🔶 با تفكر در مقدار استعدادها، مى‏يابيم كه انسان چقدر ادامه دارد و در نتيجه هستى تا كجا گسترده مى‏شود. ما از مقدار نفتى كه در چراغ است، مى‏توانيم حدود روشن بودنش را حدس بزنيم و از مقدار سوختى كه در ماشين است، حدود حركت آن را و ... 🔶 ما از استعدادهاى اضافى جنين در شكم مادر، كشف مى‏كنيم كه او براى نُه ماه نيست و براى اين محدوده نيست؛ چون او در آنجا بدست و پا و ... كارى ندارد. در آن محدوده به بيش از جفت، نياز نيست. در نتيجه ما از استعدادهاى عظيم انسان كشف مى‏كنيم كه براى اين محدوده‏ى هفتاد ساله نيست؛ چون بيش از اين حرف‏ها سرمايه دارد. 🔶 براى اين محدوده به فكر و عقل نياز نيست؛ كه غرايز اجتماعى در كندو، جامعه‏اى را ساخته كه هنوز انسان به آن نرسيده است. تضادها و استعدادها و پاى آزاد او، بى‏نهايت سرمايه است و در نتيجه انسان بى‏نهايت ادامه خواهد داشت و هنگامى كه انسان بى‏نهايت سرمايه داشته باشد و بى‏نهايت ادامه بيابد، جهان هستى تا بى‏نهايت گسترده خواهد بود و براى اين بى‏نهايت راه نه تنها به فكر و عقل كه به وحى هم نياز است؛ چون فكر و عقل ما به تمام راه احاطه ندارد و نمى‏تواند ما را براى اين راه دراز، آماده كند. 📚 مسئولیت و سازندگی، ص 157 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

💠 تو خدايى را مى‏بينى كه آگاه و مهربان است. به تو و هستى آگاهى دارد و به همه‏ى خلق مهربان است. اگر آن‏ها را نمى‏خواست، نمى‏آفريد. آيا اين مهربان آگاه، تو را با غريزه و فكر و علم و عقل و وجدان رها مى‏كند و در رابطه‏هاى تو و جهان، حكمى و دستورى نمى دهد؟ 💠 نكته همين است كه حجّت باطنى و عقل ما و غريزه و علم ما و وجدان ما، نمى‏توانند عهده‏دار ما باشند. ما در نظام زندگى مى‏كنيم و در اين نظام جهانى كه علم شاهد آن است، نمى‏توان بى‏ضابطه حركت كرد. كوچك‏ترين حركت و عمل ما، به دستور و برنامه‏اى نياز دارد كه با وجود ما و با ساخت و بافت جهان هماهنگ باشد. 💠 خدا انسان را رها نمى‏كند و با حجّت وحى، به عقل او كمك مى‏نمايد؛ چون علم ما محدود است و غريزه‏ى ما ناقص و آزاد و وجدان ما محكوم محيط و عادت و غريزه. 💠 ما با تمام هستى رابطه داريم و در اين رابطه، او ضابطه‏ها را همراه رسول فرستاده و پيش از آنكه انسان گرفتار شود، چراغ راهش را آورده است. بر خلاف آنچه در تاريخ مى‏نويسند، انسان با آموزش و آگاهى پا در خاك گذاشته، نه آنكه عريان به دنبال خوراك و لباس و آتش و ابزار راه افتاده باشد و به صنايع و علوم امروز رسيده باشد؛ كه اين همه علوم و صنايع، هنوز براى كوچك‏ترين حركت‏هاى ما، نورى ندارد؛ كه هنوز تمامى روابط را نمى‏شناسند. 💠 آدم، همراه آموزش و تعليم، پا بر روى خاك مى‏گذاشته. و وحى، به‏ علم و غريزه‏ى انسان راه مى‏دهد و فلسفه و عرفان و علم را، جهت مى‏دهد. 📚 نامه های بلوغ، ص 34 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 مقدمات لازم برای همراهی با امام حسين عليه السّلام 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

