✅ نظم، در مراعات اهميت‏ها و اولويت‏هاست. ما با حساب به كارهايى مى‏ پردازيم؛ ولى تمامى واقعيت در حساب‏هاى ما خلاصه نمى‏ شود و چه بسا حوادثى و يا ضرورت‏هايى ناخوانده، كه بر سر راه سبز شوند. ✅ در برابر اين ضرورت‏ها، نمى‏ توان سركشى كرد و در برابر اين پيچ و خم‏ها، نمى ‏توان كله شق و يك دنده بود؛ كه بايد از اوّل، با حساب احتمالات و بررسى شرايط گوناگون اقدام كرد. ✅ و در مرحله‏ ى بعد، آن‏جا كه واقعيت مشخص مى ‏شود و اهميت‏ها چهره مى ‏نمايد، آن‏ها را دنبال كرد و پس از انجام، به كارهاى ناتمام بازگشت. ✅ من براى بهداشت دهانم برنامه دارم. با تصادف و يا خطر مهاجمى روبرو مى ‏شوم. نمى ‏توان از اين حوادث و يا ضرورت‏ها چشم پوشيد و به سفيد كردن دندان‏ها پرداخت. ✅ من براى گچ كارى منزلم و تمام كردن كارهاى آن مى‏ كوشيدم، ولى با خرابى لوله ‏ها و فرو ريختن پايه ‏ها دست به‏ گريبان شدم. ✅ چه كار مى‏ توان كرد؟ كه ادامه ‏ى كار سابق، در واقع بر روى آب نقش زدن و بر روى خرابه‏ ها بساط پهن كردن است. 📚نامه های بلوغ، ص 182 🆔👉 @cheshmeyejarie

♦️♦️ ای کاش مادرش زنده بود‼️ ✅ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ عَلَيْهِ‏ السَّلَام‏ قَالَ: جَاءَ رَجُلٌ إِلَى النَّبِيِّ صَلَّى‏ اللَّهُ‏ عَلَيْهِ‏ وَ آلِه‏ فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ مَا مِنْ‏ عَمَلٍ‏ قَبِيحٍ‏ إِلاَّ قَدْ عَمِلْتُهُ فَهَلْ لِي مِنْ تَوْبَةٍ فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى‏ اللَّهُ‏ عَلَيْهِ‏ وَ آلِه‏ فَهَلْ مِنْ وَالِدَيْكَ أَحَدٌ حَيٌّ قَالَ أَبِي قَالَ فَاذْهَبْ فَبَرَّهُ قَالَ فَلَمَّا وَلَّى قَالَ رَسُولُ اللَّهِ لَوْ كَانَتْ أُمُّهُ. ✅ امام سجاد علیه السلام فرمود: مردى نزد رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم آمد و گفت: يا رسول الله هيچ كار زشتى نمانده مگر اینکه مرتکب شده ام، آيا راهی برای توبه دارم؟ ✅ پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود: آيا پدر و مادرت زنده اند؟ گفت: پدرم زنده است. حضرت فرمود: برو به او نيكى كن. ✅ راوی گفت: وقتی که آن مرد می رفت، حضرت فرمود: ای كاش مادرش زنده بود‼️ ✅ یعنی اگر مادرش زنده بود و به او نیکی می کرد، زودتر آمرزیده می شد. 📚 بحار الانوار ج 71 ص 82 💐💐 میلاد حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها و روز مادر و روز زن مبارک باد. ❌ نشر با ذکر منبع👇👇👇 🆔👉 @tavasolitabrizi

✅بعضى نظم را مراعات قراردادها حساب مى‏ كنند و نظم را مراعات ترتيب‏هاى قراردادى مى‏ شناسند؛ در حالى كه نظم، مراعات ترتيب‏هاى واقعى است؛ و حادثه ‏ها بر اساس اهميتشان رده بندى مى‏ شوند. ✅ منظم كسى است كه اهميت‏ها را مراعات كند، هر چند قراردادهايش بشكنند. ✅ كسى كه قرار گذاشته در فلان ساعت يك نفر را نجات بدهد، اگر اين اقدامش صد نفر را به مرگ بدهد، آيا او مى ‏تواند قراردادش را دنبال كند و به وعده ‏اش عمل نمايد⁉️ 📚 مسئولیت و سازندگی، ص 339 🆔👉 @cheshmeyejarie

