#قسمت_بیستم_رمان #برای_من_بخون_برای_من_بمون ❤️ اين جمله آخر رو با بغض بزرگي گفتم .شده بودم درست عین يه بچه . ولي عجيب بود که به رادمهر اعتماد کرده بودم . نگاهش و رفتارش و وقارش واسم خاص بود . مطمئن بودم اگه قبول کنه بخاطر شهرتم و سو استفاده ازم نيست .. مرتضي-: محمد ... بس کن ... اين همه دختر دور وبرتن و کافيه يه اشاره بهشون کني...داري اشتباه ميکني راجع به خانم رادمهر ... الاقل حرمت مهمون بودنشو نگه دار ....داد زدم -: من با اون دخترايي که تو ميگي کار ندارم ... نميدونم چرا به ايشون اعتماد کردم ولي نمي خوام دوباره بازيچه دست همون دخترايي که تو ميگي بشم ... خودمم اعتراف مي کردم که بازيچه ناهيد بودم و بازم مي خواستم که برش گردونم . به رادمهر نگاه کردم . دوباره با هزار عجز و التماس ... رنگ نگاهش عوض شد . دوباره به حلقه ام نگاه کرد . ولي ديگه چشم ازش برنداشت . چونه اش لرزيد . بلند شد و زير لب يه خداحافظ گفت و رفت بيرون ... با اين کارش مطمئن شدم که با بقيه دخترايي که دور و برم مي پلکيدن فرق داره ...نگاهم به مرتضي افتاد که سرشو محکم بين دستاش گرفته بود. « عاطفه » همين که در رو پشت سرم بستم اشکام ريختن . پاهام طاقت ايستادن نداشتن. يه طبقه که رفتم پايين کمي روي پله ها نشستم تا استراحتي به جسمم بدم که این یه ساعتو توي فشار و عذاب بود توي اون خونه ... خونه اي که وقتي واردش شدم دلم ميخواست وجب به وجبشو ببوسم . يه آیت الکرسي خوندم . و فکرامو بسته بندي کردم تا شب که راجع بهشون فکر کنم و تصميم بگيرم و قضاوت کنم. الان بابا همون طور که گفته بود جلوي در منتظرم بود. اشکام رو پاک کردم و بلند شدم . خاک هاي چادرم رو تکوندم . به دو رفتم پايين . بابا توي ماشين بود . نبايد جلوي بابا ضايع بازي در مي آوردم . پس انگار نه انگار که اتفاقي افتاده . رفتم جلو و در ماشينو باز کردم . نشستم و با لبخند يه سلام بلند دادم. بابا نگاه نگرانشو بهم دوخت و گفت بابا-: خب چي شد ؟ چيکارکردي؟ از پسش بر اومدي؟... بابا با من نيومده بود که مثلا خودم مشکلم رو حل کنم و و روي پاي خودم بايستم . بلند خنديدم و گفتم -: آره بابا ، بريم ... اصلا مشکلي وجود نداشت .... روي صورتم دقيق شد بابا-: گريه کردي؟...وااااييي حاال اينو چطور جمعش کنم ؟... ابروهامو انداختم بالا -: منو دست کم گرفتي بابا ؟ .... همين که گفت چرا اينکارو کردي چند ليتر آبغوره گرفتم براش و همه چي حل شد ... بابا-: اخه اون اصلا نميتونه و حق نداره که تو رو بازخواست کنه ... تو که منبعشو ذکر کرده بودي انگاري مجبور بودم راستشو بگم. -: چيزه ... بابا ... نگو اون يارو که به من زنگ زده بود شوخي کرده بود ... فقط من رو کشوند اينجا تا به قول خودش يه تشکر اساسي ازم بکنه ... انگار که قانع شد. ماشين رو روشن کرد . -: ملت ديوانن به خدا بابا ... ميبيني توروخدا؟ خنديد و در حاليکه دستي رو مي کشيد بهم گفت بابا-: خب خيالت راحت شد اين محمد نصر رو از نزديک ديدي؟ ... به آرزوت رسيدي؟... http://eitaa.com/cognizable_wan