روی تخت دراز کشیده بودم. این دنده آن دنده شدم که بلند شوم. صدای در حیاط گوشم را نواخت.
یکی در را باز کنه، حالم خوش نیست نمی تونم بلند بشم ببینم کیه.
هیچ کس نیست. ای خدا دوباره تنهایم گذاشتند. کجا رفته اند؟ برگشتند حسابشان کف دست شان می ذارم.
در را گشودم. دختری سفید روی با موهای فرفری را دیدم.خندان قدم به خانه گذاشت. هاج و واج در را بستم.
مادربزرگ از سمت دیگر خانه به سمت دختر دوید.
ننه ننه کجا می روی ؟ این دختر کیه ؟ چکارش داری ؟
اصلا مرا نمی دید. دختر از دستش به سمت پله های پشت بام فرار کرد.
خواهرت را کشتی!
در خانه را باز کرد و کنار کوچه نشست.
بی بی رباب همسایه رو دیدم که داشت از کوچه می گذشت مادربزرگ را که دید ایستاد.
چطور شده؟ چرا رنگت پریده؟
بچم مرد.
خدا نکنه. چطور شده؟
همش تقصیر این دختر سر به هواست.
داشتم اتاقو جارو مکردم دیدم از پستو صدا میاد. همین که به سمت پستو رفتم. بچه بیحال وسط سبدی که درتغار له شده بود بیحال افتاده بود.سیاه شده بود. بلندش کردم و با مشت به کمرش کوبیدم.به سمت مادرش که داشت در حیاط ظرف می شست دویدم. نفس بچه بالا آمد.
حالا کجا هستند؟
رفتند بیمارستان.
من چکار کردم که مخوای بزنی؟
ننه نگاهش به سمت پشت بام چرخید.
باز رفتی اون بالا!
تو پشت بوم رفتی خواهرت رو ندیدی؟
نه به خدا ندیدم.
خدا کنه باکیش نشده باشه.
دخترک که فهمید چه شده سرش را زید انداخت و گفت: به من چه. من اصلا ندیدمش.
چی چی مگی. دستم بهت برسه میدونی چکارت مکنم.
نگاه ننه برق زد. به سمت راست کوچه دوید. مادرم را دیدم که بچه به بغل مادرش را در آعوش گرفت.
هاج و واج مانده بودم. مادرم مگه بیمارستان بستری نبود. اینجا چه می کنه. اون بچه کیه؟ ...
قطرات آب را بر صورتم حس کردم.
بابا بابا مامانی هوش آمد.
#خاطره_داستان
