چه جالب است ناز را می کشیم آه را می کشیم انتظار را می کشیم فریاد را می کشیم درد را می کشیم ولی بعد از این همه سال … آنقدر نقاش خوبی نشده ایم که بتوانیم دست بکشیم از هر آنچه که آزارمان می دهد:/ #شاملو

من پنـاهـنــده ام .. به مــرز های تنــت :) #شاملو

پیش از آنکه در اشک غرقه شوم؛ از عشق چیزی بگو.. #شاملو

تو را دوست دارم و این دوست داشتن حقیقتی است که مرا به زندگی دلبسته می کند #شاملو

مرهم زخم‌های کهنه ام کنج لبان توست …! بوسه نمی‌خواهم، چیزی بگو! #شاملو

برای من، برای دردهایم، برایِ ما، برایِ این همه تنهایی، کاش خدا کاری کند... #شاملو

من برای آنکه چیزی از خود ‏به تو بفهمانم ‏جز چشمهایم ‏چیزی ندارم… #شاملو

‌‏و دایره‌ی حضورت جهان را در آغوش می‌گیرد... #شاملو

حلاج شدم ولی به کفرم سوگند، دلتنگِ تو بودم که مرا دار زدند... #شاملو

اگر می‌دانستم پس از آن همه رنج ها و نابسامانی‌ها تو را میتوانم داشته باشم‌، بدون شک با اراده‌ی آهنین‌ تری تحملشان‌ میکردم. #شاملو

با حیرت و شگفتی و ناباوری نگاهت می‌کنم و تو می‌گویی: "اوه، این طور نگاهم نکن!" در صورتی که این نگاه کردن نیست، یک جور هجی کردن است... دست روی صورت و چشمهایت می‌کشم؛ بیشتر پیشانی‌ات را لمس می‌کنم و تو می‌گویی: "اوه، آخه این چه کاریه" و من دستم را پس می‌کشم؛ زیرا اگر به تو بگویم که "لمست می‌کنم تا باورم شود که در خیال نیستی و در واقعیتی"، حرف مرا به تعارفی حمل می‌کنی. اما حقیقت همین است: تو تنها پیروزی حیات منی. در تو بود که عشق را از حقیقت تمییز دادم. _نامه‌ی #شاملو به آیدا اردیبهشت ۱۳۴۲