🎤👈 علاّمه امینی رحمةالله علیه 💠 من معتقدم همان طوری که آقا أمیرالمؤمنین علیه السلام باب علم رسول الله صلّی الله علیه و آله و سلّم است که فرموده:«أَنَا مَدِينَةُ الْعِلْمِ‏ وَ عَلِيٌّ بَابُهَا». هر کس بخواهد به شهر علم رسول الله برود، باید از درب آن وارد شود. 💠 حضرت أبوالفضل العباس علیه السلام هم باب الحسین علیه السلام است و باید از کانال ایشان به حضرت سیّدالشهداء علیه السلام رسید. 📚 بر منبر خاطره، ص ۲۶۸ ❌ نشر با ذکر منبع👈 https://eitaa.com/tavasolitabrizi

🎤👈 حاج آقا فاطمی نیا 🔶 علاّمه طباطبایی از استادشان آیت الله میرزا علی قاضی رحمة الله علیه نقل نمودند که ایشان گفته اند: تمام فیض ها از مسیر حضرت أباعبدالله علیه السلام به عالم می رسد؛ و پیشکار ایشان هم حضرت أبوالفضل علیه السلام هستند. 📚 نکته ها از گفته ها، ج 1 ص 154 ❌ نشر با ذکر منبع👈 https://eitaa.com/tavasolitabrizi

✅ دنيا، قانونمند است و نمى‏توان بى‏گُدار به آب زد. دنيا، همه جايش راه نيست؛ يك راه مشخص و يك نظام حاكم دارد؛ كه غريزه در حيوانات و علم در انسان تا اندازه‏اى اين راه را شناخته است. ✅ و همين محدوديت غريزه و علم، نياز به وحى و نبوت را مطرح نموده است؛ چون انسان چه در رابطه با فكر و عقل و غرايز و غضب و شهوتش و چه در رابطه با اشياء و چيزهايى كه مى‏خورد و مى‏پوشد و نگاه مى‏كند و دست مى گيرد و چه در رابطه با افراد، از همسر و پدر و مادر و فرزند گرفته تا آدم‏هاى دور و نزديك و چه در رابطه با ملّت‏هاى ديگر، محتاج وحى است و نياز به رسول دارد تا به او بياموزد، كه چگونه با خودش كار كند و با فكر و عقل و غرايزش برخورد نمايد. ✅ و چگونه با اشياء و زمين و آسمان و اطرافش، رابطه برقرار نمايد. و چگونه با آدم‏ها تماس بگيرد و با ملّت‏ها سياست بگذارد. ✅ براى كسى كه قانونمندى را شناخته، آدم‏ها و اشياء، مثل سرزمين‏هاى مين‏گذارى شده هستند. آدم‏ها، حتى با يك كلمه منفجر مى‏شوند. و همين است كه براى عالِم عارف، حالت دقّت و حذر شكل مى‏گيرد. ✅ مى‏بينى، وقتى كه مى‏خواهى به سيم برق دست بگذارى و يا آتشى را بردارى، چگونه حذر و دقّت دارى. تمامى وجود تو و تمامى جهان اطراف تو و تمامى آدم‏هايى كه با آن‏ها رابطه دارى، همين حذر و دقّت را مى‏خواهند؛ چون در كنار قانونمندى‏ها، فقط يك راه هست و بى‏حساب نمى‏توان به هر طرف پريد و هر چيز را زير پا گذاشت. 📚 نامه های بلوغ، ص ۸۹ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

