از سقیفه تا کربلا قسمت اول سقیفه ای سرای مکر و عصیان محل فتنه ی یاران شیطان سقیفه خانه ی نامرد پرور که مفضولی به فاضل کرد افسر خبیثان، چون شنیدند از پیمبر مگیرید افسری، جز شخص حیدر تبانی کرده، بیعت را شکستند حقیقت را و حق را دست بستند چرا امت به عهد خود نپایید؟ چرا از دامن خود فتنه زایید؟ نمی دانست پیغمبر چه ها گفت؟ نبی بر مسلمین رهبر که را گفت؟ نمی دانست حیدر را فضیلت؟ غدیر خم نشد اتمام حجت ؟ چرا امت ولی بعد از پیمبر به دین مردگان برگشت با سر؟ در این غوغا چرا حیدر نشسته؟ کمر بر اخذ حق خود نبسته؟ چرا این مرد ایثار و شهادت گزیده کنج تنهایی و عزلت؟ خدا شاهد بود بر آنکه مولا نمود اتمام حجت ها بر آنها حسنینش به بر، همراه زهرا بر اهل بدر، وارد گشت مولا بر آنها حق خود یادآوری کرد برای یاری حق، خواست چل مرد چهار و چل نفر، خوردند سوگند که فردا بهر یاری، گرد آیند تراشیده سر و آماده ی رزم برای حق نمایند عزم خود جزم ولی حیلت نمودند و به جز چار نیامد زان همه مردان پیکار سه بار این ماجرا تکرار گردید ز هر چه مرد علی بیزار گردید چو دید این گونه از قوم ستمگر دگر همت به قرآن کرد حیدر که قرآن بود، پاره پاره هر جا پراکنده، جدا، بین ورق ها علی، تا کل قرآن می نگارد عبا از شانه ی خود بر ندارد خدا تغییر نفس قوم را دید به جز حیدر بر آن دونان روا دید ز بی مهری امت بود تنها که بر خود خانه را بگزید مولا خلافت گر به قول نیک زهرا به سبک احمدی می گشت اجرا به راه حق علی می برد آسان به دنیا، جمله افراد مسلمان زمین و آسمان را، باب رحمت ز او مفتوح می آمد بر امت نکردند و بشد آنچه نباید ازین لغزش، چه آشوبی بر آید یکی گوید که سر بیعتش چیست؟ مگر او حافظ دین خدا نیست؟ چرا با ظلم بیعت می کند او؟ چرا بر فتنه ها تن می دهد او؟ نداند با علی آنها چه کردند نه پا بند مسلمانی نه مردند کنار بیت حیدر هیمه چیدند در بیت علی آتش کشیدند نهاده ریسمان بر گردن او شتابان از بر کت بستن او چه شوم آن دم که زهرا پیش آمد چه از آن مردم بد کیش آمد خدایا بازوی زهرا سیه شد میان هجمه ی دیوار و در شُد به مسجد ناکسان سالار دین را کشان آرند امیرالمومنین را به او گویند بیعت کن به کهتر که تنها بود، شیر شرزه ی نر عمر سوگند می گوید به ذلت علی را می کشد در راه بیعت حسنین علی ابر بهاران شدند از گفته ی آن قوم نادان علی گفت ای عزيزان پیمبر نیاید زین دو روبه قتل حیدر عمر را گفت گر بیعت نکردم؟ جوابش سربریدن بود در دم دوباره گفت حیدر جمله اش را نبود اما خبر از شرم اعدا علی مشت خودش را بست محکم به سویش اولی شد با تعب خم به روی مشت حیدر دست بنهاد به زعمش دست بیعت را علی داد به مشت بسته حیدر بسنده نمود آن مار وحشی گزنده نظر سوی سما آورد حیدر شکایت کرد زان قوم ستمگر خسی نزدیک آمد سامری سان کشد هارون موسی را به دوران خدا بر امر تبیین حقیقت برای شیر حق کی بود فرصت سقیفه تیر شیطان بود آن دم که خواند آن روز را چون روز آدم و آن حدسی که شیطان زد بر آنها چه آسان شد زبونان را مهیا احادیث پیمبر بود اما که شورش ها از آن می گشت بر پا ازین شد هر حدیثی از پیمبر به دست آتش احقاد پرپر عمر هم باب بدعت کرد مفتوح که از اسلام احمد بگسلد روح سپس عثمان به قوم و خویش بازی نمود از جهل با این کیش بازی چو از جور و ستم شد زار امت بیامد سوی شاهنشاه رحمت ولی از قاسط و ناکث خبر شد علی از جهل مارق خون جگر شد ز فعل کوفیان سست بی عار بشد مولا علی بی یاور و یار ابو موسی به جای ابن عباس حریف عمرو آمد ایها الناس علی را اشعری چون عزل بنمود رقیبش شد ز حکم عمرو خشنود بلی زین قوم سست احوال سردار فقط با چاه غم می گفت اسرار به نخلستان وگاهی در بیابان که آمد انشقاق ماه تابان چنان رنجی علی از امتش دید که از شوق و شعف بر تیغ خندید پس از او باز هم قوم ستمگر جفا بنمود با سبط پیمبر برای دفع حیلت های شیطان حسن بر صلح تلخی یافت فرمان که شیطان روی دیگر کی نماید نقاب از چهره ی زشتش زداید که جان شیعیان محفوظ ماند که راه نینوا دل داده یابد حسن هم خورد زخم از نا سپاسان بشد تابوت او هم تیرباران ز آفتها ز زخم صلح جبری نموده مجتبای ما چه صبری ز بدعت های قوم فتنه انگیز حرام حق حلال قوم خون ریز ز فتواهای با سنت مقابل بسی اغفال شد این قوم جاهل

