❇️ ما وسایل اتاق را کنترل می کنیم. ماشین هایی را که داریم کنترل می کنیم. امکاناتی را که داریم کنترل می کنیم، ❇️ حتی قلمی را که داریم یا میز و تختی را که در اختیار ماست و یا چیزهایی را که به ما سپرده شده، همه اینها را کنترل می کنیم، ✅ ولی خودمان را اصلاً به حساب نمی آوریم! در حالی که خود ما نیز یک چیزی هستیم. ✅ خود ما یک سرمایه ای هستیم، وجودی هستیم که خداوند به خودش دست مریزاد گفته است «فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ». ✅ پس این وجود را چه شده است؟ هم و غمش چیست؟ رنج وشادی اش کدام است؟ به چه روی آورده است؟؟؟ 📚 فوز سالک، ص ۲۰۹ 🆔 کانال👈 چشمه جاری

✅ بعضى وقت‏ها كه با رفقا دور هم جمع هستيم، وقتى كسى را مى ‏بينم كه پايش به استكانى و يا آشغالى مى‏ خورد و بدون توجه عبور مى‏ كند و آن را بر نمى ‏دارد، اين معنا به ذهنم خطور مى‏ كند كه وقتى امروز دعوت اين حوادث كوچك را نديده مى‏ گيريم و اين استكان و يا آشغال را برنمى‏ داريم، قطعاً در فرداى ديگر، دعوت حوادث بزرگ را هم نديده خواهيم گرفت. اگر فردا پيش ما صدها شكم را هم پاره كنند، بى ‏تفاوت خواهيم بود. 📚 اخبات، ص 81 🆔 کانال👈 چشمه جاری

🔷 جرقه ‏ها مادامى كه تراكمى نباشد و زمينه ‏اى نباشد، ايجاد حرارت مى ‏كند اما حركتى به وجود نمى‏ آورد. يك دنيا بنزين‏ مادامى كه در زمينه ‏ى خودش متراكم نشود، بر فرض، جرقه‏ ها و استارت‏ها زياد باشند شعله‏ ور خواهد شد اما حركتى بدست نخواهد آمد. در حالى كه 10 قطره بنزين متراكم با يك جرقه كاميون‏ها را به دوش مى ‏كشد و راه مى‏ برد. 🔷 تذكر، مادامى كه انسان از عشق و تراكم و از زمينه‏ اى برخوردار نباشد، سودى نخواهد داد، كه: «وَ ذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرى‏ تَنْفَعُ الْمُؤْمِنينَ». بيدارى و تذكر هنگامى به حركت و عمل منتهى مى ‏شود كه با طلب و عشق همراه باشد و از مقدمات برخوردار. 🔷 اين است كه ما با آنكه به آگاهى و حتى به عشق رسيده ‏ايم حركت نمى ‏كنيم؛ چون بارى را مى‏ خواهيم برداريم كه هنوز بازويش را تهيه نكرده ‏ايم. 📚 مسئولیت و سازندگی، ص 102 🆔 کانال👈 چشمه جاری

به راستی اگر خداوند ما را محاکمه کند که تو برای آنچه که تا امروز دویده ای مگر چه داشته که من نداشته ام، و از آنچه که تو از آن تعریف کرده ای، مگر چه زیبایی داشته که من برخودار نبوده ام، چه جوابی می دهیم⁉️ 📚 بهار رویش، ص ۹۳ 🆔 کانال👈 چشمه جاری

💙 مؤمن در قبال نعمت ها، مسئولیت دارد که آنها را رشد داده و بارور کند و از آنها بهره بگیرد؛ از موی سرش گرفته تا همسرش تا همکفر و دوستش؛ باید روی همه اینها کار کند و همه را با ملاک اهمیّت بارور کند. 💙 من هنگامی که با رفیقی همراه می شوم، باید ببینم در مغز او چه می گذرد و چه میوه هایی جمع آوری کرده است؛ میوه های گندیده یا میوه های سمی یا میوه های بی فایده یا میوه های مفیدی که به درد این لحظه نمی خورند یا میوه هایی که به درد این لحظه می خورند، ولی حجم زیادی می گیرند و سود کمی می دهند، یا هیچ کدام بلکه میوه هایی در حجم کم، با فایده زیاد که نیازهای فراوانی را تأمین می کنند. 📚 جمع ها و حاصل جمع ها، ص ۱۵ 🆔 کانال👈 چشمه جاری

🔷 «أشْهَدُ أنَّ مُحَمَّداً عَبْده وَ رَسُولُه». اين شهادت ماست كه حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم عبد اوست و رسول اوست. 🔷 كسى كه آبستن حق شد، بايد توليد كند و كسى كه به بندگى رسيد مى‏ تواند و بايد حامل رسالت حق باشد. 🔷كسى كه به حق رسيد، به حق مى ‏رساند. و حق را در خود محبوس نمى‏ كند. 📚 قيام، ص 196 🆔 کانال👈 چشمه جاری

