هوالحکیم
در حاشیه جلسه اخیر، استاد عزیزم در جایی اشاره فرمودند که:
• عده‌ای همواره در تمسخر آیه ۹۶ سوره اعراف می‌گویند اگر به فساد و غیرمسلمانی باشد، نباید انقدر در اروپا و جاهای دیگر شاهد نزول برکاتی از جمله باراندگی‌و طبیعت‌های فراوان و ... باشیم!
• بدانید که شیطان همواره در تقابلی سنگین سعی نموده به روش‌های مختلف آیه ۹۶ سوره اعراف را مورد تخریب و تمسخر قرار بدهد.
آنجا که خداوند می‌فرماید:
اگر اهل شهرها و آبادی‌ها، ایمان می‌آوردند و تقوا پیشه می‌کردند، برکات آسمان و زمین را بر آنها می‌گشودیم
ولی (آنها حق را) تکذیب کردند؛ ما هم آنان را به کیفر اعمالشان مجازات کردیم.
• برکت فقط باران و برف و بهرمندی از طبیعت سرسبز و ... نیست!
گاهی اوقات برکت در جامعه‌ای، امام آن جامعه است.
ظهور انسان‌های بزرگی نظیر محسن حججی و ق.س است.
بهرمندی جامعه از نطفه‌های سالم و حلال‌زادگی است.
برای قیاس بهره‌مندی‌ها و برکاتِ درون جامعه خود با آنچه آنها دارند، صرفاً بهرمندی‌های ظواهرِ مادی و چشم پرکن را مبنای تحلیل و قضاوت قرار ندهید.
✍ محمد جواد خواجه‌وند
۱۴۰۰/۰۹/۰۹
@MJ_KHAJEVAND
پاتولوژی فرهنگی
هوالحکیم
• چند وقت پیش ویدئویی از یکی از مجریان شبکه بی‌بی‌سی در رسانه‌ها خبرساز شد که او فرزندش را در خانه #توله خطاب کرده بود!
این اتفاق با واکنش‌های مختلفی از سوی کاربران شبکه‌های اجتماعی همراه شد و در انتها مجری را وادار نمود در ویدئویی جدید دلایل این کار را برای مخاطبانش توضیح بدهد.
او در بخشی از این توضیحات بیان نمود که ما در نسبت با حیوانات هیچ برتری و تفاوت ویژه‌ای نداشته و تنها در زمینه هوش از آنها جلوتریم.
• این نگرش و دیدگاه ریشه در بُن‌مایه‌های فلسفی دارد که خمیرمایه و ساخت تمدنی غرب را تا امروز شکل داده است.
دیدگاهی که از دوره ارسطو آغاز و تا دوره اندیشمندان دوره معاصر در عصر مدرن ادامه پیدا کرد.
اندیشه‌ای که انسان را حیوان می‌داند و تنها در موارد بخصوصی آن را از حیوان متمایز می‌داند.
ارسطو معتقد بود که انسان حیوانی است که قدرت تکلم دارد.
فروید معتقد بود که انسان حیوانی است که مجهز به قدرت شهوت و غضب می‌باشد.
ژان‌پیاژه، اریک اریکسون، رابرت پلاچیک و سایر اندیشمدان ادوار مختلف نیز تلقی حیوانی از انسان داشتند و هر یک معتقد بودند که انسان تنها در یک بُعد بخصوص، ویژگی‌های متمایزی نسبت به حیوانات دارد.
چیزی که در اینجا مشترک است این است که همگی در یک نکته باهم اشتراک داشتند و آن اینکه انسان حیوان است.
اینجاست که در جامعه سازی مبتنی بر نگرش حیوانی، اندیشمندان تمدن غرب انسان‌ها را همچون گله حیوانات وحشی تلقی می‌کردند که باید در فرایند متمدن شدن آنها را از توحش به تمدن رساند.
• حال آنکه این نظرات در تعارض مطلق با اندیشه اسلامی و قرآنی قرار دارند.
• سرانجام بعد از ۲۴۰۰ سال از عصر ارسطو، آیت الله جوادی آملی در تفسیر تسنیم نظریه انسان-حیوان را رد نمود و نظریه انسان-حی متاله را جایگزین این تلقی معرفتی نمود.
در این نظریه ایشان بیان می‌دارند که اولا انسان زنده است و حی است و ثانیا متاله است و می‌تواند از مرحله نباتی، حیوانی و جنی به مرحله مَلَک و حتی بالاتر نیز در شدت حیات نائل بیاید.
با پذیرش چنین فرضی دیگر انسان وحشی نیست که او را در فرایند تاهل، اهلی بنماییم.
بلکه انسان حی متاله است و می‌تواند حتی از فرشتگان مقرب الهی نیز در شدت حیات بالاتر برود.
شهدا نیز در اینجا مصداق اصلی این مدعا هستند و پس از شهادت به جایگاهی بالاتر از فرشتگان نائل می‌آیند و عِندَ رَبِّهِم يُرزَقونَ می‌شوند.
✍ نویسنده: محمد جواد خواجه‌وند
برگرفته از تئوری نقشه انسان در قرآن استاد حسن عباسی
۱۴۰۰/۰۹/۱۵
@MJ_KHAJEVAND
علامه مصباح(رحمه الله علیه):
بین حق و باطل بودن،
اعتدال نیست؛
التقاط است!
@mj_khajevand