🔶 كودك انسان از مغز و قلب برخوردار است و مربى بايد در اين روح پايگاه و تشكيلاتى راه بيندازد؛ در مغز كودك شناخت‏ها و آگاهى‏ ها و در دل او علاقه و عشق به هدفى و شخصى و راهى را جا دهد و كودك را بسازد. 🔶 راه سازندگى و آگاهى دادن به كودك نمى‏ تواند از طريق مقاله و وعظ و مسائل فلسفى باشد؛ چون هنوز شناخت او تا اين حد نيامده، بلكه بايد به كمك داستان‏ها باشد؛ آن هم داستان‏هايى كه مايه خيال و شگفتى دارد، آن هم به طور غير مستقيم «و به در بگو تا ديوار گوش كند»، براى ديگران گفتن و شخص ديگرى را در نظر داشتن. بايد از اين راه و داستان‏هايى با اين طرز فكر كمك گرفت. 🔶 چند تا فرمان خشك اخلاقى نمى‏ تواند كودك را متقاعد كند، همانطور كه گفتگوهاى مستقيم كودك را خسته مى‏ كند، اما داستان‏ها آن هم با مايه تخيّلى و شگفتى‏ ها و يا سبك غير مستقيم، اين كار را به خوبى انجام مى ‏دهد و فرمان‏ها را توجيه مى ‏كند و موقعيّت مربى و كودك را مشخص مى ‏نمايد و توضيح مى ‏دهد. 🔶 امروز ادبيات بسيارى براى كودكان تهيه شده، چه در قسمت نقّاشى و چه در قسمت داستان‏هاى كوتاه و چه بسا كه قهرمان اين داستان‏ها از حيوانات و گياهان و موجودات خيالى باشند، ولى همان حرفى‏ هايى است‏ كه كودك را بيدار مى ‏كند و آگاه بار مى ‏آورد. 🔶 پس از اين سازندگى‏ ها و اين آگاهى‏ ها و شناخت‏ها، بايد عامل تقليد و رقابت تقويت بشود و تأييد شود و براى تثبيت اين عوامل مى‏توان از نرمى ‏ها و تندى‏ ها، از ترس و مجازات و قهر يا محبت و احسان، از توبيخ و تشويق به صورت‏هاى گوناگونش استفاده كرد. 📚 تربیت کودک، ص ۷۲ 🆔 کانال👈 چشمه جاری

🔷 اين روزها، روزهاى فاطمه سلام الله علیها و اين شب‏ها، شب‏هاى على علیه السلام است. 🔷 با خودم مى‏ گويم چگونه در عمرهاى كوتاه و در بهاره ‏هاى محدود، اين همه جوشش و شكوفايى و اين همه زايش و بارورى‼️ 🔷 جوششى كه از مرز قرن‏ها گذشته و از محدوده ‏ى جغرافيا و تاريخ پركشيده و حتى اين دل خسته و اين كوير تشنه را در خود گرفته است. 🔷 بارها با خودم مى‏ گويم: «يك لحظه و اين همه ارزش؟! نه سال و اين همه استمرار؟!». همين لحظه از همين بلندگوهاى دور و خسته مى ‏شنوم: «فَاطِمَةُ امُّ ابِيهَا». 🔷 و در جواب فرشته‏ ها در مورد اصحاب كساء مى‏ شنوم: «هُمْ فَاطِمَةُ وَ ابِيهَا وَ بَعْلُهَا وَ بَنِيهَا».رسالت و ولايت و امامت را فاطمه سلام الله علیها رابط است و پيوند. 🔷 اگر بيشتر گوش بدهيم مى‏ توانيم صداى حزن آلود على علیه السلام را از مدينه‏ ى رسول بشنويم كه با چشم اشك و نواى غربت مى‏ گويد:«امَّا حُزْنِى فَسَرْمَدٌ وَ امَّا لَيْلِى فَمُسَهَّدٌ». 🔷 راستى اين فاطمه سلام الله علیها در كجا ايستاده كه على علیه السلام اين گونه از او مى‏ گويد؟ اين چه انس عميقى است كه اين گونه حزن سرمد مى ‏آورد؟ اين چه خورشيد در خاك نشسته ‏اى است كه اين گونه شام ديجور به دنبال مى ‏كشد⁉️ 🔷 من از فرزندان فاطمه سلام الله علیها، از آن كهكشان ‏هاى حلم و حماسه و فرياد و از آن خانه‏ ى مبارك، حرفى نمى ‏زنم. من فقط از فاطمه سلام الله علیها مى ‏پرسم؟ راستى در او چه درخششى است كه تا امروز در چشم‏ها و دل‏هاى ما نشسته است و راه‏ها را نشانه مى ‏زند. 📚 روزهای فاطمه، ص ۱۳ 🆔 کانال👈 چشمه جاری

