طور اهل علم و دانش و هر آنچیزی که شرف واهی دارد ! بنگریم و نظر کنیم بر احوال خود که سفارش اسلام و مذهب همین موارد است ولاغیر. https://eitaa.com/Javadjafaiy1414

از نظر علمی چند نکته روانشناسی در خصوص ضرورت الزام اجتماعی به حجاب به موازات کار فرهنگی وجود دارد که به برخی از آنها اشاره می‌شود: ۱. گسترش بی‌حجابی به دلیل مکانیسم‌های عصب‌شناسی و هورمون‌شناسی (که در مقاله‌ای که در Iranian Journal of Psychiatry اخیرا چاپ کردم مفصلا شرح شده) سبب گسترش خشونت‌های اجتماعی می‌شود. پس اگر کسی فکر می‌کند با مهار نکردن بی‌حجابی آرامش جامعه حفظ می‌شود و اغتشاشگران کمتر تحریک به خشونت می‌شوند سخت در اشتباه است. ۲. از دیدگاه روانشناسی اجتماعی نظریه پنجره شکسته در قضیه حجاب صادق است. وقتی دیوار حجاب شکسته شد جرات اجتماعی برای تخریب بقیه آن افزایش می‌یابد و اهمال مراقبین هم افزایش خواهد یافت. ۳. از دیدگاه رفتارگرایی هر رفتاری که با تنبیه مواجه نشود گسترش خواهد یافت منجمله بی‌حجابی. دشمن از این موضوع خوب استفاده می‌کند و مرتبا باحجابان را تنبیه می‌کند و البته خروجی موضع‌گیری آنان هم همان است که دشمن خواسته است. ما چرا از حربه تنبیه نباید استفاده کنیم؟ زیرا روانشناسان غربی خود از تنبیه استفاده می‌کنند اما به ما القا می‌کنند که تنبیه روش تربیتی مطلوبی نیست تا بتوانند هنجارهای خود را به مرور به ما تحمیل کنند. در حالیکه ما در دین اسلام تنبیه داریم و در قالب حدود و تعزیرات و غیره اجرا می‌شوند. ۴. از دیدگاه تربیتی بهترین تنبیه منع یک پاداش است. در قانون اخیر حجاب برخورد با بیحجابان بسیار نرم طراحی شده، امکان اعتراض و لغو دارد، و از نوع جریمه مالی است یعنی حذف پاداش. ۵. با وجود آنکه متن قانون بسیار نرم و منعطف است ولی صرف وجود قانون مانند شمشیر داموکلس عمل می‌کند. به عبارتی سایه تنبیه خودش بازدارنده است ولو اعمال نشود. اما اگر اساسا هیچ قانونی وجود نداشته باشد باید منتظر تکثیر بی‌حجابی بود که عملا هم شاهد آن هستیم‌. ۶. باز از دیدگاه روانشناسی اجتماعی وقتی یک ناهنجاری به تعداد انگشت شمار وجود داشته باشد تکثیر آن به کندی اتفاق می‌افتد. این تکثیر تا جایی کند خواهد بود که به ترشولد یا آستانه جهش نرسد. معمولا وقتی ناهنجاری ۲۰ درصد افراد جامعه را گرفت به ترشولد می‌رسد و ناگهان همه‌گیر می‌شود. هر اهمالی که سبب شود ۲۰ در صد زنان جامعه بی‌حجاب شوند گناه بی‌حجابی قاطبه زنان را به گردن اهمال‌کاران خواهد افکند. من قتل نفسا ... فکانما قتل الناس جمیعا. ۷. عقب‌نشینی از قانون حجاب سبب تقویت یک تحلیل شناختی خطرناک در اغتشاشگران بالقوه خواهد بود: "نظام ترسیده" پس "نظام ضعیف شده" پس "الان وقت حمله است". دکتر سید علی مرعشی