از سقیفه تا کربلا قسمت دوم ازین بی مایگان مصلحت کیش حقیقت را و حق را قلب شد ریش احادیث پیمبر جعل شیطان برای ماندن اشخاص نادان همه احکام دین در بند نسیان دگر حرفی نبود از دین و ایمان شریعت در سقیفه گشت تعطیل به قرآن بسته شد ابواب تاویل چنان سوی رسوم مرده جَستند که زیر پا حقیقت را شکستند دوباره دل به کسراها سپردند برای کاخ سبز و سرخ مردند دوباره سر فرود آمد به طاغوت زمین پر شد ز ظلم و جور جالوت چنان جعل شیاطین گشت اسلام نماندش هیچ از آن غیر یک نام دگر خو کرده با سستی خلایق دگر کی می شود بر نفس فائق؟ نه قدر احمد و نه قدر حیدر نمی دانست فرق گل ز گوهر بر امت لازم است آموزگاری که سازد بهر این اموات کاری یکی اسطوره باید با رشادت دهد این قوم را درس شهادت گران جانی و سستی زهر دین است پریدن سوی حق فتح المبين است چو دین حق رود، این جان و تن چیست؟ چو جان از تن رود، این پیرهن چیست؟ چو جانان خواست جان قابل چه آید؟ که بر عاشق ز تن پروا نشاید بگوید مصلحت کیشان امت که مرگ سرخ باشد به ز ذلت کسی باید که دین را پاسداری کند با خون خویشش آبیاری زند فریاد سرخی بهر امت که حج بیهوده باشد بی برائت دهد اهل و عیال و خانمان را خرد بر جان خود تیر و سنان را کند بیدار این قوم پریشان به نور خود نماید راه ایمان که اسلام محمد عقل و عشق است گهی باید ز بند عقل هم رست همان عقل چراغ راه ای دوست گهی عاجز شود چون عافیت جوست بیا ای عشق من بيزارم از او رها سازم ز عقل عافیت جو بله من باز گویم از سقیفه بلند است این بلا و بوی جیفه حسین بن علی آن جا فدا شد ولیکن جلوه گاهش نینوا شد بگویم من خدایا بار دیگر حسین آنجا جدا شد از تنش سر به گودال جفا جز شمر در بود دگر بود و دگر بود و دگر بود دهد دستور، شیطان بهر یورش همان ها یند اما، شمر پوشش شریعت در سقیفه گشت تعطیل به قرآن بسته شد ابواب تاویل لسان عسکری می گشت مدیون اگر حق نمی آورد موزون #سید_عسکر_رئیس_السادات سروده قدیمی سال۷۶ آخرین بازنگری ۲۲ خرداد ۱۴۰۳ #حضرت_علی #امام_حسین