📚 معرفی کتاب روزهای فاطمه؛ شرحی بر خطبه فدکیه حضرت زهرا سلام الله علیها استاد صفایی 💠 روزهای فاطمه دست نوشته ای است مختصر از مرحوم استاد که در آن، دو شکل حمايت حضرت فاطمه سلام الله علیها از ولیّ خدا و احقاق حق علی علیه السلام به صورت مختصر و مفيد، توضیح داده شده است.  💠 در قسمت دوم اين کتاب به شرحی از خطبه حضرت زهرا سلام الله علیها در مسجد مدينه(خطبه فدک)، پرداخته شده است. در اين قسمت، از زيبايی و قدرت و پيام و ارتباط و انسجام اين خطبه، نمونه هايی آورده شده و نشان داده شده که تفاوت اين خطبه با خطبه هايی که از فصحاء و بلغای عرب مثل صهبان وائل و غيره، نقل می کنند، چقدر زياد است و مقايسه ها، مع الفارق. 🆔 کانال👈 چشمه جاری

💠 من مى‏ خواهم از دو شكل حمايت حضرت فاطمه خلاصه ‏اى بياورم: يكى حمايت‏هاى تاريخى و فراموش شده و توجيه شده و ديگرى حمايت‏هاى زنده كه تا امروز رسا و گوياست. 💠 كوچه‏ هاى سرد مدينه و خانه‏ هاى بى ‏بار انصار و در كوبه‏ هاى مكرر و سرهاى ذليل و زبان‏هاى بسته، گواه فاطمه است، همانطور كه ديوار مسجد و شعله‏ ى سركش و در سوخته و پهلوى شكسته و فرزند در خون نشسته، به شهادت ايستاده ‏اند. 💠 ولى مى ‏توان از اين شهادت و گواهى، خاموش گذشت و يا آن‏ها را توجيه كرد؛ كه گلايه از دوست بوده و شكايت از حبيب و بقيه پرگويى رافضى و آتش افروزى خارجى است. 💠 اما شكل دوم حمايت حضرت فاطمه ، قبر پنهان و كلام گويا و فرياد سنگين اوست؛ كه از گذشته تا امروز را پر كرده ‏اند و در تمامى محكمه‏ ها به گواهى ايستاده ‏اند و به شهادت زبان باز دارند. 💠 رسول خدا، تنها يك يادگار دارد؛ كه سيدة النساء است، كه بضعة الرسول است، كه ام ابيها ست؛ كه محبوب خداست. و رضا و سخط خدا به رضا و سخط او گره خورده است. و همين نشان مى‏ دهد كه او جز رضايت و سخط خدا، رضايت و سخطى ندارد. و از هرگونه انگيزه ‏ى دنيايى و نفسانى و شيطانى جداست و همين نشان مى‏ دهد كه معصوم است و صادق است و ذوالشهادت است. 💠 اين يادگار رسول در جوانى (نمى‏ گوييم مظلوم و مقتول) كه لااقل به گونه ‏اى مرموز و مجهول در خاك رفته و حتى از قبر او هيچ نشانى نمانده. و معلوم نيست كه در مسجد است، كه در كنار رسول خدا است، كه در بقيع است! اين بى ‏نشانى، نشان چيست؟ آيا نشان قهر فاطمه و دنيا طلبى فاطمه و زياده خواهى فاطمه است؟ 💠 اين از چه حكايت مى‏ كند؟ از تجاوز فاطمه و از عدالت و قاطعيت خلفاء، كه حتى بر زياده ‏طلبى‏ هاى تنها يادگار رسول شمشير مى‏ كشند و بر بازوى او مثل دُمْلُج (زیوری که بر بازو می بندد) مى‏ گذارند و آتش مى ‏افروزند و خانه را مى‏ سوزانند، حتى اگر فاطمه در آن باشد ... 