🎤👈 حاج آقا حیدری 💟 استاد صفایی رحمة الله علیه روزی در اثر سیره رسیدگی اش به افراد و اهتمامش به حل مشکلات دیگران، دچار قرض شدیدی شد. 💟 به منزلشان که رفتیم، قدری در فکر بود. سپس برخاست و رفت. بعضی از دوستان گفتند: استاد گفته اند: اگر خیلی مستأصل شدم، خانه را می فروشم. 💟 در همین موقع یکی از دوستان که معمولاً خودش کمک می گرفت، وارد شد. وقتی پرس و جو کرد و مشکل حاج شیخ را شنید، گفت: من پولی دارم و حالا به آن نیاز ندارم. 💟 استاد بعد از ساعتی برگشت و خبر گشایش داده شد. یکی از بچه‌ها پرسید: کجا رفتید⁉️ 💟 پاسخ داد: حرم حضرت معصومه سلام الله علیها. پرسیدند: برای گشایش در قرضتان⁉️ 💟 حاج شیخ جواب داد: نه! برای این مسأله در مسیر، سر قبر مادرم رفتم. 💟 من این مسائل کوچک را از اهل بیت علیهم السلام نمی خواهم،از آنها باید خودشان را خواست. 📚 مشهور آسمان، ص ۸۵ 💐 میلاد حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها و روز مادر و روز زن مبارک باد. 🆔👉 @cheshmeyejarie

✅ من به خاطر اين كه به دو ساعت درسم برسم و درسم به هم نخورد، استاد يا همكلاسى خودم را كه سه هزار ساعت درس متراكم است با گلو درد رها مى ‏كنم. ✅ او با گلو درد مى‏ ميرد و يا تنهاى تنها و گرفتار هزار بغض و خستگى مى‏ شود كه چه؟ كه من منظم هستم؟ اين نظم است⁉️ ✅ حفاظت از يك ساعت و از دست دادن چهار هزار ساعت، اين نظم است؟ اين خود خواهى است. 📚 خط انتقال معارف، ص 125 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔷 زهد اسلامى زهد اخذ است نه زهد ترك. برداشتن و آوردن است نه رها كردن و رفتن. 🔷 از سلطنت كناره گرفتن نيست كه سلطنت را به چنگ آوردن است و از دنيا جدا شدن نيست كه از دنيا برداشت كردن است. 🔷 و قناعت اسلام به معناى كم به دست آوردن نيست، كه كم برداشتن و به همراهان رسيدن است. 🔷 قانع آن نيست كه روزى 5 تومان به دست مى ‏آورد؛ چون اين فقر است. قانع كسى است كه با تمام استعدادش كار مى‏ كند، و گرنه احتكار كرده و تمام داراييش را براى خدا خرج مى‏ كند، و گرنه اسراف كرده است. 🔷 قانع كسى است كه براى همه مى‏ كوشد و به اندازه ‏ى خودش برمى‏ دارد. 🔷 و اين است كه قناعت عزّت مى‏ آورد و ثروت مى‏ آورد. كوشش زياد و برداشت كم، ثروت و مساوات مى ‏آورد. 🔷 و طمعكار، كسى است كه براى خودش، فقط براى خودش جمع مى‏ كند و طبقات به وجود مى‏ آورد و اين است كه ذليل مى‏ شود و در دست طبقه ‏هاى ديگر به بدبختى مى‏ افتد، خواه يك نفر باشد و يا يك جامعه و يا يك سيستم حكومتى. 