💠 وحى تنها احكام و تعبد نيست؛ كه زندگى و روش و راه و مقصد را با هم دارد:«اسْتَجِيبُواْ لِلّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُم لِمَا يُحْيِيكُمْ». 💠 وحى بر حس و احساس و بر فكر و عقل تأثير مى‏گذارد و به آدمى مى‏آموزد كه چگونه ببيند و بفهمد و بسنجد و انتخاب كند و بگرود و عمل نمايد. 💠 هدايت به معارف و عقايد و هدايت به مواقف و جايگاه‏ها و روابط و ارتباطها، از كارهاى رسول است. اينكه چه كسى و در كجا با چه كسى باشد، و با چه كسى نباشد، از هدايت‏هاى اوست. و همين هدايت كارايى و تاثير آدم‏ها را بسيار و يا خنثى مى‏سازد. 💠 هدايت به معارف و عقايد و مواقف و روابط و تكاليف و احكام را نمى‏توان از وحى جدا كرد. اين هدايت و معرفت، با نوع رايج در علم و فلسفه و عرفان متفاوت است: هم در شروع و هم در مراحل و هم در نتايج و هم در آفت پذيرى و سلامت؛ كه با سؤال آغاز مى‏شود، نه با شك و از حضوريات بهره مى‏گيرد، نه حسيات و عقليات و به مجموعه و تركيب توجه دارد، نه اجزاء و به كفر و شك و بلاء و تمحيص روى مى‏آورد، نه تمركز و رياضت و به عبوديت منتهى مى‏شود، نه علم و قدرت كه: «وَ أَنِ اعْبُدُوني‏ هذا صِراطٌ مُسْتَقيمٌ». 📚 از معرفت دینی تا حکومت دینی، ۲۸ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

🔶 مسأله معجزه احتياج به توجيه ندارد كه تمامى هستى معجزه است. طبيعت، معجزه‏اى است كه ما با آن مأنوس شده‏ايم و معجزه، طبيعتى است كه هنوز با آن مأنوس نشده‏ايم. معجزه، طبيعت نامأنوس است و طبيعت، معجزه مأنوس. 🔶 ما هميشه مى‏پرسيم: چرا آتش ابراهيم را نسوزاند؟ در حالى كه سؤال اين است چرا آتش بايد بسوزاند؟ اين پيوست و علّيت از كجا به وجود آمده است؟ چرا عصاى موسى مار شد؟ ما مى‏بينيم در هستى مولكول‏ها مار مى‏شوند، فيل مى‏شوند، كرگدن مى‏شوند. اينها در اثر نظامى به وجود آمده‏اند. مگر اينها اعجاز نيستند؟ اينها هم اعجازند. با اين تفاوت كه ما با آنها مأنوس شده‏ايم و به خاطر همين است كه راحت مى‏پذيريم وگرنه پرواز پشه‏ها هم اعجاز است. 🔶 در اين آيه آمده است:«إِنَّ الَّذينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَنْ يَخْلُقُوا ذُباباً وَ لَوِ اجْتَمَعُوا لَهُ وَ إِنْ يَسْلُبْهُمُ الذُّبابُ شَيْئاً لا يَسْتَنْقِذُوهُ مِنْهُ ضَعُفَ الطَّالِبُ وَ الْمَطْلُوب‏». آنهايى كه غير از خدا هستند و شما آنها را مى‏خوانيد، حتى مگسى را نيافريده‏اند. اگر همين مگس‏ها از آنها چيزى بدزدند، نمى‏توانند آن را بگيرند. اين عجز است، اين اعجاز است. 📚 حرکت، ص ۸۷ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅ ما خود را از منتظران حساب كرده‏ايم و جاى حرفى باقى نگذاشته‏ايم. در حالی كه حرف‏ها بسيار است و مى‏توانيم خود را دوباره ارزيابى كنيم. ✅ لااقل تا اين قدر كه اگر در متن عدالت و رفاه و حتى آزادى و آگاهى و عرفان، نشستيم. آيا انتظارمان برآورده شده و ديگر مهدى را نمى‏خواهيم و انتظار قائم آل محمّد را نداريم؟ ✅ اگر ما از مهدى تا اين مرحله انتظار داشته باشيم، ديگر انتظارى نخواهيم كشيد و توقعى نخواهيم داشت. ✅ مناسب است كه با اين حساب نگاهى ديگر به انتظار داشته باشيم و مفهوم و حقيقت انتظار، ريشه‏هاى انتظار، ادب انتظار و اثر انتظار را دوباره ارزيابى كنيم. 📚 تو می آیی، ص ۱۱ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie