آیت الله العظمی جوادی آملی: اگر شخص بر اثر تحريف زدگی خود را آن گونه كه بايد نشناسد، حق و باطل و سعادت و شقاوت و چيز زيانبار و سودمند را جای هم و نيز نااصل را اصل می پندارد و به چيز قبيح عطش پيدا می كند و نمی داند كه هر عطشی هم راست نيست: عطش ناشی از كوششِ توليدی صادق است و بايد آب زلال و گوارا به دستگاه گوارشی فرد تشنه برسد؛ امّا عطش ناشی از جرّاحی دستگاه گوارش عطش كاذب است و آب برای دستگاه گوارش زيانبار است.  انسان به بسياری از چيزها تشنه است؛ ولی عطش او صادق نيست و پاسخ مثبت دادن به اين خواسته ها نتيجه خوبی برای وی ندارد؛ مثلاً تشنگان ربا در پايان عمرشان #ديوانه می‌شوند: «اَلَّذينَ يَأكُلونَ الرِّبوا لايَقومونَ اِلاّكَما يَقومُ الَّذی يَتَخَبَّطُهُ الشَّيطنُ مِنَ المَسِّ ذلِكَ بِاَنَّهُم قالوا اِنَّمَا البَيعُ مِثلُ الرِّبوا» [سوره بقره آیه ۲۷۵] بنابراين عده ای قيامشان مخبطانه است و سرانجام از جنون سر در می آورند و دودمان آنها متلاشی می شود و اين مطلب دينی همانند ساير گفته های خداوند، جدّی است: «اِنَّهُ لَقَولٌ فَصل وما هُوَ بِالهَزل» [سوره طارق آیات ۱۳،۱۴] ، پس دوستی مال حرام عطشی كاذب است. تفسیر انسان به انسان ص۳۶۵،۳۶۶ 👈🏻کانال رسمی دفتر آیت الله العظمی جوادی آملی