💠 آن‏ها كه بر تجاوز خالد و قتل و فتنه و زناى او نياشفتند و آن‏ها كه بر چپاول معاويه در شام آن هم به مدت بيست سال چشم فرو بستند، آن هم در هنگامى كه ابوهريره و الاغ لخت او را با قانون از كجا آورده ‏اى، محاكمه‏ مى‏ كردند. آن‏ها فاطمه را متجاوزتر و زياده طلب‏ تر از خالد و معاويه مى ‏دانستند و يا او را تنهاتر و محدودتر از ابوهريره‏ ى حاكم بحرين به حساب مى ‏آوردند⁉️ 💠 در هر حال اين يك گواه است كه شهادت مى‏ دهد كه حضرت فاطمه با سردمداران همراه نبوده و از آن‏ها رضايت نداشته و بر آن‏ها غضب كرده، حتى پس از مرگش از حضور آن‏ها نفرت داشته است و قبرش را پنهان مى‏ خواسته است. 💠 مگر اينكه بگوييم اين كار حضرت فاطمه نبوده، كه كار على علیه السلام و يا بازماندگان فاطمه است و حضرت على از حضرت فاطمه جداست و حضرت فاطمه بر حضرت على غضب كرده است. و به خاطر تزويج على علیه السلام بر سر حضرت فاطمه، رسول‏ خدا فرموده كه خدا به خاطر غضب حضرت فاطمه غضب مى‏ كند. 💠 و گواه زنده‏ ى ديگر كلام اوست (خطبه فدک) كه اين گونه سركش و رساست؛ كه اكنون پيش روى شماست. 📚 روزهای فاطمه، ص ۱۸ 🆔 کانال👈 چشمه جاری

🔶 حضرت فاطمه در ابتداى خطبه از نعمت‏ها شروع مى‏ كنند و از عنايت‏هاى حق و آنچه كه باعث استمرار اين نعمت‏ها و عنايت‏هاست گفت‏وگو مى ‏كنند. و بعد به توحيد و نبوّت روى مى ‏آورند و از رسول مى ‏گويند. و سپس به مردم خطاب مى‏ كنند و از آنها و تكاليف‏شان و آثار اين تكاليف مى ‏گويند. 🔶 حضرت در ادامه‏ ى خطبه به معرّفى خود مى‏ پردازند و از نسبت خويش با رسول چنين مى ‏گويند.«ايُّهَا النَّاسُ اعْلَمُوا انِّى فاطِمَةُ وَ ابِى مُحَمَّدٌ، اقُوُل عَوْدَاً وَ بَدْءَاً وَ لا اقُوُل ما اقُوُل غَلَطاً وَ لا افْعَلُ ما افْعَلُ شَطَطاً». 🔶 مى‏ فرمايند: من فاطمه و پدرم محمد صلی الله علیه و آله است و اين حرف را نه يك بار كه مكرّر و مستمرّ مى ‏گويم، اگر سخنى مى‏ گويم اشتباه نيست و اگر امروز اقدامى كرده ‏ام و اين‏گونه ايستاده ‏ام، پراكنده كارى نيست. 🔶 نكته‏ ى قابل تأمّل در بيان حضرت و سؤال اساسى اين است، كه آيا فاطمه اين قدر مجهول مانده است كه نياز به معرفى دارد؟ كسى كه همه، كودكى ‏اش را ديده‏ اند. بچّه‏ هايش را بر دوش رسول مشاهده كرده ‏اند، نياز به معرّفى دارد؟! 🔶 پس مشكل جاى ديگرى است، صحبت از فراموشى و انكارى است كه شكل گرفته و حقوقى كه از ايشان گرفته شده. سخن از اين است كه چگونه و با دقت و نقشه‏ هاى حساب شده، على علیه السلام را بستند و امكانات مالى او را گرفتند و يارانش را هم كشتند. 🔶 به خاطر همين، حضرت فاطمه، قدم به قدم، عنايات رسول را مطرح مى‏ كنند، از نسبت خود و على با رسول مى ‏گويند و وقتى هم كه محروميت و تنهايى آدمها را مطرح مى‏ كنند از نجات اينها توسط رسول و شجاعت على و قرب او به رسول مى ‏گويند. 📚 روزهای فاطمه، ص ۳۷ 🆔 کانال👈 چشمه جاری