دل اگر زَ الله اکبر، بذر ایمان رویدش وای از الله اکبر، چون که شیطان گویدش حمله آرد دیو بر بیت علی مشعل به دست آنکه لب الله اکبر، دل خطا می پویدش حُکمُ لِلَّهْ گوید و زَ الله اکبر دم زند آنکه حیدرمی کشد پیوسته کین می جویدش حمله با الله اکبر می کند شمر لعین تا که با خون حسین آغشته می گردد یدش عسکری الله اکبر باز می آیدبه گوش باز می لرزم به خود چون داعشی می گویدش #سید_عسکر_رئیس_السادات سوم آبان نود و چهار  آخرین بازنگری ۲۲ خرداد ۱۴۰۳ #حضرت_علی # اعتراض #داعش

دیدی آخر کار من بانو به رسوایی کشید با نگاهی کار من تا سینی چایی کشید دیدمت در خواب و بر تو صد غزل عاشق شدم کار بر یک خواستگاری تماشایی کشید اخم بر سیمای بابا بود و من در انتظار کار من بر جمله ی "پس کی تو می آیی "کشید آمدی قلبم به یمن مقدمت کنسرت داد چشمهایم میلشان بر راهپیمایی کشید آنکه در شهر خودش در سر به زیری شهره بود این هوایی گشتنش تا شهر هاوایی کشید چادرت هر چند چشمم را جگر خون می نمود در ضمیرم از نجابت نقش رویایی کشید خواستم از حضرت زهرا تو را بانوی من شکر بر من مادرت طرح دلارایی کشید عسکری می خواهدت هر روز شیداتر ز پیش روزگار این اتفاقم را به زیبایی کشید #سید_عسکر_رئیس_السادات نهم بهمن نود و چهار آخرین بازنگری ۲۲ خرداد ۱۴۰۳ #عاشقانه

همیشه شعر تو از شعر من قشنگ تر است ز شعر بافی تو شعر می شود آغاز #سید_عسکر_رئیس_السادات ۲۲ خرداد ۱۴۰۳ #عاشقانه

پیدا نشود گلی به زیبایی تو قرص قمری به مجلس آرایی تو گشتند همه نبود، پس منتظریم بر رزق خود از رخ تماشایی تو #سید_عسکر_رئیس_السادات ۲۳ خرداد ۱۴۰۳ #حضرت_مهدی #منتظرانه

دریا همه محو دل دریایی توست صحرا همه مسحور دل آرایی توست انگشت اگر مانده گلان را به دهان آن هم هنر روی تماشایی توست #سید_عسکر_رئیس_السادات ۲۳ خرداد ۱۴۰۳ #عاشقانه #عارفانه

السلام ای باقر بحر علوم پیش شمست تار، سیمای نجوم در حدیث لوح می گوید رسول باقرالعلمی تو‌از نسل بتول السلام ای هاشمی هاشمَین از حسن داری نسب هم از حسین السلام ای هادی دین مبین شاکر الطاف حق عبد امین السلام استاد استادان دهر جهل و ظلمت ریخت در کام تو زهر ای شهید کشته با سیف سموم ای گل آزرده از یوم هجوم السلام ای یادگار کربلا غنچه در دام طوفان بلا السلام ای با سه ساله همسفر باشد از خار مغیلانت خبر ای شهی که جابرش داد این پیام داده ات پیغمبر خوبان سلام عسکری را هم نگاهی ای امام آنکه باشد خاندانت را غلام #سید_عسکر_رئیس_السادات ۲۴ خرداد ۱۴۰۳ #سلام_نامه #امام_محمد_باقر

بر ابن علی حضرت باقر صلوات بر علم جلی حضرت باقر صلوات بر که هر بود پیرو و دلداده ی آن نور ازلی حضرت باقر صلوات #سید_عسکر_رئیس_السادات ۲۴ خرداد ۱۴۰۳ #صلوات_نامه #امام_محمد_باقر بر دانش بی کران باقر صلوات بر مکتب جاودان باقر صلوات بر قصه نینوا و شام و سفرش بر مرقد بی نشان باقر صلوات #سید_عسکر_رئیس_السادات ۲۴ خرداد ۱۴۰۳ #صلوات_نامه #امام_محمد_باقر