🔷 حكومتى كه فقط براى خودش سنگ به سينه زد ناچار ذليل مى‏ شود؛ چون ناچار طبقات به وجود مى ‏آيد و ناچار درگيرى پيش مى‏ آيد و در اين درگيرى ناچار شكست و ذلت پيش مى ‏آيد، كه: «ذَلَّ‏ مَنْ‏ طَمَعَ‏». قناعت در برابر طمع است نه در برابر غنا و بى‏ نيازى. 📚 اندیشه من، ص 69 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔶 استادى مى‏ گفت: مدير كسى است كه تمام افرادش را حركت بدهد و پيش براند. سرايدارش تا آخر سرايدار نماند. 🔶 و مى‏ گفت كه: مذهب از اين مديريت بركنار است؛ چون افرادش را به قناعت دعوت كرده است، ولى يك آمريكايى به تمام زمين هم قانع نيست. 🔶 گفتم كه مذهب آمده تا انسان را پيش براند و حركت بدهد تا حدى كه حتى به بهشت قانع نشود و بس نكند. 🔶 و اما اين قناعت؛ يعنى اين كه زياد كار كند و كم بردارد تا همه در رفاه و راحت زندگى كنند و اگر اين آمريكايى بيشتر از اين بكوشد و آنگاه به ديگران برساند، تازه در حد يك مذهبى كار كرده است. 📚 اندیشه من، ص 69 🆔👉 @cheshmeyejarie

✴️ زهد يعنى آزادى، مفهومى كه در اين آيه آمده است. «لِكَيْلا تَأْسَوا عَلى ما فاتَكُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتيكُمْ»؛ با تمامى دستاوردها خوشحال مباش و بدون همه اين‏ها رنجى مبر اين تعريف زهد و آزادى است. ✴️ زهد به معنى ترك نيست كه زهد دينى، زهد اخذ است: «ٍخُذُوا مِنْ مَمَرِّكُمْ لِمَقَرِّكُم‏» ؛ برداشتن و آوردن است، نه رها كردن و رفتن. ✴️ زهد با نداشتن برابر نيست. چه بسا فقيرى كه زاهد نيست و بى نيازى كه راغب نيست. زاهد، منتظر اداى امانت و رساندن بار مسئوليت است. ✴️ زهد موضع‏ گيرى مناسب است، نه موقعيت مناسب و يا نامناسب. حضرت على علیه السلام مى‏ گويد دنيا مثل خورشيد است: كسى كه به آن نگاه مى‏ كند كورش مى ‏كند و كسى كه با آن نگاه كند بينايش مى ‏سازد. ✴️ زهد اين است كه تو از محرك‏هاى غريزه و عادت كه محدود به تو هستند و در اين حوزه مى‏ جوشند فراتر بيايى؛ تنها به خودت محدود نشوى؛ مادامى كه در نجد يا يمامه گرفتارى هست، آرام نباشى. ✴️ زهد اين است كه به اندازه توانت بكوشى و به اندازه نيازت بردارى. زهد كم كار كردن نيست، كم برداشتن است. ✴️ زاهد از يهودى بيشتر مى‏ كوشد و از درويش كمتر بر مى‏ دارد و همين است كه توسعه مى‏ آورد و رشد صنعت و رشد عدالت را همساز مى ‏نمايد. ✴️ مادام كه تو در حصار خودت باشى، زياد به دست مى ‏آورى؛ ولى جمع مى ‏كنى و در كنار تو جمعى پريشان مى ‏مانند. ✴️ اگر از اين حصار آزاد شدى و از اين بند بيرون آمدى و به زهد و آزادى رسيدى، آن وقت همه در سفره‏ ى نعمت و قدرت و ثروت و اعتبار و عزت تو، سهم خواهند يافت و اين انگيزه‏ ى وسيع و گسترده، به توسعه صنعت و ثروت نزديك‏تر است. ✴️ كه مى ‏بينيم امام زاهدان عابد و آزاد مردان عاشق، چگونه در روز با تمامى دارايى نخلستان‏ها، حتى شكم خود را پر نمى‏ كند. مى‏ كوشد و بر نمى‏ دارد. ✴️ اين معناى زهد است و اين زهد، عامل توسعه و بروز ثروت و صنعت و باعث آبادى آب و خاك و زندگى و جمعيت و جماعت است. 📚 از معرفت دینی تا حکومت دینی، ص 219 🆔👉 @cheshmeyejarie