✅ «فَانْ تَعْزُوُه وَ تَعْرِفُوُه تَجِدُوُه أبِى دُوْنَ نِسَائِكُمْ وَ اخَا ابنِ عَمِّى دُوْنَ رِجالِكُمْ وَ لَنِعْمَ المَعْزى الَيْهِ». كلمات حضرت به قدرى دقيق است كه از هم اكنون براى على علیه السلام زمينه ‏سازى مى ‏كنند و مى ‏فرمايند: اگر به رسول خدا دقت كنيد و بخواهيد نسبت او را بدانيد، خواهيد يافت كه او پدر من است، نه پدر هيچ يك از دختران مدينه و برادر شوهر و پسر عموى من است، نه هيچ يك از مردان‏ شما، كه با هيچ يك از آنها پيوند برادرى ندارد. و خوب كسى است كه ما به او پيوند خورده ‏ايم. ✅ «فَبَلَّغَ الرِّسالة» رسالتش را تكميل كرده، رسالتى كه گفته‏ اند: «وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ». «صادِعاً بِالنَّذارَة» به حوادث يوم الانذار اشاره مى ‏كنند. از يوم الانذار و از آن روزهاى اوّل گرفته كه به تعبير خودِ على علیه السلام كه فرمودند:«كوچك بودم و در دامان رسول اللَّه و او لقمه در كام من مى‏ گذاشت» تا روزهاى بعد كه على در كنار رسول بوده و همراه او. از يوم الانذر گرفته تا به امروز، از آنجا تا اينجا، رسول ، على را با خودش آورده. ✅ «مائِلًا عَنْ مَدْرَجَة المُشْرِكِينَ»؛ از راه ديگران جدا بود. «ضارِباً ثَبَجَهُم»؛ سرهاى آنها را زد. «اخِذاً بِاكْظامِهِم»؛ گلوى آنها را گرفت و آنها را در تنگنا قرار داد. «داعِياً الى‏ سَبِيلِ رَبِّهِ بِالْحِكْمَةِ وَ المَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ»؛ با حكمت و موعظه ‏ى حسنة، به سبيل ربّ و راه پروردگارش دعوت كرد. ✅ حضرت فاطمه در اين قسمت تفاوت‏هايى را كه در مسير و حركت‏ رسول خدا با كفّار وجود دارد، مشخص مى ‏كنند و به ضربه ‏هايى كه زدند و تنگناهايى كه براى آنها فراهم آوردند و دعوتى كه به سبيل ربّشان چه با حكمت و چه با موعظه‏ ى حسنة داشتند، اشاره مى‏ كنند. روزهای فاطمه، ص ۴۱ 🆔 کانال👈 چشمه جاری

🔷استقامت رسول خدا به قدرى عظيم بود كه توانايى را از كفّار قريش گرفت و از اينكه حرفى را بشنوند، ناتوان شدند، به طورى كه انگشت در گوش‏ها كرده، فرار مى‏ كردند. حضرت اين‏گونه آن جمع محكم آنها را كه مدّعى بودند، از هم پراكنده ساخت. 🔷 پدرم مى‏ گفت: قبل از انقلاب در خيابان باجك قم، آرايشگاهى بود كه صداى راديواش را زياد مى‏ كرد. من هم زمانى كه مى‏ خواستم از كنار آرايشگاه عبور كنم، به صاحب آن تذكّر مى ‏دادم كه راديوات را خاموش كن. 🔷 اكثراً هم حرف مرا گوش مى ‏كرد، ولى باز هم كار خودش را مى ‏كرد، به طورى كه از رو مى‏رفتم. بعد از چند مرتبه تذكّر از جايى ديگر و سمت و سوى ديگرى مى ‏رفتم، ولى رسول خدا طورى برخورد مى‏ كردند كه كفّار انگشت در گوش‏هاكرده و به سمت ديگرى فرار مى‏ كردند. 🔷 آرى، اين استقامت و پايدارى رسول است تا حدّى كه: «حَتَّى تَفَّرَى اللَّيْلُ عَنْ صُبْحِهِ وَ اسْفَرَ الَحقُّ عَنْ مَحْضِهِ وَ نَطَقَ زَعِيمُ الدِّينِ وَ خُرِسَتْ شَقَاشِقُ الشَيَاطِينَ‏ وَ طاحَ وَشِيظُ النِّفاقِ وَ انْحَلَّتْ عُقَدْ الكُفْرِ وَ الشِقَاقِ، وَ فُهْتُم بِكَلِمَةِ الْاخْلاصِ فِى نَفَرٍ مِنْ الْبِيضِ الخِمَاصِ»؛ تا اينكه شب رفت و صبح آشكار شد و حقيقت مشخص گشت و تنها كسى كه حرف مى ‏زد، زعيم دين، رسول خدا بود و تا اينكه شقشقه‏ ها و خُرناسه‏ ها و سر و صداى شياطين خاموش شد و خِرّ و خِرّ آنها هم از بين رفت و برايشان كلامى نمانده بود. 