باسیف زهر آمد یک زاده از خطایا وقت شهادت آمد بر بهترین برایا یک کربلای دیگر یک جان فدای جانان گیرد ز خالق خود والاترین عطایا یک گل عذار دیگر از گلستان زهرا ز آنها که جمع دارند در خود همه سجایا مظلوم وا اماما مسموم وا اماما رفتی اگر چه جستی از جمله ی بلایا ای لایق شهادت ای شاه با کرامت ای لایق ارادت ای لایق ثنایا در روز حشر دست مارا بگیر مولا ارباب ما توهستی کن رحم بر رعایا #سید_عسکر_رئیس_السادات ۲۴ خرداد ۱۴۰۳ #امام_محمد_باقر #مسموم #امام_المسموم

. گفت روزی رسول حق احمد با صحابی خوب خود جابر میشود چشمهای تو روشن بر جمال محمد باقر او بود مردی از سلاله ی من هست مانند من به نام و نما باقر است او از آنکه بشکافد بر بشر چشمه های دانش را سالهای دراز می مانی چون به دنیا به قدرت یزدان چونکه چشمت به چهره اش افتاد بهرش از سوی من سلام رسان سالها از قضیه چونکه گذشت رفت جابر به بیت زین عباد دید آنجا جوان رعنایی یاد فرموده ی نبی افتاد زود پرسش نمود از نامش در عجب شد چو پاسخش گفتند گفت در نام و هم شمائل خود او بود چون نبی به حق سوگند جابر افتاد روی پاهایش بوسه باران نمود آنها را گفت آنگاه جان من به فدات که سلامت رسانده جد علا گفت با چشمهای بارانی در جوابش محمد باقر تا به جا هست آسمان و زمین السلام علی ابی، جابر مانده ام در تعجب از این اشک یک کتاب است پشت این باران شاید از شوق بود این بارش شاید از حزن و بغض های گران شاید این اشک درد دل می گفت با رحیمی که از دلی چو بلور اوج مهر و محبت خود را داده از مانع زمانه عبور شاید از دشت کربلا می گفت شاید از تشنه های دشت بلا شاید از درد تازیانه ی خصم شاید از ماجرای چادرها شاید از دست حضرت عباس شاید از آنچه رفت بر نی ها شاید از جای کُند بر گردن شاید از کودکان خونین پا شاید او با نیای خود می گفت دیدی ای حجت بزرگ خدا امتت بعد آن سفارش ها از دو ثقلت چگونه گشت جدا #سید_عسکر_رئیس_السادات هجدهم شهریور نود و پنج #امام_محمد_باقر

. گوید برای من به منا نوحه سر دهید ده سال تا که خلق بداند شدم شهید باید که خوب خلق به این نکته می رسید در سینه داشت حضرت باقر غمی شدید یا باقر العلوم بمیرم برای تو در کربلا چه آمدت از دشمن عنید همراه عمه ای که بنامندش ام غم دیگر مشخص است چه باید شود پدید آن لحظه ای که هلهله کردند کوفیان بودت چهار سال نبودی چنان رشید روز تو تیره گشت چنان شب به شهر شام آنگه که شمس از سر نی ها برت دمید آنجا تو با سه ساله چه گفتی بگو به ما وقتی که خورد لطمه ز دستی چنان حدید چون از رقیه می شنوم گریه می کنم قربان کودکی که اثر را به چشم دید ای باقر العلوم فدای تو عسکری دارم به روز حشر به دست شما امید #سید_عسکر_رئیس_السادات سی شهریور نود و چهار آخرین بازنگری ۱۹ تیر ۱۴۰۳ #امام_محمد_باقر

. چون خاطرات کودکیت را ورق زنم آنگه دو صد اعوذ به رب الفلق زنم تنها چهار سال از عمر تو می گذشت آنجا که بر سرم ز غم ما حرق زنم ناز تو را که خار مغیلان فقط کشید باید که خاک یکسره بر ما خلق زنم جدت شهیدگشت وپدرچون خودت اسیر باید به دهر اف بَرِ این سان نسق زنم می شد اگر برای تو تن را سپر کنم بر جسم خویش قید توان و رمق زنم ای عسکری طلب ز کریمان عطای بیش چون از کریمیش به تو حرفی به حق زنم #سید_عسکر_رئیس_السادات سی شهریور نود و چهار آخرین بازنگری۲۵ خرداد ۱۴۰۳ #امام_محمد_باقر

