جای خالی دیپلماسی اقتصادی در روابط ایران و سوریه کمتر کسی است که نداند روابط تهران و دمشق، روابطی دیرینه، پایدار و راهبردی است. در هشت سال دفاع مقدس، سوریه از معدود کشورهایی بود که در کنار ما ایستاد و ایران نیز در نبرد سنگین هشت ساله دمشق و داعش، متحد خود را تنها نگذاشت. ​​​​​​​اما پس از این جنگ بود که روابط دو کشور به صورت جدی تقویت شد.  تهران همچنان، به عنوان بزرگ‌ترین حامی دولت قانونی سوریه از سال ۲۰۱۱ تاکنون باقی مانده است. اکنون درهای اقتصادی سوریه به دلیل اعتماد مضاعف به ایران به روی تهران باز شده است. سفر دکتر رئیسی در اردیبهشت سال جاری به سوریه و سپس حضور امیرعبداللهیان در سفر دوره ای در منطقه به گسترش جدی دیپلماسی اقتصادی منجر شده است. بدیهی است سوریه دروازه اقتصادی بزرگی برای رشد تجارت دو کشور است. ایران می‌تواند به کمک سوریه بخشی از مشکلات اقتصادی خود را حل کند. تاکنون ایران در سیاست خارجی و سیاست دفاعی خود در تعامل با سوریه بسیار موفق عمل کرده است، اما متأسفانه به‌درستی نتوانسته از ظرفیت عظیم تجاری این منطقه بهره ببرد. نکته مهم آن‌جاست که به گفته سفیر جمهوری اسلامی ایران در سوریه، فشار همه‌جانبه نظام سلطه جهانی با محوریت آمریکا و شرایط سخت تحریمی در سوریه سبب شده تقریباً هیچ کشوری به جز ایران، نتواند با سوریه ارتباط داشته باشد. و این بدین معناست ایران، هم از اعتماد و پایگاه اجتماعی خود در سوریه و هم از نظر شرایط خاص استراتژیک خود، می‌تواند روابط جدی را طرح‌ریزی کند. زمینه‌هایی نظیر کشاورزی، نساجی، منابع معدنی، کود شیمیایی و زیرساخت‌های صنعتی و فنی و فناوری و ساخت و ساز می‌تواند تحولات جدی را در سرمایه‌گذاری دو کشور رقم زند.   جای تأسف است که میانگین صادرات ایران در ۱۰ سال اخیر به سوریه ۱۸۸ میلیون دلار بوده که این رقم برای ترکیه حدود یک میلیارد و ۸۴۷ میلیون دلار بوده است. همچنین صادرات ایران به سوریه که در سال ۲۰۲۲ به ۲۴۳ میلیون دلار می‌رسید در مقابل صادرات ۲ میلیارد و ۲۳۴ میلیون دلاری ترکیه به این کشور، باز هم مؤید اختلاف ۱۰ برابری سالانه در استفاده از بازار صادراتی سوریه است. البته باید تأکید کرد در حال حاضر به‌دلیل تخریب زیرساخت‌های ارتباطی در سوریه، زیرساخت‌های دریایی میان تهران- دمشق فعال است و این فرصت مناسبی است تا از طریق دریا، مبادلات تجاری ما رونق جدی بگیرد. اما چنان‌که رئیس سابق سازمان توسعه تجارت و مسئولان اتاق بازرگانی اذعان کرده‌اند، مهم‌ترین موانع توسعه تجارت ایران و سوریه عمدتاً در سه بخش؛ حمل‌ونقل لجستیک، انتقال پول به دلیل تحریم دو کشور و  مشکلات تعرفه‌ای است که با سفر اخیر دکتر رئیسی بخشی از این مشکلات مرتفع شده و تأسیس بانک مشترک و زیرساخت پرداخت مستقل، بیمه، تجارت آزاد، گمرک و مباحث گمرکی در دستور کار قرار گرفته و تا حدودی اجرایی شده است که می‌توان امید به توسعه دیپلماسی اقتصادی دوکشور در آینده نزدیک داشت.  با توجه به پایگاه اجتماعی ایران و به‌خصوص مدافعان حرم و مستشاران کشورمان حتی می‌توان به ارتقای روابط فرهنگی دو کشور امیدوار بود. هرچند که با توجه به عرب زبان بودن مردم سوریه، کشورهای عربی در ارسال کتاب‌ها و اقلام فرهنگی قوی‌تر عمل کرده‌اند و این مسئله می‌تواند در آینده تعارضات هویتی را برای مردم به همراه داشته باشد. البته این قضیه به ضرر ایران نیز خواهد بود؛ چون فعالیت‌های فرهنگی پایه روابط دو کشور است و اگر مردم از حیث فکری و فرهنگی قرابتی با کشورهای هم‌پیمان خود نداشته باشند، روند همکاری‌ها نیز روند نزولی به خود خواهد گرفت. از نظر دیپلماسی فرهنگی نیز به دلیل خالی بودن عرصه، ایران می‌تواند در کنار دیپلماسی اقتصادی، روابط فرهنگی خود را نیز توسعه دهد. #زینب_اصغریان https://www.qudsdaily.com/Newspaper/item/83325 ‎➖➖➖➖➖➖➖➖➖ 🌐 قرن مستضعفین @Cen_Mostazafin

مشارکت در انتخابات و افزایش امنیت ملی #زینب_اصغریان یکی از بنیان‌های اصلی مردم‌سالاری، مشارکت در انتخابات است. امنیت ملی نیز عرصه‌ای است که متأثر از ثبات داخلی کشورهاست و چنانچه این ثبات حفظ نشود و یا مخدوش شود، حیات سیاسی جامعه، با چالش جدی مواجه خواهد شد. ممکن است عده‌ای در این مقوله که انتخابات امنیت‌ساز است تشکیک کنند، اما در برخی نظریات روابط بین‌المللی مانند مکتب کپنهاک به صراحت اعلام شده مردم و دولت، مراجع اصلی امنیت هستند. حتی برخی از مکاتب روابط بین‌الملل از « امنیت انسانی» نیز سخن گفته‌اند. وقتی از امنیت انسانی صحبت می‌کنیم، دایره امنیت گسترده‌تر می‌شود و همه تهدیداتی که بر مردم یک کشور وارد شود را دربرمی‌گیرد. مشارکت نکردن نیز به نوعی تهدید امنیت انسانی محسوب می‌شود؛ چرا که درواقع منجر به شکاف میان مردم و دولت و انسجام ملی می‌شود و در این صورت است که دشمنان به‌راحتی می‌توانند امنیت کشور را خدشه‌دار کنند. در وابستگی مفهوم مشارکت به مفهوم امنیت ملی، همین بس که انتخابات می‌تواند جایگزین شورش، اعتراض و اغتشاش و حتی نافرمانی مدنی شود. کارویژه اصلی انتخابات، مشروعیت‌بخشی به نظام حاکمیت است که با گردش نقش میان نخبگان، شرایط را برای حفظ ثبات و امنیت ملی فراهم می‌آورد و یکی از کارویژه‌های دولت بازتولید امنیت است. «هانتینگتون» نیز به‌درستی اذعان می‌کند مشارکت در انتخابات به‌دلیل افزایش ضریب حکمرانی خوب، می‌تواند به ایجاد فرصت‌های جدید برای تثبیت نظام تبدیل شود. انتخابات به نوعی کنترل‌گر و سوپاپ اطمینان حاکمیت محسوب می‌شود و در صورت نبود مشارکت مطلوب، فرصتی برای مداخله بیگانگان ایجاد خواهد شد. سال گذشته آمریکایی‌ها تلاش کردند با تبدیل فضای متشنج داخلی به سمت هرج و‌مرج در داخل کشور و حتی تجزیه ایران پیش روند که همراهی احزاب تجزیه‌طلب دموکرات و کومله با معترضان در اوج فتنه (زن، زندگی، آزادی) در اشنویه در این دسته قرار می‌گیرد. ازسوی دیگر تجربه نشان داده است نبود انسجام داخلی، ارتباط جدی با تحریم‌ها علیه ایران نیز دارد. با اعتراضات جدی علیه حاکمیت ایران، تحریم‌ها نیز افزایش یافت. آمریکا در مهر ۸۹ دستور اجرایی ۱۳۵۵۳ را با عنوان نقض حقوق بشر و مشخصاً به علت فتنه سال ۸۸ صادر کرد و تعدادی از ایرانیان را در لیست تحریم گذاشت. در گام‌های بعدی بانک مرکزی ایران و خرید نفت خام از ایران طی «قانون اختیارات دفاع ملی برای سال مالی ۲۰۱۲ » تحریم شد و در «قانون آزادی و مقابله با ایران» شرایط سخت‌تری بر همکاری با نظام بانکی ایران، افراد و نهادهای تحریم شده ایرانی ایجاد شد. برخی کارشناسان معتقدند باوجود تهدیدات مکرر بوش، علت حمله نکردن آمریکا به ایران پس از افغانستان، مشارکت بالای مردم در انتخابات ریاست جمهوری ذکر شده است. در حوادث و اتفاقات شهریورسال گذشته نیز کشورهای غربی و آمریکا از تحریم‌ها هم به عنوان ابزار دیپلماتیک برای فشار بر ایران و هم به عنوان جنگ اقتصادی استفاده کرد. علاوه بر افراد، شرکت‌های مختلف ایرانی توسط وزارت خزانه‌داری آمریکا و اتحادیه اروپا همزمان با روز جهانی زن تحریم شده‌اند. البته این تحریم‌ها خود بازتولیدکننده اغتشاش است و می‌تواند به‌صورت ادواری سبب تشدید نافرمانی‌های مدنی و آشوب در کشور شود و جایگاه ایران را در سطح منطقه کاهش دهد. از طرف دیگر، انعکاس گسترده و فضاسازی علیه جمهوری اسلامی در فتنه(زن، زندگی، آزادی) سبب شد جایگاه ایران در افکار عمومی جهان و حتی نهضت‌های آزادی‌بخش کاهش یابد و چنانچه عملیات طوفان‌الاقصی اتفاق نمی‌افتاد، ایران نمی‌توانست جایگاه خود را در منطقه ارتقا دهد و همچنان گوشه رینگ باقی می‌ماند. https://qudsdaily.com/Newspaper/item/83530 ‎➖➖➖➖➖➖➖➖➖ 🌐 قرن مستضعفین @Cen_Mostazafin