چاخته
🔍 کیا نِ می دونن اینجا کجاست؟ شاید بازارش معروف باشه، اما امروز از یه زاویه دیگه بش نگاه می کنیم. 🏝
🔍 بندر گناوه که در گذشته به آن جنابا، گنابا و گنوه میگفتند و به گندابه، جانابه، گنفه، گنافه و گنبه هم معروف بوده، از قدیم اقتصاد شکوفایی داشته و محلی بوده برای رفت و آمد کشتیها و بازرگانان.
شهر گناوه که حالا اقوام مختلفی از لر و عرب و ریشه دشتی در آن زندگی میکنند، در جنوب گناوه قدیم واقع شده، جایی که تنها از آن ویرانههایی از طاق نماهای سنگی باقی مانده است.
در بندر گناوه دیدن اینجاها را هم حتما در برنامه بگنجانید:
ساحل ماسهای روستای چاهک که جنگلهای انبوه و دست کاشت دارد. این ساحل در نزدیکی گناوه واقع شده.
بنای امامزاده سلیمان بن علی از فرزندان امام سجاد (ع) و بنای بی بی مریم، تل گوری و شاه صدرالدین که از بناهای تاریخی و مذهبی گناوه اند و بیشترشان در وسط شهر واقع شدهاند هم در لیستتان قرار دهید.
بنای “آقا ابوالحسن” که قدمگاه حضرت عباس و امیرالمومنین (ع) هم دیدنی است.
بندرریگ ازتوابع شهرستان گناوه که شهرنشینی در آن چند قرن قدمت دارد و “میرمهنا” از مبارزان جنوب در مقابل اشغالگران پرتغالی در آن زندگی کرده و جزیره مستر و میرمهنا از جاهایی است که در سفر به گناوه حتما باید دید.
در گناوه چی بخوریم؟
از بهترین رستوران های گناوه رستوران سلطانیه است که مسافران این شهر معتقدند کیفیتش در حد بهترین رستوران شهرهای بزرگی چون تهران است. موسیقی محلی از ویژگیهای خوب این رستوران است و از غذاهایی که باید حتما اینجا امتحان کرد ماهی شکم پر و قلیه ماهی است. این رستوران در خیابان جمهوری اسلامی، فرعی ۱۲ جنوبی واقع شده.
همچنین سفره خانه شبستان بالاتر از مسجد نبی و کنار تامین احتماعی سابق که یک نوع دمپختک گناوهای با ماهی به اسم لخلاخ سرو میکند و رستوران آلنوش در انتهای خیابان شیلات که به شکل کشتی است و میتوان از پنجره هایش ساحل را دید، از رستوران های خوب بندر گناوهاند. خوردن غذاهای جنوبی و انواع و اقسام ماهی در این رستوران ها تجربه نابی را میتواند برایتان رقم بزند.
🏝 @chakhteh
چاخته
🔍 قلعه آقاخان لیراوی مربوط به دوره قاجار است. 📌 روستای حصار- شهرستان دیلم 🏝 @chakhteh
🔍 پوشش سقف از بوریا و چوب بسیار محکمی به نام چندل جهت تیرپوش استفاده شده است. اتاق ها از چوب ساج بوده و از ملاطی محلی به نام چاری نیز استفاده شده است. در قسمت پایین ساختمان زیر زمین هایی درست شده که مخصوص مرغ و خروس و قسمتی مربوط به نگهداری گندم و جو برای سال آینده بوده است. این ساختمان که در حقیقت حیاط اندرون خان بوده، دارای چندین قسمت مختلف می باشد. قسمت آشپزخانه، نان پختن، خدمت گزاران، قسمت مخصوص تهیه ماست و جمع آوری روغن و کره و قسمتی نیز مخصوص زندگی سپاهیان بوده است. ارتفاع ساختمان بیش از 7 متر است. این بنا از قلاع زیبای حاشیه خلیج فارس است که در بزرگی و وسعت چشم گیر است .