. ای نور درخشنده ایمان و هدایت مصباح فروزنده و حق پوی ولایت محکم شده از علم تو بنیان شریعت کردی تو به جان از ره دلدار حمایت آمد به میان بار دگر نام محمد تا باز شود مسند عشاق روایت صد چشمه ز اطراف تو جوشید به عرفان با علم تو صد میکده گردید سقایت ای تیغ شکافنده ی اسرار به دانش هر مساله مکشوف، نمودی چو عنایت ای هم سفر کوچک زهرای سه ساله بر شدت رنج تو همین نقل کفایت پابوسی مهمان گرانقدر که رسم است جز از طرف خار نشد بر تو رعایت یک کرب و بلا خاطره کودکی تو رنج و عطش و درد اسیریت حکایت نقلش زند آتش،به خلائق چه کشیدی بودی چو تماشاگر آن حجم جنایت ای وای که افتاد به جان آتشت این بار از زهر ستمکار، جهانی به فدایت بر عسکری ای وای که امروز نماید از ماتم ویرانه شدن باز شکایت #سید_عسکر_رئیس_السادات ۱۶ تیر ۱۴۰۱ #امام_محمد_باقر با نگاهی به این شعر قدیمی محمد ای تو نور روشن ای هادی امت چراغ معرفت هستی و بر یزدان دلالت وصی الاوصیا ای وارث علم پیمبر که فرموده است جابر را رساند زو سلامت شده بنیان دین محکم ز نشر علم نابت زاطرافت هزاران چشمه می جوشد زحکمت شده چشم دوگیتی کاسه ی خون زین همه ظلم که در حق تو شد شیعه نشسته در عزایت نبودی طفل خردی بیش ای مولا که گشتی تو با ام المصائب هم سفر اندر اسارت دلت محزون محنت های دشت کربلا بود اسارت،تازیانه، تشنگی، رنج اهانت ز دشمن مضطرب مولای من هر لحظه بودی چسان ضایع شدت حق وچسان قدرحقیقت زدی آتش دلم را چون به جان آتش فتادت به زهر کین اهریمن نصیبت شد شهادت تو مظلومی تو معصومی امام المتقینی ندارد شمع و فانوسی چرا مولا مزارت الهی من فدایت بابی انت و امی که باشد عسکری خاک کف پای ولایت #سید_عسکر_رئیس_السادات سال ۷۷ آخرین بازنگری۶ مرداد۹۹ #امام_محمد_باقر

. دلم پر می کشد امشب برای حضرت باقر تمام هستی شاعر فدای حضرت باقر چه گوید قطره تا باشد ثنای حضرت دریا که دریاها غزل نبود سزای حضرت باقر فدای غنچه ای گردم که آماج بلاها شد جهان سوزد فقط از کربلای حضرت باقر سه ساله در کنارش بود و دست زجر دنبالش دگر خار مغیلان بود و پای حضرت باقر جوان را پیر می سازد عزایی این چنین آخر بمیرم من برای گریه های حضرت باقر میان فوج کفتاران چو جنگ افتاد دنیا هم شنید از بخت خوش قول و ندای حضرت باقر چو غالب شد به کفتاران یکی درنده تر آنگه مخالف یافت با تختش بقای حضرت باقر سیاهی بهر استیلا کشد خورشید و عالم را نشاند زین جنایت در عزای حضرت باقر مزارش عسکری خود از برایت نوحه می خواند که دشمن بغض دارد از ولای حضرت باقر #سید_عسکر_رئیس_السادات ۲۷ تیر۱۴۰۰ #امام_محمد_باقر

ای خدا تنگ آمده بر شیعیان اینک زمین در تن پاک امام آتش به پا از زهر کین حامی دین خدا آن نور چشم مصطفی زاده ی خیر النسا فرزند زین العابدین هفتمین معصوم ما آن یادگار کربلا آن اسیر اشقیا همراه بانوی حزین زنده شد دین خدا از انقلاب علم او قطره ای از علم او علم همه اهل زمین گشت آثار بلا ظاهر به یک ایمای او حق باقر بر امامت اهل مدین را یقین آنکه از تیغ کلامش دشمنان خوار و ذلیل عاقبت شد در بقیع آرام یا للمسلمین در منی ده سال بر مظلوم ما شیون کنید دشمنان را تا شود افشاگر بیداد و کین قبر او با خاک یکسان شد ز جور دشمنان از جسارتهای آلی بی حیا پست و لعین باقر العلم عسکری را این قلیل آور قبول خود بر این عاصی مسکین باش در محشر ضمین #سید_عسکر_رئیس_السادات سال ۷۷ آخرین بازنگری۲۵ خرداد ۱۴۰۳ #امام_محمد_باقر

