.        ✳بسم رب العظیم✳ #پائیزدان_قرخ_بش_گئدن👌🍀 الحمدُ لله وَ لَه الشُّکر که پانزدهم  آبان ماه از راه رسید و نعمت خداوندی ریزش و هوا  خیلی  مطبوع  و  دلپذیر میباشد 🍀👌 یکی از  تقویمهای محلی و اوقات مهم 《🍂 پایُیزدان  قرخ بش گِدَن🍁 》می باشد وقتی که  #پانزدهم_آبانماه فرا  می رسید و فصل پائیز به نیمه و نصفه می رسید  می گفتتد : 🍁 قرخ بِش پایُزدان گِدّی !🍁 . اگر پائیز آرام و خوش هوا می شد و گوسفندان و احشام تا ۴۵ روز از پائیز در صحرا  میچریدند  حشمداران و کشاورزان اظهار خوشحالی می کردند و شکر  خدا را  بجا می آوردند. چون یکی از علل حدوث قحطی و مجاعه  این رود که  زمستان و برف و سرما از اوائل پائیز  از راه می رسید و سرمای زود رس  و برف  امان نمی داد که مردم انبارها را بخوبی پر از آذوقه و علیق نمایند و از طرفی هم  حیوانات ( گوسفند و گاو ...)  از صحرا چریدن باز می ماندند و زودتر از موعد وارد طویله می شدند و هرچه در انبار بود می خوردند و آذوقه و علف و علیق و کاه و یونجه  تا عید دوام نمی آورد  و حیوانات از بین می رفتند و از دیگر سو  کندو های گندم و آرد نیز  زودتر به اتمام  می رسید  و  این مسائل باعث می شد که  قحطی بیاید بنابراین  قرخ بِش پایُز دان گِدَن  ( پانزدهم آبان ماه ) از جهاتی براشون خیلی  مهم و حیاتی بود . و خیلی از حساب و کتابها را بر مبنای قرخ بِش پایُئزدان گِدَن  ؛ قرار می دادند. حتی با چوپان بعضاً  شرط  میشد که  تا پانزدهم آبان ماه باید  گوسفندان را به صحرا ببرد. و یا اینکه  قرار داد اولیه را تا اول مهر ماه ( پائیز ) می بستند و شرط میکردند که اگر هوا مناسب شد باید مجدداً با  حق الزحمهء معین  تا پایُزدان  قرخ بِش گِدَن ( ۴۵ روز دیگر) گوسفندان را ببری.   در بعضی مواقع هم وقتیکه اول پائیز قرار داد به اتمام می رسید دامداران در بین خودشان  نوبت می کردند 《 🐑 #داوار_نوباتو 🐐》که خودش یک بحث نسبتاً مفصلی دارد. ففط خواستم به یک تقویم کشاورزی و فرهنگ منطقه اشارتی داشته باشم، 🍂🍁🍂🍁🍂🌺🍁🍂 ✍: @channelsangak