🔷نفاق و كفر و شقاق كنار رفت و شما به كلمه ‏ى اخلاص و توحيد تفوّه كرديد و آن را به زبان آوريد. نكته ‏ى زيبا و دقيق در بيانِ «فُهْتُمْ بِكَلِمَةِ الْاخْلاصِ» است؛ يعنى حضرت آن قدر كوشيد تا شما توانستيد توحيد را به زبان آوريد و در دهان شما قرار گرفت ولى در دل شما قرار نگرفت و جاى نيفتاد. كه تفوّه به اخلاص و توحيد يك مرحله است و تحقّق آن مرحله‏ى بعد و بالاتر. توحيد را به زبان آورديد، آنهم در ميان عدّه ‏اى كه روشن بودند و چهره‏ هاى منوّرى داشتند. «فِى نَفَرٍ مِنَ البِيضِ الخِمَاصِ». 📚 روزهای فاطمه، ص ۴۴

✅👈 وضعيت عرب قبل از بعثت‏ 🔶 حضرت بعد از معرّفى خودشان و بيان نسبت خود و همسرشان با رسول خدا و بعد از اشاره به مراحل برخورد و تربيت رسول، از سر در گمى و ضلالِ آدم‏ها قبل از بعثت مى‏ گويند. از ذلّت و پراكندگى اينها مى‏ گويند كه چطور دست‏ها و چشم‏ها و فكرها جمع شده بودند تا آنها را پراكنده و سر در گم كنند. 🔶 «وَ كُنْتُم عَلى‏ شَفَا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ مَذْقَةَ الشَارِبِ وَ نُهْزَةَ الطَامِعِ و قَبْسَةَ العَجْلانِ وَ مَوْطِىَ‏ء الاقْدامِ، تَشْرَبُونَ الطَّرَقَ وَ تَقْتَاتُونَ الوَرَقَ، اذَّلةً خَاسِيِئنَ، تَخَافُونَ انْ يَتَّخَطَّفَكُمُ النَّاسُ مِنْ حَوْلِكُمْ». 🔶 شما طمعه‏ ى قدرت‏ها بوديد، ذليل و زير پا و از دست رفته بوديد، خوراكتان از سبزه‏ ها و علف‏ها بود و آبتان هم آب گنديده بود كه در مرداب‏ها و آبگيرها جمع شده بود، نه خوراكى داشتيد و نه آبى. 🔶 و اين همه ذلّت و در به درى و پراكندگى به خاطر اين بود تا زمينه‏ اى براى رسالت باقى نماند و رسول را پيش از تولّدش از بين ببرند و نابود سازند. 🔶 «فَأَنْقَذَكُم اللَّه تَبَارَكَ وَ تَعالى‏ بِمُحَمَّدٍ بَعْدَ اللَّتَيَّا وَ الَّتِى وَ بَعْدَ انْ مُنِىَ بِبُهَمِ الرِّجَالِ وَ ذُؤْبَانِ العَرَبِ وَ مَرَدَةِ اهْلِ الكِتَابِ وَ كُلَّمَا اوْقَدُوا نَاراً لِلْحَرْبِ اطْفَأَهَا اللَّهُ اوْ نَجَمَ قَرْنُ الشَّيْطَانِ اوْ فَغَرَتْ فَاغَرِةٌ مِنَ المُشْرِكِينَ قَذَفَ اخَاهُ فِى لَهَوَاتِهَا». 🔶 اين وضع زندگيتان بود تا اين كه خداوند شما را به محمّد و به واسطه‏ ى رسولش، بعد از تحمّل چه رنج‏هايى نجات داد و اين پراكندگىِ‏تان ادامه داشت تا اين كه حضرت با جنگاوران زيادى درگير و با گرگ‏هاى عرب رو به رو و با سركش‏هايى از يهود و نصارا برخورد كردند. 🔶 هر كدام از اينها در هر زمان، كه آتشى به پا كردند، خداوند آن را خاموش ساخت و هر زمان شاخى بيرون آوردند و قدرتى نشان دادند و يا دهانى باز كردند و فريادى زدند؛ محمّد، على (برادرش را) در دهان آنها انداخت و در برابر آنها نشاند و با آنها درگير كرد. 📚 روزهای فاطمه، ص ۴۵ 🆔 کانال👈 چشمه جاری