از مدینه تا کربلا (آغاز ماجرا) از جهان رفت چون معاویه مسندش را یزید قبضه نمود به ولید بن عتبه نامه نوشت که بگیر از سه شخص بیعت زود آن سه تن هم حسین ابن علی نیز ابن زبیر و ابن عمر سخت در این خصوص محکم باش لحظه ای را مده دگر به هدر چون حسین بود نزد ابن زبیر شب به مسجد، رسید پیک ولید در هراس آمد ابن زبیر دعوت از خویش را به موقع ندید گفت با او حسین، پندارم رفته طاغوتشان از این دنیا نظر این است تا برای یزید بستانند بیعتی از ما همره سی نفر ز یارانش آن شب آمد حسین نزد ولید گفت باشید جمله آماده لازم آمد مرا کمک بدهید بعد از قصه ی معاویه خواست از او ولید بیعت را گفت شایسته نیست مثل مرا که بگیرند بیعتی به خفا هر زمانی که خلق بر بیعت حاضر آیند اگر اراده کنیم همره سایر مسلمانان ما بیاییم و کار ساده کنیم بیعت در خفا نمی ارزد تو رضایت چرا به آن داری ؟ بپذیرفت از حسین ولید بیش از اینش نکرد اصراری دید مروان حسین خواهد رفت به در آورد از خود اطواری تا به والی از آن بفهماند باید او را به حکم واداری که ز دستت حسین اگر برود دیگر او را به چنگ کی آری؟ آنکه بیعت نکرد در خلوت کی کند در عیان چنین کاری؟ بایدش پیش خود نگهداری نگذاری ز مجلست برود باید از او ستاند بیعت را یا که فی الفور گردنش را زد رو به مروان بگفت ابن علی ابن زرقا (که حاصلی ز زنا) که مرا می کشد؟خودت یا او؟ کذب گویی و می کنی تو خطا گفت او یا امیر رو به ولید اهل بیت النبوه جز ما کیست؟ معدن بر رسالتیم و ملک خط و ربطش به غیر با ما نیست مهبط الرحمه ی خدا ماییم گشته آغاز راه دین با ما تا به آخر مسیر آن با ماست از شریعت نمی شویم جدا آنکه خوانی مرا به بیعت او هست مردی شراب خواره و پست خون افراد بی گنه ریزد حکم حق را حریم بشکسته است بیعتش کی رواست بر چو منی؟ آنکه فسق و فجور او علنی است باید آینده را نظر بنمود که به بیعت ز خلق بر حق کیست؟ چون صدا شد برون ز حدود آمدند عده ای از آن یاران گشت خارج حسین از مجلس بیعتش را ولید دل نگران #سید_عسکر_رئیس_السادات نوزده مهر نود و پنج آخرین بازنگری ۲۵ خرداد ۱۴۰۳ #از_مدینه_تا_کربلا #قسمت_اول #امام_حسین 

از مدینه تا کربلا قسمت دوم ملاقات مجدد با مروان صبحگاهان برون ز منزل خود روبرو شد حسین با مروان گفت خواهم حسین خیر تو را دست بیعت بده بمان به امان آنچه گفتیم با تو دیشب ما باز بر تو همان نصیحت ماست تو بیا با یزید بیعت کن که در آن نفع دین و هم دنیاست خواند بر او امام استرجاع که به دین السلام باید داد گر خلافت رسد به دست یزید کل اسلام می رود بر باد از رسول خدا شنیدم من بر تمامی آل بو سفیان که خلافت حرام می باشد روی منبر نگردد از ایشان گر معاویه روی منبر رفت امت من به خواریش بکشید اهل این شهر غیر این کردند که چنینند مبتلا به یزید #سید_عسکر_رئیس_السادات نوزدهم مهر نود و پنج  آخرین بازنگری ۲۵ خرداد ۱۴۰۳ #از_مدینه_تا_کربلا #قسمت_دوم #امام_حسین