✅ براى آزادى از جلوه‏ هاى دنيا و رسيدن به زهد، مى‏ توان از شناخت‏هاى گوناگونى بهره ‏مند شد. ✅ شناخت عظمت انسان، شناخت وسعت هستى، شناخت عظمت الله و دستيابى به اين عشق بزرگتر، شناخت درد و رنج و تحول دنيا، شناخت مرگ و زندگى ديگر، شناخت حقارت دنيا و تجارت با آن، اينها وسايلى است كه انسان را از دنيا آزاد و در آن زاهد مى‏ سازد. ✅ تا آنجا كه از آمدن آن مغرور و از رفتن آن رنجور و مأيوس نمى‏ شود كه در اين آيه، حد زهد بيان شده: «لِكَيْلا تَأْسَوا عَلى ما فاتَكُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتيكُمْ». ✅ زهد در اين نيست كه دنيا از دست تو بيرون برود در حالى كه ريشه‏ هايش در قلب تو جاى گرفته. ✅ چه بسا كسى دست‏هايش خالى ولى سينه ‏اش سرشار از محبت دنيا باشد و چه بسا كسى دست‏هايش مشغول و سرشار ولى دلش فارغ از محبت و در انتظار دستور مصرف و در جست و جوى مورد مناسب باشد. ✅ زهد در اين حقيقت خلاصه مى‏ شود كه آمد و رفت دنيا دل تو را نلرزاند و در تو موجى ايجاد نكند؛ چون تو فهميده‏ اى كه دنيا رقمى نيست كه جمع و تفريقش تو را زياد و كم بنمايد و دنيا در مرتبه‏ى تو نيست كه در تو اثر بگذارد. 📚 قیام، ص 124 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔷 زهد اسلامى زهد اخذ است نه زهد ترك. برداشتن و آوردن است نه رها كردن و رفتن. 🔷 از سلطنت كناره گرفتن نيست كه سلطنت را به چنگ آوردن است و از دنيا جدا شدن نيست كه از دنيا برداشت كردن است. 🔷 و قناعت اسلام به معناى كم به دست آوردن نيست، كه كم برداشتن و به همراهان رسيدن است. 🔷 قانع آن نيست كه روزى 5 تومان به دست مى ‏آورد؛ چون اين فقر است. قانع كسى است كه با تمام استعدادش كار مى‏ كند، و گرنه احتكار كرده و تمام داراييش را براى خدا خرج مى‏ كند، و گرنه اسراف كرده است. 🔷 قانع كسى است كه براى همه مى‏ كوشد و به اندازه ‏ى خودش برمى‏ دارد. 🔷 و اين است كه قناعت عزّت مى‏ آورد و ثروت مى‏ آورد. كوشش زياد و برداشت كم، ثروت و مساوات مى ‏آورد. 🔷 و طمعكار، كسى است كه براى خودش، فقط براى خودش جمع مى‏ كند و طبقات به وجود مى‏ آورد و اين است كه ذليل مى‏ شود و در دست طبقه ‏هاى ديگر به بدبختى مى‏ افتد، خواه يك نفر باشد و يا يك جامعه و يا يك سيستم حكومتى. 🔷 حكومتى كه فقط براى خودش سنگ به سينه زد ناچار ذليل مى‏ شود؛ چون ناچار طبقات به وجود مى ‏آيد و ناچار درگيرى پيش مى‏ آيد و در اين درگيرى ناچار شكست و ذلت پيش مى ‏آيد، كه: «ذَلَّ‏ مَنْ‏ طَمَعَ‏». قناعت در برابر طمع است نه در برابر غنا و بى‏ نيازى. 📚 اندیشه من، ص 69 🆔👉 @cheshmeyejarie