#سلام_بر_ابراهیم #قسمت‌نودششم ﷽ ایشان ضمن بیان خاطراتی گفت: زیاد دنبال ابراهیم نگردید او می خواسته گمنام باشد. بعید است پیدایش کنید. ابراهیم در فکه مانده تا .خورشیدی برای راهیان نور باشد اواخر دهه هفتاد، بار دیگر جستجو در منطقه فکه آغاز شد. باز هم پیکرهای .شهدا از کانال ها پیدا شد، اما تقریباً اکثر آن ها گمنام بودند در جریان همین جســتجوها بود کــه علی محمودونــد و مدتی بعد مجید .پازوکی به خیل شهدا پیوستند پیکرهای شهدای گمنام به ستاد تفحص رفت. قرار شد در ایام فاطمیه و پس از یک تشییع طولانی در سراسر کشور، هر پنج شهید را در یک نقطه از خاک .ایران به خاک بسپارند شــبی که قرار بود پیکر شهدای گمنام در تهران تشــییع شود ابراهیم را در :خواب دیدم. با موتور جلوی درب خانه ایســتاد. با شور و حال خاصی گفت .ما هم برگشتیم! وشروع کرد به دست تکان دادن بار دیگر در خواب مراســم تشــییع شــهدا را دیدم. تابوت یکی از شهدا از روی کامیون تکانی خورد و ابراهیم از آن بیرون آمد. با همان چهره جذاب و !همیشگی به ما لبخند می زد فردای آن روز مردم قدرشــناس، با شــور و حال خاصی به اســتقبال شهدا رفتند. تشــییع با شکوهی برگزار شد. بعد هم شهدا را برای تدفین به شهرهای .مختلف فرستادند من فکر می کنم ابراهیم با خیل شــهدای گمنام، در روز شــهادت حضرت .صدیقه طاهره بازگشت تا غبار غفلت را از چهره های ما پاک کند برای همین بر مزار هر شــهید گمنام که می روم به یاد ابراهیم و ابراهیم های .این ملت فاتحه ای می خوانم ادامه دارد....