از مدینه تا کربلا قسمت سوم شکوه بر سر مزار رسول خدا نپذیرفت چون دوباره حسین بیعت با ستمگری چو یزید او ز نزد ولید رفت حرم درد دل کرد با نیای فقید السلام ای رسول پاک خدا من حسینم که زاده ی زهراست پاره ی تن برای فاطمه ای که به حق پاره ای ز جان شماست من حسینم حسین سبط شما آنکه خواندی ز جانشینانت تا نماید پس از وفات شما رهبری و هدایت امت حال، امت نموده تضعیفم حفظ ننموده شأن و قدرم را [دعوتم می کند به بیعت دیو رفته از یادش آن سفارشها] شکوه آرم به پیشگاه شما ای رسول خدا من از آنها پر کشم تا به آستان شما تا شودد روز وصل قسمت ما #سید_عسکر_رئیس_السادات بیست مهر نود و پنج آخرین بازنگری ۲۶ خرداد ۱۴۰۳ #از_مدینه_تا_کربلا #قسمت_سوم #امام_حسین

انسانیت آئین بعضی نامداران شد این هم طریق تازه ای در نفی ایمان شد قتل هزاران کودک مظلوم را دیدند دریای احساساتشان گویا بیابان شد آنها که عکس استوریشان اشک کودک بود مردند وقتی حرفشان مشمول تاوان شد همراه میلیونها ربات دشمن انسان مقصودشان تنها و تنها رنج ایران شد آخر کجا هستید اکنون آی آدمها سلبریتیها اشکتان درگیر نسیان شد آن رقت و اشک دم مشک شما پس کو گویا که آنهم شامل سانسور و کتمان شد ای عسکری تمساح گریان را مشو غافل هر کس که غافل شد خودش درگیر حرمان شد #سید_عسکر_رئیس_السادات ۲۶ خرداد ۱۴۰۳ #فلسطین #سلبریتی

از مدینه تا کربلا قسمت چهارم زیارت مجدد رسول خدا دومین شام می رود مولا بر مزار پیمبر اسلام با خدا این چنین کند نجوا ای خداوند پاک بی همتا این مزار پیام آور توست که درودت به او و آلش باد ابن بنتش منم و خود دانی آنچه بر حال و روز من افتاد ای خدا من محب معروفم از بدیها و منکرم بیزار از تو ای ذوالجلال و الاکرام به کسیکه بود درون مزار خواهشم اینکه پیش من راهی بگذاری که داریش تو رضا آن مسیری که می کند خشنود هم خدا را و هم رسول خدا شام خود سر نمود تا به پگاه با نیایش به پیشگاه خدا گریه ها کرد در مناجاتش زاهد شام و شیر میدانها #سید_عسکر_رئیس_السادات بیست مهر نود و پنج #از_مدینه_تا_کربلا #قسمت_چهارم #امام_حسین

از مدینه تا کربلا قسمت پنجم ملاقات با عمر اطرف یکی از فرزندان حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام چون ز بیعت ابا نمود حسین خبرش پخش شد دهان به دهان عمرِ أَطرَفش بگفت چنین که دلم هست بر شما نگران که شنیدم من از امام حسن پدرم میر مومنان فرمود که حسین عاقبت به قتل رسد که گمانم محقق آید زود می رسی با مخالفت هایت تو به پایان ره برادرجان بکنی با یزید اگر بیعت تو بمانی از این خطر به امان داد پاسخ امام أَطرف را پدر من به نقل از جدم گفته بر من محل مدفن ما نیست فرزند من به دور از هم ای برادر چرا گمان بردی آنچه دانی منش نمی دانم بلکه سوگند بر خدای احد تحت ذلت دمی نمی مانم روز محشر ولی برد زهرا پیش جد مطهرش شکوا از گروهی ز امتش که نمود بعد او بر سلاله اش ایذا آنکه فرزندهای فاطمه را داده باشد اذیت و آزار چونکه آزرده قلب زهرا را منع گردد ز جنت دادار #سید_عسکر_رئیس_السادات بیست و یکم مهر نود و پنج  آخرین بازنگری ۱۰ تیر ۱۴۰۲ #از_مدینه_تا_کربلا #قسمت_پنجم #امام_حسین

