🔶 شناخت اللَّه و حكمت او معاد را ثابت مى‏كند. آخر مگر مى‏شود براى يك مقدار محدود و براى هفتاد سال زندگى، براى اين مقدار كشك و اين خوردن و خالى كردن، اين همه شير بدوشند⁉️ 🔶 ميليون‏ها تُن شير براى يك مثقال كشك؟! اين مسخره است! براى اين زندگى محدود من و براى اين تلاوت تكرار من، اين همه هستىِ منظم و هماهنگ؟! ابر و باد و مه و خورشيد و فلك ...⁉️ 🔶 اينجاست كه از حكمتِ اللَّه به معاد مى‏رسيم و معاد اثبات مى‏شود. حكيم، هستى را رها نمى‏كند؛ كه معنا ندارد او اين گلّه را را از بيابان عَدَم راه انداخته باشد تا در مسلخِ مرگ سر بِبُرد⁉️ 🔶 آن هم بعد از آن همه رنج و درد و تعبى كه كشيده‏اند! همين و همين؟! «أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّما خَلَقْناكُمْ عَبَثاً وَ أَنَّكُمْ إِلَيْنا لا تُرْجَعُونَ»؛ آيا شما خيال مى‏كنيد كه ادامه و بازگشت نداريد؟! اينكه عبث مى‏شود! اينكه لغو مى‏شود! آيا هستىِ با اين عظمت در اينجا به بن‏بست مى‏رسد⁉️ 📚 حیات برتر، ص ۳۷ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

🎤👈 آیت الله تهرانی 💠 پينه‏دوزى بود سر كوچه حمّام وزير كه منزل ما در آنجا بود، و ما كفشهاى خود را براى پينه و وصله به او می داديم. 💠 يك روز با حالت گريه به منزل آمد و اين قضيّه را براى پدرم كه عالم محلّه بود تعريف كرد، و من صغير بودم و خوب به خاطر دارم. 💠 مى‏گفت: ما كفش دوزها عادتمان بر اينست كه چون بخواهيم ميخهائى را به كفش بزنيم، يك مشت از آن را در دهان خود می ريزيم، سپس يكى يكى در مى‏آوريم و به كفش می كوبيم. 💠 من يك مشت ميخ سياه بنفش (كه معروف است و بلند و نوك تيز است) در دهان خود ريختم تا به كفش بزنم. ناگهان كسى آمد و مشغول گفتار شد و من غفلت كردم و آنها را بلعيدم. 💠 در آنگاه مرگ را در برابر چشمانم مشاهده كردم كه اينك است كه معده و روده من پاره پاره شود. 💠 بدون معطّلى در دكّان را بستم و به حضرت عبد العظيم عليه السّلام رفتم، و خود را به ضريح چسباندم و گفتم: يا سَيِّدَ الْكَريم! تو می دانى كه من عائله سنگين دارم، فقط شفاى خود را از تو می خواهم. 💠 حالم بسيار منقلب بود. چون از حرم بيرون آمدم، وسط صحن كنار حوض نشستم. ناگهان حال قِى و استفراغى به من دست داد، چون قى كردم ديدم همه آن ميخها در آن است. 📚 روح مجرّد، ص ۲۷۰ ❌ نشر با ذکر منبع👈 https://eitaa.com/tavasolitabrizi

🎤👈 آیت الله حاج آقا مرتضی تهرانی رحمة الله علیه 🔷 شخصی بود به نام استاد محمد بنّا؛ اما بنّایی بلد نبود، نقل کرد: روزی پدرتان آیت الله میرزا عبدالعلی تهرانی را دیدم. عرض کردم: ۳۲۰ تومان برای نان و ... بچه هایم قرض کرده ام، بدهکارم. 🔷 ایشان به من یک تومان داد و گفت: از اینجا برو حضرت عبدالعظیم حسنی رحمة الله علیه. خدمت حضرت که رسیدی به ایشان بگو: عبدالعلی، نگو حاج آقا، بگو عبدالعلی، سلام رساند و عرض کرد که قرض مرا ادا کنید. 🔷 رفتم، این کار را کردم. از ایوان حرم بیرون آمدم، در صحن، کسی با من مصافحه کرد و ۳۲۰ تومان در دست من گذاشت. درست همان مقدار که بدهکار بودم. 📚 خاطره های آموزنده ص ۳۳۷ ❌ نشر با ذکر منبع👈 https://eitaa.com/tavasolitabrizi