🏝 @chakhteh
چاخته
🔍 پل مشیر دالکی 🔸 رود دالکی،از رودخانه های جاری در استان فارس و بوشهر است. 🏝 @chakhteh
🔍 رود شاپور،در کازرون فارس از چشمه زنجان سرچشمه گرفته است و در تنگ چوگان به چشمه ساسان متصل می شود و به سمت استان بوشهر ادامه مییابد.این رودخانه در استان بوشهر به رود دالکی میپیوندد و با نام رود حله به خلیج فارس میریزد.
رود دالکی،از رودخانه های جاری در استان فارس و بوشهر است. طول این رودخانه دائمی به 225 کیلومتر و شیب آن به 8/0 درصد می رسد. این رودخانه از ارتفاعات بین دریاچه فامور و دشت ارژن در غرب شیراز سرچشمه میگیرد و پس از عبور از شهرستان کازرون و دریافت آب رودخانههای سرخون و شیرین رود به جانب جنوب غربی جریان مییابد و وارد دشتستان میشود.
🔸 جغرافیا نویسان نام قدیم این رود را اخشین گفتهاند. این رود در قسمت علیا به جز درحوالی برازجان به دالکی شهرت دارد ولی پس از دریافت آب شاهپور، حله نامیده میشود.
🔸 در سال ۱۲۸۶ ه. ق ابوالحسن خان مشیرالملک شیرازی که از افراد خیر و نیکوکار بود پل معتبری از سنگ و ساروج در چند کیلومتری شمال شرقی دالکی بر روی این رودخانه احداث کرد که در ابتدا محل عبور و مرور قافلهها بود سپس اتومبیلها از این پل استفاده کردند. رود فصلی معروف آردو نیز در شهر برازجان واقع شده است.
🏝 @chakhteh
7.78M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🔍 دماماتون آماده کردین یا نه؟
استاد محمد رضا اردشیری که سالهاست دمام میسازن و تعمیر می کنن.
🏝 @chakhteh
چاخته
🔍 دماماتون آماده کردین یا نه؟ استاد محمد رضا اردشیری که سالهاست دمام میسازن و تعمیر می کنن. 🏝 @chak
🔍دمام از بخشهای زیر تشکیل شدهاست:
🔸 پیپ، به بدنه استوانهای شکل دمام بدون پوست بند و چمبره اطلاق میشود. پیپهای یک تکه چوبی را کلاً به «پیپ گُرمی» میشناسند. پیپ گُرم، قطعهای از تنه یک درخت است که درون آن را خالی مینمودند و روی آن را صیقل داده و برای استحکام و زیبایی روی آن را روغن ورنیس میزدند.
.
.
🔸 چمبره (چمپره)، حلقهای است از جنس میلههای باریک فلزی یا نیهای خاص به نام بمبو، نی باز یا خیزران که آن را مدور میسازند. برای اینکه این نی قابل انعطاف باشد، آن را در آب میگذارند تا نرم شود، سپس آن را مدور کرده با بند دو سر آن را میبندند و اصطلاحاً آن را «لکهپیچی» میکنند. این عمل که به معنی پیچاندن تکههای پارچه یا الیاف به دور چمبره میباشد، آنقدر ادامه مییابد تا قطر نی یا میله به حدود سه سانتیمتر برسد. هر دمام چهار چمبره دارد، که دو تا دو تا هم اندازهاند. چمبرهای که ابتدا بر روی پوست قرار میگیرد باید کوچکتر باشد. چمبرهها در کل باید اندکی از دهانه دمام بزرگتر باشند. چمبرهها در کل به منظور نگهداری پوستها در نظر گرفته میشوند تا بتوان توسط بندی که در آن میگذرانند پوست دمام را کشید و دمامها را کوک کرد.
.
.
🔸 پوست، برای ساخت دمام معمولاً از پوست بز پس از دباغی و زایل کردن موها استفاده میشود، هرچند گاهی در گذشته از پوست آهو نیز استفاده شدهاست.
.
.
🔸 بند، برای ساخت دمام از بندهای الیافی استفاده میشود. این الیاف معمولاً از محصول درختهای خرما یا نارگیل است که از انواع آن میتوان بند گش یا کمبال را نام برد. این نوع بند را نیز از کشورهای آفریقایی یا شهر بمبئی میآوردند.
🏝 @chakhteh