✅ گاهى پدرم به من مى ‏گفت برو خانه‏ ى عمّه خانم و بگو فلان كار را انجام دهد. من كه با پسر عمّه ‏ام دعوا و كتك كارى كرده بودم و نمى‏ خواستم منّت كشى‏ كنم، مى‏ رفتم و يواش و آهسته در مى ‏زدم و بر مى ‏گشتم، مى ‏گفتم نيستند. كوشش نمى‏ كردم؛ كه نفسانيّت‏هاى ما باعث مى‏ شود در راه خدا و براى او رنجى را متحمّل نشويم. ✅ من در رابطه با حركت حضرت ابراهيم، نسبت به ذبح اسماعيل تأملى داشته ‏ام كه چطور وقتى تيغ پس از چند بار سعى، گلوى اسماعيل را نبريد، حضرت تيغ را به زمين زدند. اگر اين حركت شكل نمى‏ گرفت و ايشان خوشحال مى‏ شدند، كم آورده و باخته بودند. ✅اين على علیه السلام بود كه با كفايت مى‏ رفت و بر مى‏ گشت و اين هم خصوصيات او و اين هم شما كه در رفاه و راحتى بوديد: «وَ انْتُم فِى رِفَاهِيَّةٍ مِنَ العَيْشِ وادِعُوَن فاكِهُونَ آمِنُونَ تَتَرَبَّصُونَ بِنَا الدَّوائِرَ وَ تَتَوَكَفُّونَ الاخْبَارَ». خوش بوديد و خداحافظى كرده بوديد و اين‏طور نبود كه در امن و راحتى ‏تان هم به فكر راحتى و آسايش ديگران باشيد. ✅ نه، برنامه ‏ريزى مى‏ كرديد كه چطور على را خانه‏ نشين كنيد. خبرها را دانه دانه بررسى مى ‏كرديد كه چه كسى از مدينه بيرون مى ‏آيد و چه خبرى دارد؟ حتى اگر رسول گفته بود كه: «انْفُذُوا جِيْشَ اسَامة»، آنها و سپاه اسامه را از مدينه بيرون كنيد تا مدينه براى على خالى شود، بيرون نمى ‏رفتيد و اگر هم مى ‏رفتيد، دانه دانه اخبارى را كه از مدينه بيرون مى ‏آمد، ارزيابى مى‏كرديد. ✅ همين كه حال رسول و گرفتارى او شديدتر و بيشتر مى‏ شد، بر مى‏ گشتيد و زمانى كه رسول مى‏ گفتند چرا نرفتيد؟ جواب مى‏ داديد، مشتاق ديدار شما بوديم! ✅ آرى اين رفاه و راحتى شما بود كه نشسته بوديد و نقشه مى ‏كشيديد. «وَ تَنْكِصُونَ عِنْدَ النَّزَالِ وَ تَفِرُّونَ مِنَ الِقَتالِ»؛ و هنگام فراز و نشيب‏ها و درگيرى و قتال بر مى‏ گشتيد و فرار مى‏ كرديد. ✅ يكى از اساتيد و بزرگان مى‏ گفت بعضى از اصحاب (خلیفه دوم) در جنگ‏هايى كه طىّ 24 سال اتفاق افتاد حتى يك نفر را هم نكشته است. ابن ابى‏ الحديد در يك مورد مى ‏گويد فلان صحابى، فلانى را كشته، اما بعد وقتى مى‏ خواهد مجموعه‏ ى مقتولين را بشمارد، قاتلش را شخص ديگرى معرّفى مى ‏كند. ✅ و اين دروغ هم زود مشخص مى ‏شود. حتى يك نفر را هم نكشتند و دست به هيچ خونى نزدند و با هيچ كس درگير نشدند و نيروها را براى روزهاى بعد نگه داشتند. 📚 روزهای فاطمه، ص ۴۸ 🆔 کانال👈 چشمه جاری

✅👈 تحولات بعد از رحلت رسول 🔷 «فَلَمَّا اخْتَارَ اللَّهُ لِنَبِيِّه دَارَ انْبِيَائِهِ وَ مَأْوَى‏ اصْفِيَائِهِ ظَهَرَ فِيكُمْ حَسِيكَةُ النِّفاقِ». پس زمانى كه خداوند، رسولش را در جوار خود قرار داد، در اين هنگام خارهاى نفاق در شما آشكار شد. «وَ سَمَلَ جِلْبَابُ الدِّينِ»؛ و لباس دين كهنه شد. 🔷 حضرت مى‏ فرمايند: اين لباس دينى كه بر تن كرده بوديد، كهنه شد و اين پوشش كنار رفت و دريده شد و ديگر احتياجى به پوشش نداشتيد. تعبيرها خيلى دقيق است دين در وجود تو ننشسته كه لباس و پوشش تو بوده. تعبيرى است در سوره ‏ى نصر كه: «يَدْخُلُونَ فِى دِينِ اللَّهِ افَواجاً». گاهى ما در دين داخل مى ‏شويم و گاهى دين در ما جاى مى ‏گيرد، اين دو با هم متفاوتند. 