🔷 ما از استعدادهاى عظيم انسان مى‏يابيم كه انسان بيشتر از اين محدوده‏ى هفتاد ساله است. انسان براى اين زندگى محدود به اين همه استعداد نياز نداشت، همان غرايز فردى و اجتماعى براى رفاه و نظم و عدالت زندگى هفتاد ساله، كافى بودند. 🔷 ما از عظمت استعدادهاى انسان، ادامه‏ى او را مى‏يابيم و چون انسان‏ از بى‏نهات سرمايه برخوردار است، پس بى‏نهايت ادامه خواهد داشت و براى اين بى‏نهايت راه بايد استعدادهايش را بارور كند و پاهاى نيرومندى پرورش دهد و مركب‏هايى بسازد، همان طور كه براى رسيدن به ماه، استعدادهايش را بارور كرد و مركب‏هايى تهيه نمود و راه‏هايى را پشت سرگذاشت. 🔷 انسان بايد در اين محدوده‏ى هفتاد ساله پاهايى تربيت كند و مركب‏هايى بيابد و سرمايه‏هايى را زياد نمايد و توشه‏هايى براى بی نهايت راه بردارد و سپس راهش را شروع كند و حركتش را دنبال نمايد. در اين دنيا پاها ساخته مى‏شوند و در آن مرحله راهها پيموده مى‏گردند. 🔷 همه‏ى انسان‏ها در يك نقطه‏ى انحطاط قرار دارند:«ثُمَّ رَدَدْناهُ أَسْفَلَ سافِلِين» و فقط با سرمايه‏هايى هستند و پاهايى، هر كس هر قدر كار بكند و راه برود بالاتر مى‏آيد، تا ثروت، تا قدرت، تا رياست، تا بهشت آب و نان و بالاتر مى‏آيد، تا آنجايى كه نهايتى ندارد و تا بر نمى‏دارد. 🔷 و اين است كه حضرت على علیه السلام، آن مرد راه فريادش بلند مى‏شود:«آه مِن قِلَّةِ الزَّادِ و طُول الطَّريق»، آه از توشه‏ى كم و راه دور. اگر هدف على، بهشت نان و آب بود و بهشت حوريان بود كه آن توشه‏ها كم نبود، با كمتر از اينها به آن همه مى‏رسند. 🔷 على علیه السلام راهى دارد تا بى‏نهايت و اين است كه هر چقدر توشه بردارد چيزى نيست، چون هر مقدار در برابر بى‏نهايت، صفر است و هيچ است و كم است. 📚 رشد، ص ۲۹ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

🎤👈 استاد صفایی رحمة الله علیه 💠 توجه به حضرت مهدى علیه السلام، تجربه بن بست‏ها و احساس تنگناها را مى‏خواهد. براى كسى كه هنوز دنيا وسعت دارد، در خيمه مهدى جايى نيست. 💠 و براى كسى كه اهدافى حتى تا سطح آزادى و عدالت و عرفان و تكامل دارد، براى همراهى و معيّت مهدى ضمانتى نيست كه در منفرق الطرق و بزنگاه‏ها، اسب‏ها و مركب‏هاى آماده شده، ما را جايى مى‏خواند و به زندگى دعوت مى‏نمايد. 📚 تو می آیی، ص ۲۱ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

🔷👈 دروازه بان دل 🎤👈 استاد صفایی رحمة الله علیه ❇️ به حضرت على علیه السلام گفتند:«بِمَ نِلْتَ بِما نِلْتَ؟» از چه به اين همه رسيدى؟ ❇️ «قالَ: كُنتُ بَوّاباً عَلى بابِ قَلْبَى». گفت: من دروازه بان دلم بودم. ❇️ به كسى راه می دادم و به چيزى راه مى دادم كه مرا بارور كند، نه اين كه از من بكاهد و مرا مصرف كند. 📚مسئولیت و سازندگی، ص ۱۴۳ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

🎤👈 حاج حسین یکتا 💠 خیلی ها از من می پرسند چکار کنیم شهید بشویم، یا لااقل مقام شهداء را داشته باشیم؟؟ 💠 شهداء اول مراقبت از دل هایشان کردند و مدافع قلب شدند، بعد مدافع حرم شدند. 💠 امام صادق علیه السلام می فرمایند:«الْقَلْبُ حَرَمُ اللَّهِ فَلَا تُسْكِنْ حَرَمَ اللَّهِ غَيْرَ اللَّه». دل حرم خداست، پس در حرم خدا، غير خدا را جای مده. 💠 مدافعان حرم، اول از حرم خدا خیلی خوب دفاع کردند که به آنها لیاقت دفاع از حرم زینب سلام الله علیها را دادند. 📚 مهمان شام، ص ۵۱ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