از مدینه تا کربلا قسمت ششم چون به ام السلم (ام السلمه) رسید خبر که نموده حسین عزم سفر آمد و گفت می نهی به غمم مرو این راه پر ز خوف و خطر که رسول خدا به من فرمود می شود کشته ابن من به جفا در زمینی ز سرزمین عراق که بر آن هست نام کرب و بلا گفت در پاسخش که ای مادر که بر این از توام من آگه تر که قرار است تا شوم مذبوح دشمن از کین ببرد از من سر حق نموده اراده اهل مرا بیند آواره ،کشته ،یا که اسیر هیچ فریادشان برای کمک نکند بر دل کسی تاثیر #سید_عسکر_رئیس_السادات ۵ اردیبهشت ۹۷ آخرین بازنگری ۲۶ خرداد ۱۴۰۳ #از_مدینه_تا_کربلا #قسمت_ششم #امام_حسین

از مدینه تا کربلا قسمت هفتم محمد بن حنفیه به نزد برادر می رود پیش آمد محمد بن علی به برادر چو بود دل نگران گفت هستم محب تو، از تو، نیست برمن عزیزتر به جهان برخود این را وظیفه می دانم که بگویم صلاح کار شما هر چه شد از یزید فاصله گیر خلق را سوی خود بخوان ز آنجا گر نمودند با شما بیعت می شوی از خدا سپاسگزار گر به غیرت شوند هم پیمان کرده ای از گزند خصم فرار گر روی سوی شهرهای عراق کار خواهد کشید بر پیکار هدف تیر دشمنان گردی ز جفاها شوند اهل تو خوار گفت امامش بگو برای مثال در چه شهری شوم از او به امان گفت او مکه یا میان مدن گر نداری به آن تو اطمینان بینشی ناب دارم از تو سراغ به امیدم روی به راه صواب به تعمق قدم نهی به مسیر بهر هر مساله رسی به جواب گفت آنگه حسین در دنیا گر ز کیدش نماندم جایی تن به بیعت به او نخواهم داد نخرم بهر خویش رسوایی اشک ریزان برش برادر شد گفت تا حق دهد به تو پاداش خیرخواهی نمودی و اکنون ز آنچه مامور هستم آگه باش می روم مکه همره اهل و آنکه هم رای هست او با من تو بمان در مدینه تا آگاه سازیم از دسایس دشمن رفت سوی مزار پیغمبر شعر ابن مفرّغش نجوا تا بخواند به گوش های زمان نیست او مرد سازش و پروا "نیم ابن مفرّغی که به صبح از هجومش رمند فوج سباع بنهم دست گر به دست عدو تا کنم با مخاطرات وداع" مقبری گفت زین برآمد که در سرش هست آرمانی عظیم هدفی بی نظیر دارد او که کند جان به راه آن تقدیم #سید_عسکر_رئیس_السادات ۵ اردیبهشت ۹۷ ۲۶ خرداد ۱۴۰۳ #از_مدینه_تا_کربلا #قسمت_هفتم #امام_حسین

از مدینه تا کربلا قسمت هشتم می رود از مدینه ابن علی قصد رفتن به مکه او‌ دارد تا شود ثبت در دل تاریخ یک وصیت ز خویش بگذارد بر برادر کلام او این است باسم رحمن به نام رب رحیم من شهادت دهم خدا که یکی است نیست جز او به ملک هست سهیم من شهادت دهم که احمد هست بی گمان عبد و هم رسول خدا برمحمد وَ آل او صلوات که رسانده است دین حق بر ما من گواهم به جنت و دوزخ حق بود هر چه وعده داده خدا می شود خلق زنده در محشر خواهد آمد معاد و روز جزا نروم من ز روی خودخواهی تا کنم عیش یا که ظلم و فساد نهیِ از منکر ،امرِ بر معروف هست من را دلیل و قصدو مراد امر اصلاح امت جدم امر احیای سنت نابش سنت زاده ی ابیطالب با تمام رسوم و آدابش گر پذیرند دعوتم را خلق پیروی کرده اند از یزدان نپذیرند صبر پیشه کنم می شوم بر مسیر خویش روان می کنم من تحمل این دوران تا کند حکم بین ما یزدان بی گمان اوست بهترین داور بهترین حاکم زمین و زمان حتما از سوی رب بی همتاست هر چه خوبی ز ما شود مشهود تکیه و باز گشت ما به خداست ای برادر وصیتم این بود #سید_عسکر_رئیس_السادات ۵ اردیبهشت ۹۷ آخرین بازنگری ۲۶ خرداد ۱۴۰۳ #از_مدینه_تا_کربلا #قسمت_هشتم #امام_حسین