✅👈 شناسنامه حقیقی 🔷 من پیش خودم می گویم: بهترینِ خوبان عالم هستم؛ ولی در واقع من همانی هستم که بر من اثر می گذارد. این یک معیار است؛ ما درست مساوی با چیزی هستیم که خوشحالمان می کند رنجمان می دهد. 🔷 این شناسنامه مان است. خودمان را بشناسیم. آدم زود می فهمد اندازه اش چقدر است و چه کسی است. اگر این فرش را به ما بدهند و خوشحال شویم، ما به اندازه آن فرش هستیم. اگر صندلی اول را به من دادند و خوشحال شدیم، ما به اندازه یک صندلی هستیم. 🔷 ما همان چیزی هستیم که بر ما اثر می گذارد. به سادگی می توانیم بفهمیم یک دانه کاغذیم، یک دانه عکسیم، یک دانه بارک الله هستیم! 🔷 الان خیلی مدعی هستیم و خودمان را از ملائکه، از کروبیان، جلوتر می دانیم؛ ولی یک لحظه می بینم عجب، ته صف هستیم! 🔷 سنگی، توپی، گُلی بیشتر نیستیم. گل بزنیم خوشحال می شویم؛ گل بخوریم گریه می کنیم. 🔷 این همه وجود ماست. یک تکه آهنیم؛ چرا که درِ ماشینمان سوراخ می شود، می خواهیم خودمان را بکشیم. 📚 جمع ها و حاصل جمع ها، ص ۱۹ 🆔 کانال👈 چشمه جاری

✅👈 تمامی آرزوی من 💙 عزیزم تمامى دعا و تمامى آرزوى من، اين است كه تو را فاطمه ‏ى رسول و همسر على و مادر زينب، به چشم عنايت بپذيرد. 💙 تمام خواسته ‏ى من، اين است كه شما همه، نور چشم اولياء خدا و سرور قلب آن‏ها باشيد؛ نه سنگى در راه خدا و خارى بر دامان رسول و استخوانى در گلوى على و ضربه‏ اى بر گونه‏ ى فاطمه. 📚 نامه های بلوغ، ص 135 🆔 کانال👈 چشمه جاری

💙 مُسْلِم كسى است كه ذهنيت و معرفتى در او شكل گرفته است. اسلام، حد ذهنى و معرفتى مذهب است. 💙 و مؤمن كسى است كه ذهنيت او با حالت‏هاى قلبى‏ اش پيوند خورده است. ايمان، حد قلبى مذهب است؛« قالَتِ الاعْرابُ آمَنّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَ لكِنْ قُولُوا أَسْلَمْنا وَ لَمَّا يَدْخُلِ الْإيمانُ فِى قُلُوبِكُمْ». 💙 و متّقى كسى است كه بر اساس معرفت و عشق خود عمل كرده است. وقتى معرفت و محبت شكل گرفت، آنگاه عمل شكل مى ‏گيرد و انسان متقى و مطيع مى ‏شود و حركت مى‏ كند. تقوا، حد عملى مذهب است. 📚 اخبات، ص 11 🆔 کانال👈 چشمه جاری

🔶 شما براى سلوك، به تمركز و رياضت روى آورده ‏ايد. و براى تمركز، به محدوديت رابطه ‏ها و يا قطع رابطه ‏ها نظر مى ‏دهيد و انگيزه ‏ها و غريزه ‏هاى مزاحم را ضعيف و يا نابود مى ‏كنيد. 🔶 و براى رياضت، روش‏ها و برنامه ‏هاى متفاوتى را دنبال مى ‏نماييد؛ در حالى كه در دين، به هدايت و شكر و بلاء توجه مى ‏شود. هدايت، كار مربّى و شكر، كار طالب و بلاء، كار خداست. 🔶 اگر رياضت، توقّع و غرور مى‏آورد، بلاء به ذلّت باطنى و انكسار قلبى مى‏ كشاند و موانع و تعلّق‏ها را مى ‏شكند؛ چون علاقه‏ ها بايد از درون بگسلد و زخم‏ها بايد از عمق التيام يابد؛ وگرنه پوشش در سطح، به عفونت از اعماق مى ‏انجامد. 📚 نامه های بلوغ، ص 150 🆔 کانال👈 چشمه جاری

🔷 بلاء موجب مى ‏شود انسان بشكند و انكسار پيدا كند و الاّ رياضت‏ها غرور ايجاد مى‏ كنند. 🔷 اين درست است كه تمركزها قدرت مى ‏آورند. ملائكه را نازل مى‏ كنند. جن را مسخر مى ‏كنند. ما فى الضمير را مى‏ خوانند. پشت ديوار را مى ‏بينند و ... همه اينها هست و تحقق پيدا مى‏ كند، ولى اين قدرت‏ها يك مشكل ايجاد مى‏ كنند و آن مشكل اين است كه انسان را طلبكار مى ‏كنند. 🔷 سالكى كه بر اساس تمركز و رياضت حركت مى ‏كند، مبتلاست. مغرور است و متوقع. بچه كه بوديم بعد از اينكه چندين بار دستمان را حركت مى ‏داديم و ورزش مى‏ كرديم، به ماهيچه ‏هامان دست مى ‏زديم تا ببينيم چقدر قوى شده است! 🔷 سالكى كه ده مرتبه ذكرى را مى‏ گويد، ده مرتبه عملى را مرتكب مى‏ شود، خيال مى‏ كند كه كارى كرده است و در برابر كارش بايد حاصلى داشته باشد. لذا متوقع مى‏ شود، ولى بلاء، شكننده و منكسر است و همه بساط او را بر باد مى ‏دهد. 🔷 وقتى چشمت را گرفتند، عمرت را گرفتند، دستت را گرفتند، آبرويت را گرفتند، ديگر با اين دل شكسته چه چيزى باقى مى ‏ماند؟ خيلى سخت است! اين ابتلاء است كه دل‏ها را نگه مى ‏دارد و متواضع مى‏ كند. غرور را مى ‏ريزد و عظمت‏ها كنار مى ‏رود. در اين موقع، غربتى را احساس مى‏ كنى و ذلّت و توجه باطنىِ بيشترى برايت مى‏ آيد. 📚 اخبات، ص 55 🆔 کانال👈 چشمه جاری