عه این زنه رو پیدا کردم

مد الآنم

امشب بلاخره بعد از مدتها دیدمش واقعا اون چیزی که انتظار داشتم نبود .

خیلی شلوغ شده بود داستانش و جا به جایی ها زیاد شده بود این جذابیت داستانو کم کرد

سکانس هاشم مثل نسخه قبل کیفیت خیلی گادی نداشتن

اما اینجاش از خنده شهید شدم😂🤣🤣

📪 پیام جدید 💬‏شهیدصدرزاده‌می‌گفت: وقتی‌کارفرهنگی‌راشروع‌میکنید بااولین‌چیزی‌که‌باید‌بجنگیم خودمان‌هستیم✨🌱 #دایگو

📪 پیام جدید 💬 #دایگو

جناب سنترال یکی از بچه های احتضار استدلالش یا همون برداشتش اینه آدما قلبشون رو تقدیم فرد دیگه ای میکنن و میشن بازیچه دست اونها

اما اینا برای فروشن فکر نکنم منظورش بازیچه شدن باشه🤔🤔🤔

نمیدونم چرا دیگه اسبابازی تفنگم مثل قبل کار نمیکنه... قبلا که بچه تر بودم ادم میکشت،جاسوسای تو خیابون رو با یه تیر به فنا میداد،ادم فضایی هایی که تو جمعیت مخفی بودنو فقط منه 8 ساله میتونستم ببینم رو با یه تیر سقط میکرد... الان دیگه حتی دود هم نمیکنه....،عجیبه بچه بودم کارام ساده تر بود،تنها وظیفه ای که داشتم این بود که اخر روز که ازم میپرسیدن"خوش گذشت؟"،بگم "اره". عجیبه الان که فکر میکنم هیچی معنی نداشت،روابط بچگی رو حتی اگه قطار زیرش میگرفت هم چیزیش نمیشد،الان همه روابطم به نازکی تار عنکبوته...،ایکاش حداقل به سفتیش هم بود... از وقتتی که بزرگ تر شدم،معنی خیلی از کلمه ها عوض شده،دیگه "دختر"اون بار معنایی قبلو نداشت،"پسر"دیگه مثل قبل معنی نمیداد،همچی ترسناک و چندش شده بود... مسعولیت قبلیم که داشتن یروز خوب بود،الان شده بود یسری کارا که تو فیلم باشگاه مشت زنی نقض میشد.... حس میکنم مغزم به افکار قلبم معتاد شده،البته طبیعیه،کی بجز قلب میخواد ساقی مغز باشه؟ خیابونا،کوچه ها،جاها همه تکراری شدن،حتی دیدن رنگ اجر و اسفالت هم انقدر تکراری شده که حالمو بهم میزنه... ادما مثل یه جریان از تیغ ریش تراشی،حرکت میکردن و با افکار و قضاوت هاشون هر ماهی که خلاف جهت جریان شنا میکرد رو تیکه پاره میکردن.. ولی گمونم من یه کشتی بودم،شاید یه کشتی شکسته... بیخیال این حرفا ساعت 3 صبح،مطمعنم خستت کردم،منی که تو اینه ای... ولی اگه میشد یه ارزو کنم....ایکاش برا اخرین بار تفنگ کاغذیم یه گوله شلیک میکرد... پایان نویسنده: @mandible

حتما بخونید خیلی زیباست 🥲