🔶 تقوا، اطاعت حق و عمل به وظيفه است. و اين اطاعت نتيجه‏ى ايمان و عشق به حق است و كسى كه از آن عشق برخوردار شد و در كلاس اطاعت نشست، ديگر جز عمل به وظيفه‏اش برايش مسأله‏اى نيست. 🔶 فقط مى‏خواهد كه بر روى مرز حركت كند و آنطور كه دستور دارد پيش بيايد. اين چنين كسى ديگر بن‏بست ندارد و گير نمى‏كند، چون او با شروعش‏ به نتيجه رسيده و از آغازش بهره گرفته و حق خويش را بدست آورده است. 🔶 آخر مهم رسيدن نيست، مهم در راه بودن است و كسى كه در راه است و در روى مرز است ديگر بن بستى ندارد. بودن و نبودن، ماندن و رفتن، برايش يكسان است. نه ترسى دارد از آينده و نه حزنى از گذشته و نه تزلزلى در حال. 🔶 هنگامى كه محرّك ما وظيفه‏ها بود، نه احساسات و عواطف و رقت‏ها، نه هوى‏ها و هوس‏ها و نه حرف‏ها و جلوه‏ها، هنگامى كه محرّك ما امر حق بود، عمل به وظيفه و اطاعت اين امر ما را آسوده مى‏دارد. 🔶 اگر مى‏بينى كه با عمل به وظيفه آسوده نمى‏شوى، اين نشانه‏ى شرك‏هايى است كه پنهانى در دل تو خانه دارند و علامت بت‏هايى است كه تو را حركت داده‏اند و به بن‏بست رسانده‏اند و با فشارها به ضعف اعصاب و زخم معده و سل سينه گرفتار نموده‏اند. 📚 روش برداشت از قرآن، ص ۱۰۷ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

🎤👈 حاج آقا حیدری 🔶 روزی استاد صفایی رحمة الله علیه با برخی دوستان که وضعیت مالی خوبی داشتند، برای زیارت مشهد مقدس، همراه شدند و به مسافر خانه ای رفتند و اتاقی گرفتند. 🔶 آن فرد پولدار با وسواس خاصی به اتاق پرداخته و به نظم و ترتیب و جابجایی اسباب ها و خلاصه به ترکیب اتاق مشغول شده بود. 🔶 استاد او را مخاطب قرار داده و گفت: آقای... زیاد به خودت زحمت نده؛ به اندازه ای که در این مکان هستی به آن بپرداز. ما دو روز بیشتر اینجا نیستیم. این همان حکایت دنیاست. 🔶 پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمودند:«إنَّ النّاسَ فِي الدُّنيا ضَيفٌ و ما فی أيديهِم عارِيَةٌ و إنَّ الضَّيفَ راحِلٌ و إنَّ العارِيَةَ مَردودَةٌ». مردم در این دنیا مهمان هستند و آنچه در دست دارند، امانت است. ميهمان، رفتنى است و امانت، پس دادنى. 📚 مشهور آسمان، ص ۲۱۰ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

🎤👈 استاد صفایی رحمة الله علیه 💠 تو فرزند همت خود باش، که به پدرانت نیاز نباشد و فرزندانت به تو افتخار کنند. 💠 که سقراط در جواب شماتت آن دشمن که او را به پدرش سرزنش کرده بود گفت: تو به پدرانت افتخار می کنی؛ اما من، فرزندانم به من افتخار خواهند کرد. 💠 تو پایان افتخارات گذشته هستی و من آغاز فردا.... 📚 نامه های بلوغ ص ۱۶ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

💠 انسان درگير از درون، نمى‏تواند در بيرون مقاوم باشد. همين نقطه ضعف‏هاى درونى، دستاويز قدرت‏هاى بيرونى است. 💠 وسوسه‏ها و تحريك‏ها، تضادها و درگيرى‏ها را در تو شديدتر مى‏كند و نيروهاى تو را پراكنده و روياروى مى‏سازد. 📚 تطهیر با جاری قرآن ج ۱ ص ۴۸ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie