#استوری_محلی غمگین #مادر🌴🥀🌴 ترجمه 👇👇 من به قربان پاهای خسته ات و دستان لاغرت مادر یه شب خوابتو دیدم مادر دیگه خواب به چشمان نمیاد 🌴🥀🌴

شھیدحججۍمیـگفت:↯ یھ‌وقتـایۍ‌دل‌ڪندن‌از یھ‌سـرےچیـزاۍِ"خـوب" باعـث‌میشھ... چیـزاۍِ"بهترے" بدسـت‌بیاریم.. بـراے‌ِرسیـدن بھ مھـدےِ‌زهـرا"عج" از‌چـۍ‌دل‌ڪندیم؟!🖐🏻:) #تلنگر 🌴💎🌹💎🌴

🌴💎🥀💎🌴

امدم گریه کنم، حوصله ام را داری؟ 🌴💎🌹💎🌴

#استوری🌴💎🌴

کوچه رنگی😍 پیکان وانت نبود باور نمیکردم ایرانه😉

👌👌👌👌وقتی پروفسور دینانی سطح سواد و دیدگاه یک سلبریتی (احسان کرمی ) به زندگی را زیر سوال می برد!!!

❖ وقتی آدمها فقط 🍂🌼 "هنگام نیاز" به یاد شما می افتند ناراحت نشوید... به خودتان ببالید که مانند یک شمع در "هنگام تاریکی" به ذهن آنها خطور میکنید... 🍂🌼 ❖

✨﷽✨ 🌼تشویق فقط شکلات دادن نیست! ✍شما پیوسته واژه‌هایی مانند «تشویق» و « پاداش» را برای تقویت کارهای خوب کودک می‌شنوید. در وهله‌ی نخست به ذهن بسیاری از والدین خطور می‌کند که منظور از #تشویق و #پاداش، استفاده از #مادیات است؛ مانند دادن یک اسباب‌بازی یا شکلات؛ در حالی که بی‌زحمت‌ترین اما موثرترین و پایدارترین تشویق، دادن #حس_افتخار به کودک است. وقتی سلمان کوچولوی سه‌ساله به پدرش که تازه از سر کار برگشته بود سلام کرد، مادر به او گفت: «وقتی به بابا سلام می‌کنی، خیلی خوشحال می‌شوم. با خودم می‌گویم چه پسر خوب و فهمیده‌ای دارم. من به داشتن پسری مثل او افتخار می‌کنم». در این‌جا مادر نخست رفتار سلمان را توصیف کرد( وقتی به بابا سلام می‌کنی)؛ سپس احساس درونی خود را شرح داد( خیلی خوشحال می‌شوم)؛ و در ادامه او را تکریم کرد( با خودم می‌گویم چه پسر خوب وفهمیده ای دارم. من به داشتن پسری مثل تو افتخار می‌کنم). در واقع مادر سلمان طی عبارتی کوتاه، سه نوع از بهترین و موثرترین اصول تربیت کودک را به کار گرفت: 1. توصیف رفتار مطلوب کودک؛ 2.بیان احساس خود درباره‌ی آن؛ 3.دادن حس افتخار به او. 📕 برگرفته از کتاب «یک قدم تا باور» 📖 صفحات 45و46 👤 مبین صالحی، معصومه قلی زاده ‌‌‌‌

✍امام حسین(ع): هر کس حق عبادت خدا را به جا آورد،‌خداوند بیش از حد انتظارش به او عطا می‌کند. 📚بحار؛ ج68،ص184

✨﷽✨ #یک_داستان_یک_پند ✍مرحوم ملا احمد نراقی (ره) صاحب کتاب "معراج‌السعاده" در جوانی فرزندی داشت که بسیار دوستش می‌داشت. روزی فرزندش در بستر بیماری و مرگ افتاد و هیچ درمانی بر او اثرساز نشد. ملا احمد را تاب دیدن جان‌دادن فرزند نبود. از خانه خارج شد و در راه درویشی دید که عصایی در دست داشت. ملا گفت: «فرزندم بیمار است، دعایش کن.» درویش سه بار عصایش به زمین کوبید و یک بار حمد و سوره را خواند و گفت: «برو فرزندت خوب شد.» ملا احمد به خانه برگشت، دید کودکش نشسته و غذا می‌خورد. در حیرت ماند. هشت ماه گشت آن درویش را در جایی ندید. بعد از گذشتِ هشت ماه٬ او را دید و گفت: «ای شیخ! نفس قدسی داری، ولی کاش حمد و سوره را درست می‌خواندی.» درویش گفت: «حمد و سوره‌ام را پس بده اگر غلط است.» درویش سه بار عصا بر زمین کوبید و حمد و سوره را خواند و گفت: «برو خانه من حمد و سوره غلط خود را پس گرفتم.» ملا احمد به خانه آمد و دید فرزندش از دنیا رفته است. زار گریست و فهمید: خواندن حمد و سوره به ظاهر نیست؛ به معنا و نفس و باوری است که خواننده در آن می‌دمد.