🔷 «يَدْخُلُونَ»، اين را مى‏ رساند كه اينها در دين داخل شده ‏اند و هنوز دين در وجود آنها ننشسته و قرار و پا نگرفته. زيبايى ‏هاى كلام حضرت را ببينيد كه به چه راحتى از چه نكته‏ هاى دقيقى ياد مى ‏كنند كه شما كنار كشيديد و اخبار را مى‏ گرفتيد و براى ما، با آن رفاه و راحتى كه داشتيد، برنامه مى ‏ريختيد تا اين كه خداوند رسولش را برد و خارهاى نفاق در شما آشكار و پوششى كه از دين داشتيد، كهنه شد. 🔷 «وَ نَطَقَ كاظِمُ الغاوِينَ»؛ و آن گمراهى كه، كظم غيظ مى‏ نمود و با حلم برخورد مى ‏كرد و نفرت و غضبش را نهفته و پنهان مى‏ ساخت، زبان باز كرد و توانست حرف‏هايش را بزند. «وَ نَبَغَ خامِلُ الْاقَلّينَ»؛ و آنهايى كه بى‏ نام و نشان بودند و اسم و رسمى در تاريخ نداشتند و بعدها همه‏ ى اسم و رسم‏ها را بردند، اينها جوشيدند و سر برآوردند. 🔷 «وَ هَدَرَ فَنِيقُ الْمُبطِلِينَ»؛ و فرياد آنهايى كه تبهكار بودند و به دنبال تباهى بودند، گسترده و پخش گرديد. حضرت مى‏ فرمايد: اين صدا و فرياد در همه جا پخش شد و آن كرامت و قدسيّت باعث شد كه بر او نشورند. «فَخَطَر فِى عَرَصَاتُكْم»؛ سپس اين فرياد گسترده، در تمامى عرصه ‏هاى زندگى شما حضور پيدا كرد. 📚 روزهای فاطمه، ص ۶۰ 🆔 کانال👈 چشمه جاری

✅👈 گام‏هاى شيطان‏ 🔷 با وجود اين زمينه ‏ها در شما و حضور و ظهور اين فرياد گسترده در تمامى عرصه‏ ها، در اين مرحله:«وَ اطْلَعَ الشَّيْطَانُ رَأْسَهُ مِنْ مَغرِزِهِ»؛ شيطان سرش را از پناهگاهش بيرون آورد و پنجره‏اش را باز كرد. 🔷 به تحليل راحت و روانى كه فاطمه سلام الله علیها دارد، خوب دقت كنيد؛ مثل اينكه اصلًا رنجى را نديده است و هنوز ضربه‏ اى نخورده و بين در و ديوار نمانده. مثل اينكه رسول را از دست نداده، اين‏قدر راحت و دقيق، تمامى مراحل را قدم به قدم روشن و از آنها گفت‏وگو مى‏ كند. 🔷 چگونه شيطان پنجره ‏اش را باز مى‏ كند بعد سبك و سنگينتان مى‏ كند تا روزنه‏ اى پيدا كند. «هاتِفاً بِكُمْ فَأَلْفَاكمْ لِدَعْوَتِهِ مُسْتَجِيبِين»؛ صدايتان زد، ديد جواب مى‏ دهيد و زود به حرف‏هايش پاسخ مى‏ دهيد. 🔷 «وَ لِلْغِرَّةِ فِيهِ مُلاحِظِينَ»؛ با اينكه مى‏ دانيد فريب مى‏ دهد و گول مى‏ زند و مغرور مى‏ كند، ولى چشم نمى ‏پوشيد. نگاه مى ‏كنيد. با اينكه مى‏ دانيد بساط، بساط بازى است، باز توجه مى‏ كنيد و براى مغرور شدن و فريب خوردن، هنوز در او نظاره ‏گريد. 🔷 اين گام اوّل است كه صداتان بزند و جواب دهيد و توجهتان را جلب كند. «ثُمَّ اسْتَنْهَضَكُمْ فَوَجَدَكُمْ خِفَافاً»؛ مرحله‏ ى بعد، اين است كه شما را دعوت به بلند شدن و برخاستن مى‏ كند. مى‏ بيند خيلى راحت و رام بلند مى‏ شويد و سنگينى نداريد. اين در حالى است كه على علیه السلام مى ‏نالد از اينكه چگونه صدايتان زدم و شما با تمامى سنگينى‏تان به زمين چسبيده بوديد. 🔷 «وَ احْمَشَكُمْ فَالْفاكُمْ غِضَاباً»؛ داغتان كرد و در شما دميد، ديد برافروخته مى‏ شويد و خيلى راحت غضب مى‏ كنيد. و نتيجه‏ ى اين دميدن و برافروخته شدن اين است كه:«فَوَسَمْتُمْ غِيرَ ابِلِكُمْ وَ وَرَدْتُمْ غَيْرَ مَشْرَبِكُمْ»؛ شما غير از مال خودتان را علامت گذارديد و مال خود دانستيد و آنچه را كه مالك نبوديد، عهده‏ دار شديد و برداشتيد و در غير آبشخورهايتان وارد شديد. 