[همیشه استاد...!] ۱- مسعود فراستی در مورد آلفرد هیچکاک کتابی دارد با عنوان‌ #همیشه_استاد ،کتاب را نخوانده ام اما هیچکاک را دوست دارم، البته خیلی هم مهم نیست مهم همین #استاد بودن هیچکاک است، یک فیلمساز کم انعطاف که چهل سال به یک شکل فیلم ساخته و فیلم هایش همه شبیه هم است اما همه شان را میشود دید و همان هیجان اولیه را درک کرد...! ۲- شاید مهمترین خیانت دانشگاه به زندگی مان همین اجبار به خطاب کردن "استاد" بر دهها و صدها آدم قد و نیم قد در مدت چهارسال دانشجویی بود... وقتی این همه استاد داشته باشیم یعنی دیگر استاد امری نایاب که باید برای پیدا کردنش سالها وقت بگذاریم نیست، استاد یعنی یک سلسله مدارج طی شده و گذر از پل صراط چند کنکور! ۳- امروز حکم حبس #حسن_عباسی که خیلی ها دکتر خطابش میکنند صادر شد... حسن عباسی دکتر نیست و شاید به همین دلیل است که او را جز معدود اساتید طول و عرض زندگی ام میدانم! یک هیچکاک #همیشه_استاد که چندسال دوری از او و سخنرانی های پرهیاهویش و حتی زاویه پیدا کردن در خیلی از امور با او، باعث نمیشود تا حق استادی اش را فراموش کنم... یک مرد باشهامت که حرف های خنده دارش برای عوام همیشه بعد از چندسال محقق میشد، اما خب چه میشود گفت؟ آدمها دوست دارند از همه چیز سوژه خنده پیدا کنند! ۴- خیلی ها حسن عباسی را قدیس وار میپرستند و خیلی های دیگر او را نماد تحجر و خشونت و بیسوادی میپندارند... من در این دوگانه نمیگنجم و او را یک "استاد" میدانم، از معدود استادهای زندگی که به شاگردانش شک کردن را آموخت! در ترم اول قبولی دانشگاه تهران و میان هزاران تعریف و تمجید پلاستیکی که حواله مهمترین دانشگاه کشور میکنند هیچ چیز به اندازه یک استاد که آدمی را به شک بیاندازد و بگوید "حواست باشد اینجا خبرخاصی نیست!" ضروری نمی باشد... من همیشه شک کردن به عناوین بزرگ و دهان پر کن را از "بی عنوان دکترترین" استاد زندگی ام آموخته ام... او همیشه میخواست چریک تربیت کند و افسوس که در آرزویش چندان موفق نبود... همیشه استاد! @chobealef