🔷 اين در حالى است كه هنوز پيمان‏ها خشك نشده‏ اند و عهود، قريب و نزديكند و هنوز پاى على علیه السلام از دوش رسول پايين نيامده و هنوز زخم و جراحت باز است و بهبود نيافته و هنوز هم رسول گرامى به خاك سپرده نشده. و اين همه در ناله ‏ى فاطمه تجلّى يافته است كه مى ‏گويد:«هَذَا وَ العَهْدُ قَرِيبٌ وَ الكَلْمُ رَحيبٌ وَ الجَرْحُ لَمَّا يَنْدَمِلْ وَ الرَّسُولُ لَمَّا يُقْبَر». 📚 روزهای فاطمه، ص ۵۲ 🆔 کانال👈 چشمه جاری

✅👈 فتنه و انحراف‏ 🔶 اين همه شتاب و عجله به خاطر اين است كه نكند جريان نوپاى اسلام رو به سمت و سوى ديگرى بگذارد و گرفتار فتنه شود و جواب اين هم واضح است كه با فتنه، فتنه را از بين نمى ‏برند و با انحراف نمى‏ شود جلوى انحراف را گرفت و با تخفيف در اهداف نمى ‏شود جمعيت اسلامى را حفظ كرد. 🔶 مگر مى‏ شود تو از هدف‏هايت چشم بپوشى و از آنها تخفيف دهى تا بتوانى با كسرا و قيصر درگير شوى؟! اين نكته را هم بگويم كه دين جز با پاى خودش به هيچ مقصدى نمى‏ رسد. دين مقصد دارد، پا دارد، راه دارد. نمى ‏شود دين را بر يك فلسفه ‏ى ديگر و بر يك عرفان و يا يك نظام جمعى ديگر مبتنى كرد و كارها را حلّ و فصل نمود و تازه عنوان هم به آن داد و گفت براى جلوگيرى از فتنه و از دست دادن نيروها. 🔶 «ابْتِداراً زَعَمْتُمْ خَوْفَ الْفِتْنَةِ الا فِى الفِتْنَةِ سَقَطُوا وَ انَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةٌ بِالكافِرِينَ»؛ گفتيد به خاطر جلوگيرى از فتنه اين كار را انجام داديم، در حالى كه همين كار، عين سقوط در فتنه و انحراف است. تو مى‏ خواهى فردا اتفاقى نيفتد امروز اين حادثه را به وجود مى ‏آورى. پس چه فرقى كرد؟ 🔶 شخصى مى‏ گفت: مى‏ خواهم بچه‏ ام با ديگران مشروب نخورد. خودش مشروب خوارى مى‏ كرد. از شما چه پنهان، رقيبش هم دخترش بود. 🔶 «فَهَيْهاتَ مِنْكُمْ وَ كَيْفَ بِكُمْ»؛ چطور مى‏ شود جلوى فتنه را گرفت؟ اين از شما دور است كه خود فتنه ‏ايد و چگونه مى ‏شود با شما از فتنه جلوگيرى كرد؟ 🔶 «وَ انّى‏ تُؤْفَكُونَ وَ كِتابُ اللَّهِ بَيْنَ اظْهُرِكُمْ، امُورُه ظاهِرَةٌ وَ احْكامُهُ زاهِرَةٌ وَ اعْلامُهُ باهِرَةٌ وَ زَوَاجِرُهُ لائِحَةٌ وَ اوامِرُهُ واضِحَةٌ»؛ كتاب خدا بين شماست. هم موضوعاتش مشخص است و هم حكم و برنامه ‏هايش معيّن. هم علامت‏ها و آياتش باهر و روشن است و هم امر و نهيش واضح و آشكار. و آنجا كه بخواهيد به اين آيه و علامت توجه نكنيد، ضربه‏ هايش را مى‏ خوريد و زجر و منعش را مى‏ بينيد. 🔶 «وَ قَدْ خَلَّفْتُمُوهُ وَرَاء ظُهُورِكُمْ». اين قرآن است كه مى ‏گويد: «اطِيعُوا اللَّهَ وَاطِيعُوا الرَّسُولَ وَ اولِى الامرِ مِنْكُمْ»، «كُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ»، «انْ لَمْ تَفْعَل فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالتَهُ». پس دنبال چه چيزى هستيد و جلوى فتنه را با چه چيزى مى ‏خواهيد بگيريد؟ يعنى از رسول دلسوزتريد⁉️ 🆔 کانال👈 چشمه جاری